Ik wil er zó graag bij horen en voelen dat je van me houdt en dat ik wat voor je beteken, dat ik daarvoor een grote prijs wil betalen: de vrijheid om mezelf te zijn. En ik kan voelen dat jij van me houdt als je mij belangrijk vindt en mij begeert. Dan voel ik dat ik ertoe doe. Dat is wat ik van jou nodig heb. Zo maak je mij gelukkig. Dan wil ik alles voor je doen.

En je spant je in om liefde te krijgen en te mogen geven door het de ander naar de zin te maken en voor de ander beschikbaar te zijn zolang de hoop er is dat de ander je wensen vervult. In relaties ben je bijvoorbeeld uit op voedsel, seks, geld, macht, erkenning, respect, aandacht en bewondering. En juist het “van de ander willen krijgen” maakt je afhankelijk van je omgeving en trekt je aandacht naar buiten. Je zal in eerste instantie een relatie krijgen met een partner die mét jou in de afhanke­lijkheid stapt. Sterker nog, iemand die belangrijke behoeften langere tijd niet vervuld heeft gekregen, zal in een ontmoeting met een ander die deze behoeften als vanzelf vervult, op slag verliefd kunnen worden. Bijzonder als de ander “blijkbaar” vanzelf aanvoelt wat je nodig hebt, zelfs zonder dat je erom vraagt. Dat móet wel liefde zijn. Heel gelukzalig dus, dit surrogaat van liefde. Het is deze afhankelijkheid die lange tijd heel fijn en veilig blijft voelen zolang beide partners elkaars behoeften ongevraagd en desnoods met wat druk blijven vervullen.