Er zijn momenteel 0 gebruikers en 22 gasten online.
De muren oplopen !!!
Wat scheelt er toch met mij. Ik dacht altijd dat ik een stabiel karakter had en tegen een stootje kon.
Mooi niet dus. Ze is sinds dit weekend terug van haar reis van 3 weken en ik loop de muren op. Het feit dat ze weer zo dichtbij is (ze woont op een paar kilometer van me af) deed me gisteren huilen. Ze heeft onze relatie vebroken voor haar reis en heb haar niet meer gehoord of gezien sindsdien. Nu voel ik zo sterk de drang om haar te bellen of te bezoeken om toch maar te zien hoe het gaat met haar. Om haar even te spreken, aan te raken. Maar ja, je kan iemand niet verplichten om je graag te zien hé. Als zij die beslissing neemt, dan rest je enkel het accepteren en respecteren van haar beslissing. Maar wat is dit moeilijk. Hoe gaan jullie hier mee om ?
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
de muren oplopen
Beste Arend,
Je verhaal komt deels met mijn situatie overeen.
Mijn ex maakte het de avond voordat hij met vakantie ging definief uit.
Ik weet dat hij de 26e weer terug is in Nederland,dan vertrekt hij de 27e weer.Ook ik heb niets meer van hem gehoord,nog geen smsje.
Ik begrijp heel goed dat je haar wilt bellen,wilt smsen en wilt zien.
Ik kan ook nauwelijks wachten tot hij terug is terwijl ik weet dat hij dan terug is in Nederland en niet terug is bij mij.
Hij woont nog geen kwartier bij me vandaan,het is aan te fietsen.
Net als jij heb ik de behoefte om bij hem te zijn,hem vast te houden enz. Ik denk dat het beter is om geen contact met haar op te nemen,hoe moeilijk ook.
Als ze nog gevoelens voor je heeft zal zij contact met jou opnemen
Dat is ook precies waar ik op hoop in mijn situatie.
Maar waarschijnlijk zal dat niet gaan gebeuren en heeft ze een super leuke vakantie gehad waarin ze je niet gemist heeft.
Ik hoop dat ik het mis heb maar dat zal de tijd leren.
Sterkte.
Grace
Lieve Grace, Bedankt voor je
Lieve Grace,
Bedankt voor je fijne reactie. Gisteren voelde ik een soort van aanvaarding en voelde ik mij opmerkelijk rustig. Deze morgen weer met verdriet opgestaan door waarschijnlijjk over haar te dromen. Ze is vandaag opnieuw gaan werken en dat doet met natuurlijk aan haar denken.
Ik ben ook niet van plan om contact op te nemen. Ik wil ernaar streven om op lange termijn weer onze oude vriendschap op te bouwen. Hoe sneller ik nu contact opneem, hoe meer ik haar van mij afduw. Mijn vorige relatie negeert mij volledig en dat wil ik met haar proberen te vermijden. Dat de relatie over is, dat is pijnlijk maar daar kan ik ergens mee leven, dat ze volledig uit mijn leven verdwijnt .... Is dit blijven vasthouden aan iets wat er niet meer is ? Ik weet het niet. Hou me op de hoogte als hij iets laat weten.
Groetjes,
Arend
Arend
Beste Arend,
Nog steeds heb ik helemaal niets van hem vernomen en de hoop daar op wordt steeds minder en minder.
Kijk nog wel geregeld naar mijn telefoon en soms komt er een smsje binnen van een vriendin of kennis,ik merk dat ik dan teleurgesteld ben.
Fijn dat je baat hebt bij mijn reactie,tenminste nog iemand die het waardeert dat ik er ben.
Wens je veel sterkte en als je behoefte hebt aan een luisterd oor,let me know.
Groetjes,
Grace
Niet tegenkomen!
Hoi Arend,
Jouw situatie is zo herkenbaar en voelbaar!
Mijn ex woont hier 3 kilometer vandaan en onze zoon zit op school op nog geen 200 meter van mijn huis. Ik ben niet de biologische vader maar heb hem sinds hij 1,5 jaar oud was 4 jaar lang wel als mijn zoon lief gehad. Heb dus totaal geen rechten en zie hem dus nooit meer. Zo dichtbij en toch zo ver weg. Ik ben als de dood dat ik ze tegen kom in de buurt laat staan samen met haar nieuwe geliefde.
Vandaag heb ik haar een email gestuurd (stom ja!) waarin ik mijn gevoelens op tafel leg. Dit overigens zonder een enkele poging tot verzoening of wat dan ook. Ze heeft een nieuwe vriend dus ik ben alleen maar een lastpost.
Nou dat schreef ze ook min of meer en sloot af met de woorden 'het ga je goed, ik mail niet meer'.
Dat de relatie nooit meer goed zou komen dat wist ik wel maar er zijn nog zoveel vragen waar ik graag antwoord op zou willen krijgen. Dit is puur voor mezelf omdat ik ook graag iets wil leren van de verbroken relatie om het in de toekomst anders te doen. Ik krijg geen antwoorden alleen maar een soort standaard verhaal en daar kan ik niks mee.
Maar jouw vraag was hoe ik daarmee om ga? Het is verdomde moeilijk om geen contact meer op te nemen. Terwijl ik dit schrijf krijg ik weer de neiging om haar te bellen. Ik doe het niet omdat ik onderhand wel ervaren heb dat het zinloos is.
In een eerdere reactie schreef ik al dat het denken aan haar negatieve kanten, de dingen waar ik mij aan stoorde tijdens onze relatie helpt om alles in het juiste perspectief te zien. Voor mij helpt het om aan alles te denken waar we lijnrecht tegenover elkaar stonden. Is ze wel echt mijn droombeeld van de ideale partner? Waarom klamp ik me nu vast aan alleen de mooie dingen en vergeet ik alle ruzies over best wel belangrijke zaken? Ze heeft me bedrogen, zowel emotioneel als financieel. Ik zou hels op haar moeten zijn. Waarom komen die beelden nooit naar boven als ik aan haar denk?
Nee, ik denk alleen terug aan alle mooie en tedere momenten en dat is zelfbedrog merk ik steeds meer. Je wilt iets in stand houden wat een utopie was.
Ik heb dus besloten om haar te gaan vergeten al is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Mocht er nog een sprankje (onbewuste) hoop geweest zijn dan is die laatste vonk nu uitgestampt. Uithuilen, diep ademhalen en kijken of ik überhaupt nog wel een nieuwe relatie wil. Ben nu 1 keer teveel op mijn ziel getrapt.
Sterkte Arend, ik voel met je mee en je weet wat ik met dat voelen bedoel....
Groeten, Rob