dat was ik ook maar zij dus niet
maar als men het goed aangeeft en laat zien dat het menus is kan men zich aanpassen als men dat wil want er altijd ergens een MAAR te vinden hoe gelukig iemand ook is

Hoi Nico ( en anderen natuurlijk)

Sorry voor de late reactie...zucht..komkommertijd he..

Natuurlijk is het oké dat je mag reageren, dat is juist de bedoeling lijkt me..dat zet alleen maar aan tot nadenken

Je zegt : (waar het in grote lijnen op neer komt)

"Enkel de partner die je volmaakt gelukkig maakt is goed genoeg"

Eigenlijk wel...op dieper niveau gezien..
Zijn we daar niet allemaal naar op zoek? Trachten we niet allemaal iemand te vinden waarbij de 'aansluiting' naadloos verloopt. Zonder dol te draaien.
Als we iemand tegenkomen waarvan je denkt dat hij of zij zal voldoen aan jouw gestelde 'wensen' dan wagen we de gok..bewust of onbewust, call it nature..
Als de buitenkant voldoet en je bent een paar goede gesprekken verder die goed aanvoelen, dan ben je bereid te onderzoeken of hij of zij diegene is die
jou 'het gelukkigst' kan maken. En uiteraard moet dat wederzijds zijn wil dat gebeuren.
Of dat 'volmaakt gelukkig' zal zijn is voor ieder persoonlijk denk ik, want mijn definitie van 'volmaakt' kan heel anders zijn dan van iemand anders.
Alles kan een mens gelukkig maken, b.v een vers kopje thééé

Wanneer je dus samen besluit het samen te proberen omdat je dat graag wil, begint het onderzoek/zoektocht of hij of zij het is die je gelukkig maakt.
In eerste instantie is dat ook zo dat hij of zij je gelukkig maakt..maar we hebben het er hier over als de roze wolk optrekt..
Gewoon over de hele linie...Je voelt je goed en gelukkig bij wat je doet en wat je doet doe je met je hart. Het gaat allemaal vanzelf.
Als het goed is wordt dat ook beantwoord naar believen...uit eigen vrije wil.
Als de inzichten/liefde aanwezig zijn om die balans te houden en zelfs groter te maken dan hou je het heel lang vol met elkaar.
Als het vertrouwen, de motivatie, de inspiratie, de vrijheid, de persoonlijke ontwikkeling niet ter discussie staat of er geen controle kwestie speelt, is er een lange adem voor beide.
Problemen van 'buitenaf' hebben dan ook geen verwoestende werking...problemen van binnenuit wel....
Als hij of zij zich niet meer gelukkig voelt dan is er een oorzaak aanwezig waarom dat zo is.
De balans is verstoord, er wordt niet meer gegeven en genomen op gelijk niveau..er gaat één vreselijk gebukt in de relatie door toedoen van de ander...of vanuit het eigen gevoel..
Dat ongelukkige gevoel kan een jarenlange stoofpot van 'proberen en mislukken' zijn die nu over begint te koken of door een emotioneel diepe wond die is aangebracht, b.v overspel of mishandeling, verwaarlozing.
In ieder geval is die ene niet meer die ene die jou gelukkig maakte..integendeel..Dan komt de zoektocht/onderzoek tot een einde...
Je kunt een poging wagen om terug te krijgen/vinden wat er toen was...Wordt dat niet gevonden/verkregen dan is de zoektocht echt voorbij.
Uiteindelijk zal niemand in een ongelukkige relatie (willen) blijven..het kan al na 2 maanden over zijn en het kan ook jaren en jaren duren voordat die beslissing wordt genomen. Dat kan van heel veel factoren afhangen, b.v: angst om alleen te zijn/blijven, gebrek aan zelfvertrouwen, financiele afhankelijkheid, faalangst enz, enz.
Maar ik durf te zeggen dat als de twijfel gezaaid is..aanwezig is...in gedachten is..er een verlangen naar anders is...het kort of lang kan duren, maar het doek zal vallen. Valt het niet, dan is de een zwaar aan het offeren en incasseren en die voelt zich met ups en downs zwaar beroert. Totdat de grens bereikt is...
Of het nu overspel is of het zogenaamde 'gevoel' wat ineens verdwenen is...wat het ook is..je bent mooi de klos, hoe je het went of keert.
Of je nu de dader bent of het slachtoffer...De gever of de nemer...Het liefdesverdriet treft beiden maar op een andere individuele manier...Beiden leren er van.
Jullie beiden ondergaan de ervaring van liefde..in al zijn facetten op al zijn te gane niveau`s.. En er is nog veel meer dat ervaren zal worden, elke dag..

Ik ben van mening dat als je in zo`n situatie zit waarbij je meer en meer begint te beseffen dat hij of zij het niet is voor je, op wát voor manier dan ook, je ten alle tijden voor jezelf moet kiezen...Kiezen om een ander leven te leven wat je wél gelukkig maakt..en als je daar tien 'partners' moet verslijten, so be it.
En ál die partners zou je moeten behandelen zoals jijzelf behandeld wil worden..wil je hetzelfde terug krijgen..Maar dat is een verhaal apart én heel lang...
(Spiritueel gezien een van de moeilijkste dingen eigenlijk..een ander behandelen zoals jijzelf behandeld wil worden..ondanks wat je terug krijgt, goed of slecht..)
Maar als men ondanks jaren bij elkaar zijn, de een niet meer gelukkig is, en denkt dat zijn of haar 'geluk' elders ligt..dan moet je daar gehoor aan geven.
Dat is eigenlijk van levensbelang.. Want een 'ongelukkig' leven lijden doe je niet alleen..jouw ongeluk zal zijn uitwerking hebben op je partner, je gezin, je familie, je vrienden...én niet te vergeten op jou!
De meeste mensen die op deze aardkloot rond hobbelen hebben tegen de tijd dat ze rond de vijfendertig/veertig en vrijgezel zijn, de nodige relaties gehad met veel tranen, verdriet en pijn...
( er zijn erbij die gelijk op 20 jarige leeftijd jackpot hebben en blijven een levenlang samen maar dat is niet voor iederen weggelegd)
Ze hebben ondervonden wat het is om 'het slachtoffer' van liefdesverdriet te zijn..maar ze hebben ( meestal) óók ervaren wat het is om 'dader' te zijn...en wéten nu ( als het goed is dan) hoe het zo`n beetje in elkaar zit. Dat er vele niveau`s van liefde en vele facetten van liefde zijn.
De slachtoffer én dader-rol heeft hen dat geleerd. Wil je een goede relatie hebben, dan weet je dat je allebei de inzichten én ervaring/kwaliteiten in huis moeten hebben die het mogelijk maken om dat lijstje met wensen wat julie beiden voor jezelf hebben opgesteld, om daar aan te kunnen voldoen én aan tegemoet te komen.
En op dat lijstje horen buiten de kwaliteiten die je zoekt óók te staan wat jij in je mars hebt om te geven..te begrijpen..Hoe ver sta jij?
Ben je bereid nét zoveel te geven als je zelf vraagt? Wéét je dat dat een vereist ingredient is om te slagen..?
Is dat bij de een of de ander ..foetsie..weg..Dan zeg ik..kies voor jezelf..kies voor nieuw..kies voor anders..kies voor de voortgang van je leven ...kies voor een nieuwe kans op geluk..liefde..Kies andere ervaringen dan diegene die je nu hebt, omdat ze je verwonden..je pijn doen..afbreuk doen aan wie je werkelijk bent en wil zijn, wil beleven, wil doen, wil ervaren... Of moet je blijven zitten waar je zit, je adem inhouden en hopen dat je niet stikt...?
Op je plek blijven om niet de zoveelste 'psygoloog-mond vuller' te zijn ?
Blij zijn met je 'ongeluk', want het had slechter gekund? Stay put? Because everyone say so? Het wordt verwacht zo...
Kijk, de manier waaróp iemand vertrekt met het hoe, wat, waarom en met wie, valt wat over te zeggen en in bekritiserend waardig..
Veel respect is hier dan op zijn plaats maar is in vele gevallen ver te zoeken...dat is ook een onderdeel van het liefdesverdriet..die respectloze behandeling.
Dat is au....
En als we het hebben over iemand waarbij ( bijna) alles perfect is, huisje tuintje, boompje, beessie, mooie vrouw, mooie kind enz, enz ..maar 'het gevoel' is weg,
of het zit gewoonweg op een onherstelbare manier scheef..er steekt een doorn in je zij ( en dat wéét je diep van binnen, call me a liar!) is het ook very much au...
Maar in al die omstandigheden..ten alle tijden..na wijs beraad..na menige overdenking..naar geluisterd te hebben naar je hart en ziel...je diepe diepe gevoel...
Dat gevoel wat op komt als het er werkelijk toe doet..dat gevoel als er recht op de man gevraagd wordt wat je wil...
je hart zegt iets anders dan dat er uit je mond komt..Je wil niet kwetsen..of gekwetst worden..Je wéét dat je aan iets vasthoud wat nooit meer zal worden of zijn...Je emoties nemen aan alle kanten een loopje met je...Maar diep van binnen wéét je het gewoon..maar je wil er niet aan toe geven..allerhande redenen..
Je wilt anders omdat JIJ vind dat er geen 'liefde' meer zit tussen jullie, dat is wat je voelt en je wilt er niet aan toegeven voor allerhande reden....
Niet doen! GA..met het nodige respect te tonen en te geven..En éér je dít kan doen wat ik nu beschrijf heb je de nodige relaties achter de rug....!
Vóórdat je werkelijk kan kiezen en zeggen wat je wil en voelt heb je deze relaties nodig gehad! Zonder was je nergens gebleven...Het heeft je gegeven wat je nodig had om ( ooit eens ) echte liefde te kunnen ervaren en te geven..alhoewel de liefde die je hebt ondervonden en gegeven óók echt was..alleen op een ander level..
Voor nu heb je inderdaad maar één leven...als je eruit kan halen waarvan jij denkt dat het je gelukkig kan maken..doen.
We praten hier natuurlijk niet over materiele dingen, hyves-vriendjes of lellebellen alom, we praten hier over het besef dat je je leven aan het leven bent en jij de créateur bent van wat elke dag plaats vindt. Dat je nu werkelijk weet wat je kan geven en nemen...en 'wenst' te ontvangen...Althans je bent op zijn minst op weg naar dat punt/begrip.
En als je op zo`n kruispunt in je leven bent aangekomen....dat je ondanks jaren samen toch een ander gevoel hebt dan dat je zou moeten hebben in je situatie...dan denk ik dat je 'de juiste keuze' maakt als je voor jezelf zou kiezen....
Dáárom is er altijd een groter..mooier..beter..leuker.. lekkerder, rapper..Het is er om je te dienen..niet om je dwars te zitten
Totdat je de voor jou állerliefste, beste, mooiste, leukste hebt gevonden...en oprecht gelukkig kan zijn zoals het óók voor jou bedoeld is...
Liefde doet geen pijn...en die ervaring is enorm...

Maar dit gehele schrijven is en blijft natuurlijk míjn waarheid..en hoe ík er tegenaan kijk...Een slotsom van míjn ervaringen, tot nu...

Een warme groet, FreeSpirit