Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
de pijn is immens
Ik heb hem gisteren nog eens gehoord. Voor de laatste keer.
En het voelt aan alsof ik pas nu (na drie weken) aan mijn rouwproces moet beginnen.
We hebben een heel eerlijk en oprecht gesprek gehad. Allebei gehuild omdat we afscheid moeten nemen.
Het is precies of we het beiden niet willen, maar niet anders meer kunnen. Terwijl ik dit schrijf stromen de tranen over mijn wangen. Ik voel mij compleet gedesoriënteerd, mijn grote liefde is weg uit mijn leven.
We hebben nog gepraat over de goede dingen tussen ons, gelachen, net als vroeger.
Maar hij gaf aan in de war te zijn over zichzelf. Haalde het liedje van Annouk (don't want to hurt no more) aan. Hij wil wel veranderen, maar vreest dat dit slechts bij mooie woorden zal blijven (zei hij zelf eerlijk). Hij kan zich niet meer echt geven of toch niet aan mij en beseft dat dat nefast is geweest voor onze relatie.
Maar wat heb je eraan? Het leven voelt aan als een grote diepe bodemloze put.
Enige lichtpunt is dat we mooi afgesloten hebben. Ik vind dit belangrijk.
- ikhoopopbeter's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van ikhoopopbeter
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Afsluiten!
Hallo Ikhoopopbeter,
Fijn dat jullie een eerlijk en oprecht gesprek hebben gehad, dat is in de afsluiting van een relatie heel belangrijk. Jullie weten nu allebei waar je aan toe bent en kunt het rouwproces ingaan.
De meesten hier op de site zouden wensen dat ze ook zo'n gesprek hadden gehad. Ikzelf merk, ik heb zo'n gesprek niet gehad, dat mijn verwerkingsproces er langer door duurt. Dus.... heel moedig, chapeau voor jullie allebei!
Neem je verlies, tel je zegeningen om daarna alleen maar te kunnen winnen.
Ciao BlueEyes
hoop
Ik hoop het Blue Eyes, dat dit het verwerkingsproces versnelt.
Het is namelijk ook pijnlijk, samen wenen om wat je had en niet meer zult hebben, beseffen dat je iets kostbaars weggooit samen, en niet de moed had ervoor te vechten.
Het "waarom dan toch" wordt er ook niet beter door.
Ik begrijp hem wel, maar vind het pijnlijk dat ik hem niet kan helpen, en dus "ons" ook niet.
Proberen te aanvaarden zal de eerste stap zijn.
Bedankt voor de steun.
triest
Triest om dit alles te lezen .Klinkt raar maar voel net dezelfde pijn.Je weet wel over wie ik het heb zeker maar je zal erdoor moeten dat zegt iedereen tegen mij maar geloof me,dat gaat zomaar niet.Voor mij zal deze pijn nog lang duren .Tis vandaag een week gedaan tussen shinat en mij en echt,deze week lijkt wel een jaar.Veel praten helpt zegt men tegen mij maar da lukt voorlopig niet.Ik wens je sterkte
jij ook sterkte
Je ziet, je bent niet alleen. Het is misschien een magere troost, maar het is er wel één.
Als het kan, probeer ook mooi af te sluiten. In kwaadheid kun je niet blijven hangen, dat heb ik zelf ook gemerkt.
Het mocht gewoon niet zijn, denk ik, niet in jouw geval, niet in mijn geval.
herkenning
Het is raar maar ik herken veel dingen als ik dit alles lees.Fijn dat jullie zo hebben kunnen afsluiten ik hoop dat wij ook zo kunnen afsluiten.Ik hoop dat je het een plaats kan geven.Raar dat er mensen zijn die precies het leven willen dat jij voor ogen ziet en dat je dan op zo'n mensen valt als hij en zoals ik en waarom met mij.Ah ik weet het ook allemaal niet meer.Een warboel in mijn hoofd.Een eerste intake gesprek gehad met psycholoog,deed deugd hoop dat ik daardoor mezelf terug vind,en eens weet wat ik nog wil met mijn leven.Veel moed dikke knuf shinat.