Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
de maat is vol
Ongelofelijk maar waar, ik heb al 5 weken geen contact opgenomen met mijn ex... niets, geen mailtje, geen smsje... niets. Ben best wel trots op mezelf....maar..... waarom laat hij nu niets horen??? Had wel gedacht dat deze radiostilte van mij hem zou doen afkomen. Niets is minder waar, dus donderdag ben ik gekraakt en heb hem een kort neutraal mailtje gestuurd van 4 lijntjes, niets speciaal. Geen antwoord terug, al 5 dagen niets... terwijl er een leesbevestiging aanhing en hij een minuut na ik het mailtje gestuurd had, het heeft gelezen. Razend ben ik... hoe durft hij mij zo negeren. Heb dus gisteren gebeld, natuurlijk voicemail... heb gezegd dat ik het respectloos vind hoe hij nu doet en dat hij best wel eens iets mag terugsturen zonder te doen of ik lucht ben... we hebben verdorie 4 jaar het bed gedeeld!! Hij heeft niet teruggebeld, nu ben ik dus radeloos en voel me zo beledigd, hoe durft hij! Ik geef hem nog 2 dagen om iets te laten horen en dan is de maat vol. Heb al een draft mail opgesteld waar ik hem is goed mijn gedacht zeg van de voorbije 10 maanden en al zijn flamboyante uitspattingen. Ik wordt niet zomaar bij het vuil gezet! En zeker niet voor een niet-belgische 10 jaar jongere snol met twee kinderen, een relatie die hij verborgen moet houden voor zijn ouders. Heb van zijn ouders twee weken geleden nog een sms gehad dat ze op vakantie waren en mij dikke kussen gaven van hun beide. Ze moesten eens weten waar hun zoon uithangt... Als het van mij afhing zou ik nu naar zijn werk rijden en daar de boel op stelten zetten, zo kwaad ben ik. Ik denk dat de meeste van jullie deze woedeaanvallen en onbegrip wel herkennen, ik ga er toch ooit eens een lijn moeten onder trekken. Ik weet dat ik met de mail die ik ga schrijven heb veel bruggen zal verbranden en dat hij dit niet in dank zal afnemen. Maar ik ben genoeg gekwetst, vernederd en genegeerd... oog om oog, tand om tand!
- Visje78's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Visje78
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
brieven aan exen
Hoi Visje!
Om te beginnen, ik denk dat iedereen hier heel goed begrijpt wat je voelt en doormaakt. Dat is ook een rotgevoel. En het maakt ook razend. Hoe kan iemand zo onverschillig doen.
Alleen... Het is natuurlijk niet zo dat als jij je vijf weken 'goed' hebt gedragen door geen contact op te nemen, je nu RECHT hebt op contact. Je boosheid is uiteindelijk gekwetstheid die naar buiten wil en hoewel het nu verleidelijk is om eens lekker energie op te wekken door al je boosheid eruit te knallen, voel je je daarna leger en depressiever dan daarvoor. Tenminste, zo werkt zo'n episode bij mij.
Het wordt hier wel vaker genoemd, dat je je gifbrieven wel moet schrijven, maar niet naar je slachtoffer moet sturen. Sla ze op, of stuur ze eventueel op naar een vriendin, of naar een ldvd buddy die je dan waarschijnlijk al helemaal niet veroordeelt, maar ik denk dat je nu je woede niet op hem moet botvieren, want daarna komt meestal toch echt hele grote spijt. Dat je jezelf zo hebt leren kennen. Dat je toch weer bezweken bent. Etc. En je blokkeert misschien ook verder de weg voor contact, terwijl je misschien in de toekomst nog wel een keer contact nodig hebt om het echt af te ronden, als jij daar echt klaar voor bent. Vanuit jezelf en niet vanuit je woede.
Ik hoop dat je het nu niet stuurt. Niet omdat hij het niet verdient, maar omdat jij het niet verdient.
Sterkte.
@ looneytuna
ik weet dat je daarin gelijk hebt... je zou mijn draft inbox eens moeten zien... er staan al 20 mails in! Allemaal zorgvuldig geschreven maar nooit verstuurd. De ene verdrietig met gedichtjes en songteksten bij, de andere ronduit beledigend en kwetsend... als ik die nu teruglees dan ben ik blij dat ik die nooit verstuurd heb.
Maar ik vraag mij soms af hoeveel van die mails ik nog ga moeten schrijven? Ook mijn beste vriendin krijgt er soms één toegezonden om eens haar mening te vragen. Soms wou ik dat ik allemaal tegelijk op send zou kunnen drukken, dat hij ze allemaal krijgt en inziet hoe hard ik er nog altijd mee bezig ben en hoe erg ik het nog altijd vind. Maar inderdaad, gaat dat iets uithalen?
Ik snap mezelf soms niet, waarom wil ik hem nu horen? Nu en niet morgen? Wat win ik hierbij? Het idee dat je niet vergeten bent? Het zijn die lege momenten die je soms tot wanhoop drijven... ik moet best weer eens goed in en uit ademen.
Bedankt voor je reactie!
@Visje78
hey Visje78,
Het schrijven van brieven, mailtjes of sms-jes ken ik wel. Met welke intentie dan ook. Of het nu boosheid is, verdriet of gewoon belangstelling wat je kwijt wilt. De ander zit daar niet op te wachten. Frustrerend is het ook dat je niets meer hoort, of iets hoort wat je eigenlijk niet wilt horen. Ik weet dat als geen ander, want de laatste keer dat ik nog wat van haar heb gehoord was toen de juridische brief. Ook niet echt iets waar je op zit te wachten. Wat wel helpt is om je verhaal/ brief of andere grieven hier te plaatsen of te delen met vrienden/ vriendinnen. Zelf heb ik ervaren dat het best prettig kan werken en ook beter is voor je eigen gemoedsrust. Hoe moeilijk dat soms ook kan zijn.
Ook ik heb nog veel geschreven in de afgelopen periode, voornamelijk gedichten. Die heb ik maar hier geplaatst om met een ieder hier te delen. Het liefst zou ik willen dat zij ze ook las, maar wat schiet ik daar mee op. Uiteindelijk helemaal niets. Nee, dan maar hier en zo nu en dan reacties die nieuwe inzichten kunnen geven.
Komt allemaal goed, geef het tijd en belangrijkste...rust. Voor jezelf.
@ visje78 stilte
HOI
Ik weet niet of je mijn blogs hebt gezien maar ik denk dat ik in een beetje zelfde situatie verkeer als jij.
Na 3 jaar relatie met aan het eind ervan een mooie lange vakantie met voldoende intieme momenten hoor/lees /zie ik hem niet meer.
Het zijn 3 weken van stilte maar ik sterf eraan.
Ik heb ook een draft-reeks met songs, gedichten, teksten maar weet me voorlopig rustig te houden omdat ik ervan uitga dat onrust veroorzaken of druk uitoefenen geen oplossing is.
Ondertussen zit ik (en jij) met die onzekerheid en alle verdriet.
Ik heb geen boosheid omdat ik hem bijzonder dankbaar ben voor al wat hij me geleerd heeft maar ben bijzonder teleurgesteld omdat er nu alleen maar stilte is.
Een collega wist me daarnet te vertellen dat in een tijdschrift stond dat het minste wat een partner kan doen om een relatie te beeindigen een beleefde uitleg geven is
Er zijn er ook die me al gezegd hebben dat op dit moment het eigenlijk "none of my business" is wat hij denkt, voelt, doet.
Misschien wil ik over 5 weken niet meer dat hij me belt? of misschien zeg ik dan wel dat als hij niets laat horen me zeker niet meer wil? of misschien kan ik mezelf toespreken en zeggen als hij het wil zal hij het wel doen (doet ie het niet dan moet ie me niet meer)
Heel veel sterkte ik begrijp je goed
maar
Ehh?
Visje, ik snap het niet helemaal: jullie relatie is al 10 maanden voorbij. Waarom zou hij moeten reageren?
Misschien kan je proberen je op jezelf te richten in plaats van op hem.
Niet leuk om te horen: hij heeft de relatie verbroken omdat hij niet verder wil met jou. Wat verwacht je nu nog van hem?
En nog iets anders: Wat bedoel je met niet-Belgisch? In één van je vorige blogs had je het ook over zijn nieuw vriendin uit een andere cultuur. En? Wat bedoel je daar mee?
En wat kan zijn nieuwe vriendin eraan doen dat hij de relatie verbroken heeft met jou?
Mr Bean @Visje78 woede is een fase
Hey Visje78, is begrijpelijk, jouw woede, vooral in het begin. Ik zat de eerste weken ook te bouncen, ene keer poeslief, andere keer smeet ik met verwijten, zo woedend was ik, voelde me erg slecht daardoor, moest me weer verontschuldigen. Het ging zo maar door, wel 5 keer! En talloze mailtjes en sms'jes, ene keer lief, andere keer boos. Maar dat bouncen gaat steeds minder worden, heb er wel spijt van, ondanks alles, dat ik mijn woede op haar afreageerde, hoe fout ze ook zat. Dat blokkeerde ook mijn verwerking, zodra ik mijn woede steeds meer onder controle had, kon ik beginnen met mijn verdriet verwerken.
Zo moet je dat ook zien, zoals de andere lotgenoten jou ook adviseren, die brief wel schrijven, maar niet opsturen, gewoon bewaren, of hier op de blog zetten, dat lucht iig op.
Nu moet je je gevoelens, jouw pijn en woede zoveel mogelijk uitschreeuwen, hier opschrijven, je zou het liefst aan de hele wereld vertellen hoe slecht hij wel niet is, had ik ook, maar uiteindelijk alleen hier geblogt, en alleen tegen een vriend in eerste instantie verteld. Na verloop van tijd zul je je beseffen dat de pijn en verdriet verwerken bij jezelf moet beginnen, niet meer bij hem, hij doet er niet meer toe, wat hij denkt, voelt, eet en drinkt, zal straks niet meer bijdragen aan jouw verwerking en geluk.
Heel veel sterkte, liefde en wijsheid in deze ellendige donkere fase van liefdesverdriet!
Mr Bean
bedankt iedereen
Bedankt voor de reacties... het gaat al wat beter, de woede is al wat geluwd
Heb hem uiteindelijk gisteren nog gehoord via chat, hij heeft me zelf aangeklikt en zich geexuseerd voor het niet terugmailen en bellen. We hebben het wat over koetjes en kalfjes gehad en toen ik zei dat ik het spijtig vond dat ik hem zo weinig hoorde en dat ik er dan van uit ging dat het goed met hem moest gaan, zei hij dat het met hem toch ook niet zooo goed gaat. Ik hoop dat hij eindelijk wat van die roze wolk gedonderd is...
Toch goed om hem te horen... die kwade mail heb ik maar gedelete, die is voor niets meer nodig.
Merci voor de steun!
Mr Bean @Visje78 spelbreker
Beste Visje78, was hij jou gewoonweg vergeten? Nu zoekt hij zelfs contact op, via de chat, op zijn initiatief nog wel. Wil geen spelbreker zijn hoor, maar wil hij opeens wel contact omdat het niet zo goed meer met HEM gaat, heeft hij jou opeens wel nodig? Ik weet het niet hoor, maar dit voelt niet goed, wil je alleen voor waarschuwen dat je niet te vroeg juicht, dat je uiteindelijk misschien teleurgesteld zal worden.
Veel sterkte in ieder geval!
Mr Bean
hoi beantje
nee, ik maak mij geen illusies hoor....
Hij antwoord gewoon omdat ik hem gebeld en gemaild had met de vraag iets te laten horen, en omdat hij mij online zag (chatten is voor hem meer anoniemer dan mij te moeten bellen). Tevens weet hij dat ik me nog altijd wat slecht voel, dus ik denk dat hij dat eerder heeft gezegd om zo niet te laten uitschijnen dat hij het wel leuk vind zoals het nu is... om mij niet te kwetsen. Trouwens ik heb niets meer gehoord na die chat van 5 minuten. Hij schaamt zich voor wat hij gedaan heeft en probeert zo zijn schuld wat af te kopen door toch nog vriendelijk te zijn. Dat gevoel heb ik héél sterk.
Nee... aan mijn deur gaan staan en mij (voor de verandering) stalken zal nooit gebeuren, daar is hij te trots voor.
Alleen blijf ik soms zitten met dat moedergevoel, raar hé, dat hoe kwaad ik ook ben op hem of hoeveel leugens hij ook heeft opgehangen, ik wil hem helpen zich goed te voelen en naar zijn verhaal luisteren. Stom hé... ik heb geen kinderen maar ik kan geloven dat ondanks het feit dat je kinderen je slecht behandelen, je altijd voor hen zal opkomen...