Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
de Achtbaan
De laatste tijd ging het redelijk. Niet dat ik nu helemaal happy was, maar ten opzichte van mijn ex was er rust. Nadat we "de strijdbijl" begraven hadden merkte ik dat ik weer een stuk verder was. De pijn, het hevige verdriet, het missen was weg.
Ja, was, inderdaad. Vorige week was een heftige week, druk op het werk, moe, gedoe met hypotheek. Ik merkte dat ik weer wat emotioneler werd dit weekend. Kreeg toch ineens in de auto weer een huilbui, om mijn ex... 's Avonds thuisgekomen ligt er een "leuke" brief van interpolis. Vragen over mijn gezondheidsverklaring, over mijn hypertensie. Nu moeten jullie weten dat ik vorige week al zoveel energie heb gestoken in het achter de broek zitten van de hypotheekverstrekker. Geloof me, de communicatie bij de Rabo kan een stuk maar dan ook een stuk beter!
Deze brief kon ik er net even niet bij hebben, ook omdat ze volgens mij dingen verkeerd begrepen hadden. Tel daar nog even hormonen bij... ja, leuk hoor vrouw zijn, en het plaatje is compleet.
Gisteren ontaardde dat in migraine, een heftige. Absoluut niet prettig. Maar... de laatste keer dat ik dat had was 3 maanden geleden. Ja, precies, toen mijn ex mijn ex nog niet was. Net nog niet, want een week later maakte hij het uit (waarna hij nog 2 weken heeft nagedacht).
Maar toen ik 3 maanden geleden migraine kreeg was het dus nog aan. En kwam hij na een voetbalwedstrijd heel lief bij mij op ziekenbezoek.
Dus door het ellendig voelen heen, door de knallende koppijn en de misselijkheid, komen er allemaal beelden en herinneringen naar boven.
Hoe hij toen onverwachts voor mijn deur stond, lekkere dingetjes mee had genomen, we samen op de bank lagen. Hij mij hielp mijn bed op te maken en me instopte...nog een keer een lieve kus....
Dit zijn mijn laatste herinneringen aan mijn ex van toen het nog aan was. De ellende is, ik kan nog voelen hoe ik me toen voelde, voelen hoe hij aanvoelde.. zie zijn gezicht zo duidelijk voor me, zijn lekkere zoen.
Pffff, alles waarvan ik dacht dat het een plekje gekregen had, ik dacht zoveel verder te zijn.
En ineens, BAM!, ben ik terug geslingerd.
Nee, ik heb geen behoefte hem te bellen of oid. Dat is het niet, ik mis hem alleen zo erg dat het pijn doet, dat ik de ogen uit mijn kop jank.
Vorige week ging het nog goed, ik had hem zelfs een kerstkaart gestuurd zonder dat ik me daar naar oid bij voelde. Ik weet dat hij daar niks aan doet, dus dat ik ook niks terug krijg.
En dat is het nog niet eens, het is gewoon de pijn dat wat een leuke relatie was, zo is opgehouden. Door angsten, door onbegrip, door niet met emoties om te kunnen gaan.
Vanmorgen met interpolis gebeld. HEt was een misverstand dat ze de internist moesten spreken, maar dan wel de huisarts... die natuurlijk op vakantie is. De assistente zou de spullen opzoeken en een collega het laten overnemen.
Morgen moet ik bellen of het allemaal gelukt is.
Woensdag is de deadline.
Man oh man, laat dit aub goedkomen. Want ik mis zelf "die sterke ik" enorm de laatste tijd. 3 maanden lang heb ik zoveel emoties gehad, zo ken ik mezelf niet eens. Laat staan mijn vrienden...
Mijn zus, die me ongelooflijk steunt, zei gisteren nog "maar wij willen je zo graag weer gelukkig zien"
Geloof me, ik nog het allerliefste!
Het voelt nu alsof ik ben terug geslingerd. En dat is deels ook wel zo, ikhad dit niet verwacht. En dan ook nog door zoiets stomzinnigs als migraine.
Al weet ik wel dat ik verder ben: want ik mis mijn ex, maar pieker er niet over, en ik heb geen behoefte hem op te bellen.
Maar deze pijn, die mag echt wel weer weg gaan....
He, het scheelt toch weer om het even van je af te schrijven...
Iedereen duimen maar voor die hypotheek!
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hoi Panic
Hoi Panic.
...dont panic...
Je hebt even een inzinkertje, maar geef het niet op meissie!
denk wel dat je ?ɬ©rg blij met haar bent op dit moment...Hou je maar aan haar vast voor zo ver mogelijk is...
Wat je nu ervaart is een hobbel in de weg...maar probeer ten alle tijden positief te blijven denken. Z?ɬ©ker betreft dat hyptheekgebeuren. Hou scherp voor ogen dat alles goed komt...Die aanval van migraine kan puur een uiting zijn van de stress en de emoties hoor...Ben zelf ook een migraine-klant, en bij mij werkt het meestal zo dat als ik na een hoop hijsa in rustiger vaarwater kom, ik hupsakee ineens overvallen wordt.
Probeer eens tien minuten per dag (of in bed) ademhalingsoefeningen Panic..ogen dicht en simpelweg diep in en uit ademen...Dit is al een kleine meditatie op zich. Cre?ɬ´er daarmee een klein rustpunt in de dag of avond.
En wat een lieve zus heb jij
Vergeet niet Panic dat je af en toe b?ɬ©st wel eens 'zwak' mag zijn...Om al die tijd sterk te zijn, het goede te doen...de moeilijkste maar korste weg bewandelen valt om de donder niet mee... Ik vind het tot nu toe h?ɬ©?ɬ©l knap hoe jij je staande hebt gehouden...petje af meiske...Maar gelukkig maak je van de mogelijkheid gebruik om verder te kijken dan je zogenaamde 'ellende'..
Je weet dat je richting uitgang loopt en dat je deze rit in die shit-achtbaan misschien nog wel een paar keer zal beleven v?ɬ??ɬ?rdat je fijn uit kan stappen...
Soms toegeven aan je verdriet is ?ɬ??ɬ?k helend Panic...en zoals je weet is het daarna: tranen drogen, kop omhoog, schouders er onder..en d?ɬ??ɬ?rgaan!
Maar voor nu mag het effe Panic...
Je bent een vechter...een taaie...you are gonna make it...
Alles komt goed Panic..geloof daarin...
Een dikke knuf van mij, FreeSpirit
Ik ben slechts jou in een andere vorm...
dank je Free
Klopt, na een periode van stress, combi met hormonen, dan gaat het mis. Afgelopen tijd was zo'n stressperiode, zaterdag ook gewerkt, en dus daardoor kwam de migraine. Gelukkig gebeurt het niet zo vaak, ik zal die oefeningen doen!
Maar het is gewoon zo absurd dat daardoor die herinneringen ineens terugkomen. Nou ja, eigenlijk niet, want toen zag ik hem voor het laatst als mijn vriendje. Ik houd me er ook aan vast dat het wel weer beter gaat. Inderdaad ben ik blij met die lieve zus (die ik zaterdagavond om 23.00 belde over die brief en waarna zij niet geslapen heeft, ai....) en vrienden om me heen.
Die achtbaan van emoties, die slingert me nogal heen en weer!
Nogmaals bedankt voor je steunende woorden. Dat sterkt me altijd weer! Zonet onder de douche alleen maar staan janken, echt kei- en keihard. Maar nu moet ik naar het werk voor een bespreking. Dus, de mooiste kleertjes aan, make-up en een glimlach op....
Knuffel, Panic
lieve panic
pfffff 't is weer even heftig he! Nu voelt het zo alsof je weer even terug bij af bent maar dat ben je niet! Je hebt al een stuk afgelegd en nu heb je die rotdip weer, maar weet dat je hier weer een stukje sterker uit komt. En vergeet niet dat je het de laatste tijd heel erg druk hebt gehad. Druk met alles, daardoor misschien ook de emoties wat meer op de achtergrond kunnen houden en nadat de spullen waren ingeleverd, die heftige druk van dat moment even weg viel neemt je lichaam meteen de leiding. Migraine... en daardoor terug denken aan de laatste keer en nog met hem samen. Ja, van je afschrijven helpt en tuurlijk wil iedereen je weer gelukkig zien. Maar op jouw tijd Panic, wanneer jij weer zover bent. En hoe lang dat moet duren zal de tijd leren. Je komt er wel, je hebt al een groot stuk afgelegd. Dat laatste stuk moet je nog doorheen. Dikke knuffel
de laatste echte leuke herinnering
Want zo voelt dat voor mij.. die keer dat hij langskwam toen ik de vorige keer migraine had. Daarom maakt het ook zo'n impact. De keer erna dat ik hem zag, een week later, was om de relatie uit te maken. Zo dubbel, ik voelde me toen zo beroerd, maar ook gelukkig. Met een scheve blik in mijn ogen strompelde ik toen terug van de wc naar de bank, waar hij zijn armen weer om me heen sloeg.
Tot nu toe heb ik nog nooit zo duidelijk een beeld weer voor ogen gehad en gevoeld. Dus tja, het zat er wellicht een keer aan te komen. Vooral denk ik omdat de migraine mij herinnerde aan de laatste keer dat ik gelukkig met hem was.
He Panic
Ik las net je verhaal en ik herken mij er volledig in!Ik had ook weer even het gevoel teruggeslingerd te zijn!Ook bij mij is het denk ik door emoties niet met elkaar praten niet altijd duidelijk zijn naar elkaar opgehouden!
Gewoon een leuke relatie waarvan iedereen altijd zei:Jullie stralen gewoon is zomaar over en uit!
Je weet dat ik je een hele sterke vrouw vindt,maar je hoeft niet altijd sterk te zijn!
Het is ook niet niets wat je allemaal even meemaakt in je leven,want dat gaat wel gewoon door!
Terwijl er ook een hele hoop verwerkt moet worden,dan is het toch niet gek he dat we soms niet altijd sterk zijn!
Morgen weer een nieuwe dag!
Liefs van een onzeker meissie
A lieve panic, je verdient
Ai lieve panic, je verdient dit echt niet. Je komt er wel je bent echt wel sterk en deze kleine dip kom je wel snel te boven.
kHoop je snel weer te spreken.
Liefs,
Speler
Life is what you make of it...or not!
Don't let my nick fool you.
Don't be a rabbit, let the hunters see what you think of them!
thnx
Dank allemaal voor de steun! Al is het via een site, het helpt allemaal wel. Het verdriet is weer wat wegge-ebd, het kwam denk ik echt door die laatste herinnering. Helaas is er nog wel gedoe qua hypotheek met de gezondheidsverklaring. Inmiddels heb ik al sterk het advies uitgebracht dat een bepaalde dame bij de verzekering een burnt out heeft
. Niet zo'n rare conclusie toch als ze liegt over het contact opnemen met mijn huisarts, 10 keer zucht aan de telefoon, vervolgens zegt dat ze "het zelf maar weer moet doen"(dus afgeeft op collega),ze zegt geen voorblad bij de fax te kunnen doen omdat er nog 8 wachtenden aan de telefoon zijn, en dat allemaal naar mij (toch een soort van klant niet?). Tuurlijk ben ik daar dan boos over, maar aan de andere kant: k besef maar weer eens dat er mensen zijn die het slechter hebben dan ik! Zouvoor geen goud met haar willen ruilen.
Betekent wel dat het akkoord voor de hypotheek vertraging oploopt, wat de verkopende partij gelukkig goed vindt.
Dus, nog steeds een beetje spannend. Voor de kerst moet het toch wel rond zijn!