Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
De pot verwijt de ketel, en de ketel de pot.
In een kwade bui heb ik een week of drie geleden mijn ex een onwijs venijnig SMS gestuurd, waarin ik kort maar KRACHTIG omschreef wat ik vond van een brief die ze mij na de breuk had gestuurd.
De volgende dag had ik er spijt van, dus sprak ik haar voicemail in om mijn verontschuldigingen aan te bieden.
Later ontving ik haar email waarin ze zei dat ze mijn email blokkeert, 'aangezien ze geen vuilnisbak is waar ik van alles in kan gooien'.
Ze is geen vuilnisbak, daarin heeft ze gelijk. Ik replyde met mijn tweede emailadres 'ik ben echt blij voor je dat je iemand hebt gevonden met wie het klikt, accepteer dat nou' en 'ik moet even nadenken over wat ik van jouw respons moet vinden, want zo'n vijandig eind is toch doodzonde.'
Kennelijk vond zij dat ook, dus antwoordde ze daarop 'ik blokkeer je email, omdat je alleen maar verwijtende berichten stuurt,' en 'ik maak me zorgen om je en hoop dat je (professionele) steun zoekt.'
Dat laatste vond ik fijn om te lezen, al blijkt duidelijk dat ze handelde uit onvolledige informatie (ben zo vaak op therapie geweest, in 2007). Het eerste klopt voor een groot deel, ik heb afgelopen jaar in mijn bitterheid berichten gestuurd met een boze ondertoon. Maar kennelijk wil ze niet accepteren dat ik blij voor haar ben met haar huidige situatie, en ook niet dat ik heb gezegd dat ik wilde dat ze gelukkig was, en nog meer positieve dingen.
Gisteravond heb ik uiteindelijk een laatste email gestuurd, waarin ik dat heb aangestipt. Dat als ik zeg dat ik blij voor haar ben, dat ik dat dan ook meen. En dat ze heel goed moet nadenken voordat ze besluit om mij te blokkeren, en ook goed moet nadenken wat haar eigen motivatie is om te zeggen dat ik alleen maar verwijten maak. Ook heb ik gezegd dat ik het heel erg vind dat ik haar pijn heb gedaan met nare dingen die ik tegen haar heb gezegd, en dat ik wou dat zij kon laten zien dat zij het erg vindt dat zij mij pijn heeft gedaan met dingen die zij heeft gezegd (en niet gezegd). Want ik vond dat (ook) zij zich behoorlijk negatief uitlaatte over onze relatie. Ook dat het voor mij heel moeilijk was om met de losgemaakte schuldgevoelens om te leren gaan en in balans te komen met de wereld om me heen ondanks het feit dat ik (achteraf gezien) te veel therapiesessies heb gevolgd - dat ik pas de laatste tijd objectiever over onze verleden kon kijken. Dat ik heel lang probeerde te lachen en vergeefs doelen na te streven terwijl er van binnen een heleboel shit was, en ik niet de externe emotionele steun had die zij wel had. Dat het mij veel pijn deed om er na een jaar via-via achter te komen dat zij al die tijd met het idee heeft rondgelopen dat ik negatief op onze relatie terugkeek, op een moment dat het voor mij al te laat was om haar te vragen hoe dat idee precies tot stand was gekomen. Dat ik het zelf heel moeilijk en pijnlijk vond om om te gaan met al die dingen die zij zei wat ze al die jaren bij me miste. Dat ik heel lang het nodig heb gehad om een persoonlijk en evaluatief gesprek te hebben met een positief eind. O ja, natuurlijk heb ik ook gezegd dat ik haar laatste reactie waardeerde omdat ze daarmee begripvol overkwam.
Dit bericht is zeker mosterd na de maal. In elk geval hoeft ze niet meer op basis van onvolledige informatie haar eigen (negatieve) conclusies te trekken. Als ze het bericht tenminste heeft gelezen.
Een reactie verwacht ik niet, al zou ik het wel op prijs stellen. Maar in elk geval heb ik dat bericht afgesloten met "ik heb geleerd dat het over het algemeen goed is om met vertrouwen, mildheid en openheid (volwassen gedragen) datgene tegemoet te treden wat net zo makkelijk de schuld, hardheid en geslotenheid (defensieve reactie van uit de kindertijd) in je zou kunnen oproepen." Het is helemaal aan haar wat zij met die informatie doet, en wat ze doet als ze me per ongeluk tegenkomt.
Die twee dingen waren voor mij het belangrijkste; dat ik haar heb duidelijk gemaakt dat zij ergens zelf kiest om op basis van onvolledige informatie het negatieve te benadrukken, en dat het ook anders kan. En dat zonder verwijten te maken! Ik heb wel vrede met dit bericht dat ik had gestuurd.
Jelle.
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hey Jelle
Begrijp dat het je oplucht om het op deze manier aangepakt te hebben. Is natuurlijk ook fijner als je op een vredevolle, volwassen manier iets kan beëindigen. Na een (ongewilde) breuk ben je altijd gekwetst en daardoor bitter. Tuurlijk matcht dat dan niet als je toch verwijtende dingen stuurt en terwijl zegt dat je haar het beste wenst. Ik heb ook op het begin tegen ex gezegd dat ik hem het beste wens, maar als ik eerlijk ben, meende ik dat op dat moment nog niet echt, was te fel gekwetst, maar het is iets wat je dan vlug zegt, je ziet hem/haar nog graag en het ene moment wil je dat hij/zij het goed heeft (goed moment, andere moment primeert dan weer meer 'de woede' en denk je 'nee, dat wens ik je nu nog niet' (slecht moment). Je eigen gevoelens gaan op dat moment op en neer, dus het is ergens wel te begrijpen.
Ik zou het hier nu wel bij laten. Jij hebt je best nu gedaan. Probeer het hier nu ook los te laten. Het kan zijn dat je er een mooie reactie op krijgt, maar probeer er niet te fel op te hopen, is het ook geen teleurstelling. Je hebt nu kunnen zeggen wat je wou zeggen en daar draait het om. Ook al is het fijner, je hebt haar bevestiging niet nodig, al denk je van wel. Als jij weet hoe het was en hoe jij erin stond, ... trek je daar dan aan op. Je hebt je er uiteindelijk ook helemaal zelf doorgeploeterd, ook iets om extra trots op te zijn.
Weet dat het niet makkelijk is, mijn ex en ik zijn ook niet plezant uit elkaar gegaan (verwijten over en weer) en ik heb hem erna zoveel dingen nog willen zeggen, maar wat maakt het eigenlijk uit. Als hij/zij wat er gebeurd is en waarom, ... niet zelf inzien, praat je tegen een muur. Ik heb van hem ook nooit echt excuses gehad, zou ook fijner geweest zijn, maar is zijn trots.
Ik zie mijn ex nu nog geregeld bij het uitgaan en we hadden toentijds gezegd dat als we elkaar zouden tegenkomen, normaal zouden doen (=volwassen), maar hij negeert mij nog steeds, doet liever alsof hij mij nooit gekend heeft. Op het begin vond ik dit jammer en kon toen ook gaan vragen waarom doe je dit, ... maar anderzijds kan en wil ik die moeite niet meer doen. Eenmaal heb je het gevoel dat je genoeg gedaan hebt en dat het dan zo maar moet en dat heb ik een tijd terug gehad, heb er vrede mee. Hoop dat je dat nu ook kan bereiken!
Groetjes
@Mel
Hey Mel,
Bedankt voor je reactie! Inderdaad, ik heb deze dingen gezegd om het te zeggen en verwacht geen reactie. Het was meer om zo netjes mogelijk mijn kant van het verhaal kwijt te kunnen, mijn aandeel aan haar verdriet te proberen recht te zetten, en om te maken dat zij geen negatieve conclusies trekt terwijl ze niet alles weet. Of zij er klaar voor is om zich verantwoordelijk (volwassen, begripvol, maar niet per se zorgzaam of ondersteunend) naar mij te gedragen, dat is niet mijn grote behoefte, al zou het natuurlijk wel mooi zijn!
" Ik zie mijn ex nu nog geregeld bij het uitgaan en we hadden toentijds gezegd dat als we elkaar zouden tegenkomen, normaal zouden doen (=volwassen), maar hij negeert mij nog steeds, doet liever alsof hij mij nooit gekend heeft. Op het begin vond ik dit jammer en kon toen ook gaan vragen waarom doe je dit, ... maar anderzijds kan en wil ik die moeite niet meer doen."
Mijn theorie voor wat betreft de reden dat hij je negeert: dat het hem meer pijn doet dan hij te boven kan gaan als hij met je om zou gaan. Het kost meer tijd, moeite, energie en waardevolle dingen dan men terugkrijgt, als men probeert stront in goud te veranderen. Shit moet je loslaten, en dat is ook wat hij moet doen. Pas als dat helemaal is gebeurd, zijn er andere mooie dingen mogelijk. Dus vind ik het alleen maar positief dat jij op dit moment ervoor kiest om er geen moeite meer voor te doen. Het leven heeft immers meer te bieden dan liefdesverdriet en bitterheid.
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)
heb ik ook jelle
Herken ik ook jelle, het tegenovergestelde zeggen van wat je wilt zeggen om maar niet in die negatieve spiraal te komen en zelfs dan reageert mijn ex stoïcijns. Helaas.. ik kon het bord voor zijn kop niet weghalen. Ik hoop dat iemand anders dat nog eens doet maar wil mijn geluk er niet meer vanaf laten hangen.
Heb hem ook gemaild maar het is me om het even of ik nog een reactie krijg (verwacht het eerlijk gezegd niet), ik ga verder met mijn leven, hoe moeilijk het achteraf soms nog is.
"Herken ik ook jelle, het
"Herken ik ook jelle, het tegenovergestelde zeggen van wat je wilt zeggen om maar niet in die negatieve spiraal te komen en zelfs dan reageert mijn ex stoïcijns."
Het lijkt wel alsof ik al die tijd borderlinegevoelens over haar had. Dus: heel positieve gevoelens en ook heel negatieve gevoelens, maar niet op zo'n manier dat die twee soorten gevoelens te combineren zijn.
"Helaas.. ik kon het bord voor zijn kop niet weghalen."
Je hebt je best gedaan, en nu is het niet meer jouw taak om dat te proberen.
"ik ga verder met mijn leven, hoe moeilijk het achteraf soms nog is."
Nee-nee! Draai dat eens om: tussen de moeilijke momenten door die soms komen, zijn er veel gelegenheden om het goed te hebben, dingen te doen waar je je goed van voelt, kortom een goed leven te leiden in plaats van je leven te lijden.
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)
je hebt gelijk jelle
Thanx voor de spiegel
je hebt gelijk, ik moet me hier niet door laten weerhouden, dankjewel dat je me dat inzicht weer even geeft,
liefs eef
hey Jelle
Ben het met de heren hierboven eens. Wilde het niet zeggen, je klinkt zo boos. Misschien moet je daar iets mee doen, ipv iets nog van haar proebren te krijgen. Volgens mij ben je helemaal niet blij voor haar dat ze gelukkig is met een ander (maar vind je dat je dat moet vinden, want ja, niet blij zijn voor iemand is ook weer zo raar), maar weet je, ....dat is oke! Ik vind het loslaten ook super moeilijk en het lukt maar af en toe. Maar het moet!!
Pot van het vuur halen.
Pfff, Jelle, nokken nu. Moet je dit nu helemaal tot op het bot uitpluizen als een puzzel van 100.000 stukjes?
Schrijf je morgen in op een sportschool en haal daarnaast ook een krat bier. Dan ga je volgens het Balans-dag principe aan de gang. Dagje trainen, dagje biertje. Maar ga in godsnaam niet nog meer energie stoppen in dat stuk verleden. Ze gaat je nu blocken en jij gaat andere e-mail adressen gebruiken? Jij had degene moeten zijn die haar e-mailadres ritueel had moeten verbranden.
Jezelf verlossen van aaaaaalle ellende is heel simpel. Vanaf morgen iets anders gaan doen. Trust me, heb het ook moeten leren, maar het werkt als een tierelier.
Alle respect verder hoor, dat weet je wel, maar genoeg is genoeg op een gegeven moment.
Jack "alias de Botte Bijl"
"change is f4ckin inevitable :-)"
Sportschool
Klinkt goed, naar een sportschool gaan! Trouwens, ik heb in dat klotejaar toch nog een behoorlijk goede conditie gekregen door veel hardlopen, en ik kan hard (en hoog) schoppen ook
Beetje jammer dat ik als een gek moet sporten (en dus ook dagen moet herstellen) om van mijn zwembandjes af te komen, anders zou ik zó een zijwaartse trap op hoofdhoogte kunnen maken. Alcohol werkt voor mij niet zo goed, want als ik een krat bier zou halen, zou die binnen een week leeg zijn.
Gewoon dingen doen die ik kan doen. Bezigheidstherapie, heheh! Doen we dat niet allemaal, bezigheidstherapie - ook zonder LDVD? Dat werkt echt fantastisch. Man o man, wat was het fijn toen ik eenmaal bevrijd was van mijn angst om wat dan ook aan te gaan.
What can I say? Kennelijk ben ik iemand die alles helemaal goed wil afronden.
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)
Re: Sportschool
Ja, doen man. Connect met mensen en train die shit eraf
Weer een pluspuntje.
Afronden is goed in je werk en als je je doelen wilt bereiken. Maar als het om relaties gaat en je bent voor het afronden afhankelijk van anderen, dan wordt het lastig. Laten varen is dan de meest economische keuze, als het ware. Energie moet je gebruiken om dingen op te bouwen, kom je verder mee.
Als iets trouwens goed is, dan is het trappen op de zak. Heb dat een hele tijd gedaan, geeft je naast een bereconditie ook een stoot endorfine. Goed tegen depressieve gedachten enzo.
Jack
ps. Sorry voor mijn kris-kras replies in de thread. Ik leer het vast nog wel een keer
-change is inevitable-
Trappen op een zak. Ah echt,
Trappen op een zak. Ah echt, fantastisch! In het begin was het vooral afreageren, nu is het alleen maar leuk om te zien hoe anderen aan het einde van het lostrapuurtje weggesleept moeten worden terwijl ik alleen maar meer energie heb gekregen. Een zak loopt echter geen rondjes om je heen, slaat ook niet terug. Tijd voor een volgende uitdaging!
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)
Hallo Jelle, Als ik dit hier
Hallo Jelle,
Als ik dit hier lees, dan kan ik enkel zeggen of me afvragen, waarom laat je het niet allemaal los?
Laat haar voor wat ze is: Ze is/mag/kan/zal niet meer belangrijk zijn in uw leven. Je moet toch gewoon verder?
Je bent een persoon die vele mensen hier op LDVD wijze raad geeft. Pas die raad eens toe voor je zelf.
LOSLATEN
Het wordt hier toch vaak vernoemd?
Het is niet gemakkelijk, ongeloofelijk moeilijk, pijnlijk, hard, triestig. Het is een einde van iets dat zó mooi is geweest.
Maar soms heb je geen keus. Dan moet je beslissingen nemen uit de mogelijkheden die er zijn. Je moet naar rechts, terwijl je u kan afvragen waarom links niet meer kan, ondanks dat het beter aanvoelt. Maar je hebt geen keuze, ook al denk je dat die er wel is. Nee, rechts is de weg. En misschien, ooit misschien, brengt rechts je wel waar links je zou gebracht hebben.
Als ik naar mijn situatie mag reflecteren:
Ik probeer het los te laten. Het was/is moeilijk, en ik moest/moet harde beslisingen nemen. Maar het heeft me nu, +- 2 maand na de breuk, toch rust gebracht. Ik kan weer verder met mijn leven. Omdat ik haar niet meer in mijn leven toelaat, niet zozeer dat zij daar moeite voor doet, maar in mijn hoofd: ik laat geen beslissing meer afhangen van haar. Het mag niet meer uitmaken wat zij doen zal. Ik MOET mijn eigen leven leiden.
Vrijdag kon ik een ontmoeting gehad hebben met een familielid van haar(zie blog). Ik heb het niet gedaan, maar door die situatie was ik toch weer 2 dagen bezig met de ex. En had ik er een ongemakkelijk gevoel bij.
Voor mij is het dus duidelijk beter om volledig afstand te doen van de ex. Misschien in de toekomst, nabij of later, zal ik het misschien wel doen. Maar momenteel is het beter om geen contact te hebben.
Mijn situatie is natuurlijk niet dezelfde als bij anderen hier op LDVD, maar ik bekijk het al eens snel van hier uit.
Daarom is het geen leidraad natuurlijk.
Ik kan enkel zeggen waar het mij gebracht heeft.
Sterkte!
Groeten,
Nico
Beste Jack, Nico en
Beste Jack, Nico en Novalee,
Ik heb jullie reacties gelezen, snap ze volkomen, en ben er 100% mee eens. Eerlijk is eerlijk, ik wilde zelf ook mijn eigenwaarde behouden door haar op een nette manier te vertellen wat haar gedrag met me heeft gedaan. Mijn ex woont in dezelfde (kleine) stad als ik, en we houden van dezelfde uitgaansgelegenheden. We gaan beide niet op stap, maar in ieder geval heb ik het initiatief genomen om een positieve draai te geven aan het hele gebeuren, voor het geval we elkaar toevallig tegen het lijf lopen in de stad. Het klopt dat ik er boos om kan worden. Ik ben óók blij voor haar, het geeft me ergens rust dat ze happy is, en ik ben ook boos op de manier waarop het geëindigd is. De onderliggende boodschap van mijn bericht was eigenlijk "hallo, jongedame, is dit einde nou echt eentje die je wilt?"
Afgelopen vrijdagavond was het een geluk bij een ongeluk dat ik haar bij het uitgaan niet getroffen heb. Omdat mijn logé geblesseerd raakte ging ik eerder naar huis, terwijl mijn andere vrienden een dansje gingen maken in een discotheek. De dag erna hoorde ik dat mijn ex in die discotheek was, en dat was alles wat ik erover hoorde. Heel fijn dat het daarbij bleef!
Ik heb mijn vrienden namelijk gezegd dat ik geen nieuws van of over haar wilde ontvangen, behalve misschien als er iets ernstigs is gebeurd, bijvoorbeeld in de familie. Super dat mijn vrienden daar rekening mee hielden! Als ik hen toch niet had...!
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)
klinkt goed
Klinkt goed wat je schrijft. Weet je ik herken het ook, ik was hem tegengekomen en zwaaide aardig. Hij zei wel gedag op een leuke manier, maar liep daarna door. Voelde ik me toch door gekwetst. Alhoewel ik zelf niet eens wilde dat ze zouden stoppen (ik dacht eerst dat hij mij niet zag en was niet van plan iets te gaan roepen). Je kunt het niet regelen zoals je graag zou willen (als je al weet wat dat is), daar komt het op neer. Afstand nemen, je gedachten verzetten en de tijd nemen om het echt los te laten is het enige wat helpt. Ik heb als het ware twee perspectieven: mijn rationele, mezelf onder controle hebbende ik en mijn gevoelsmatige en die twee komen niet overeen. ms heb jij dat ook wel een beetje....
Misschien heb je er wat aan.
Good luck!
@ Jelle
Alles gelezen te hebben,denk ik,dat je je eigen weg zal moeten vinden.Wat bedoel ik hier nu mee;dat je na alle reacties tóch je eigen beslissing zal moeten vinden.Reacties zijn leerzaam,maar niemand dan jijzélf kan in je ziel kijken wat je voelt.Niemand kan voor jou bepalen hoelang je verdriet nog zal duren;je boosheid nog zal duren;je liefde voor haar nog zal duren;je vragen en je verwerking!Alleen jij zélf kan dit oplossen.Wanneer hoop en illusie bij elkaar komen,kun je die beslissing nemen.Je ziel laat zich niet dwingen door de tijd.Je ziel werkt langzamer dan de tijd die een ánder je er voor geeft.Neem de tijd om te komen,waar je wilt zijn........Jouw toekomst!
groet,
hmvrpm78
@hmvrpm
Hi hmvrpm,
Mee eens dat ieder z'n eigen beslissingen moet nemen. Maar juist een rijk aanbod aan reacties maakt het mogelijk om dingen tegen elkaar af te wegen en nieuwe ingangen te creëren. Als je altijd maar hetzelfde verhaaltje hoort (in je eigen hoofd), dan kom je niet veel verder. Heb dat zelf ook gehad. Sommige vrienden van me hadden dan soms bepaalde opmerkingen (in een zee van andere woorden) die me dan weer net even een stukje verder hielpen.
Ik heb wel gemerkt dat (voor mij dan iig) het niet perfect hoeven zijn (boos worden mag, fouten maken mag) en niet afhankelijk zijn van het oordeel van anderen (IK bepaal hier wat er gebeurd) voor mij de meest krachtige zijn.
Jack
-change is inevitable-
Verbetering:
"We gaan beide niet op stap."
moest zijn
"We gaan beide niet zo heel vaak op stap."
Over wol en truien enzo
Hi,
De wol is op en je zit met één mouw ipv een mooie trui
Je kunt proberen om daar nog een mooi stukje aan te breien (vind ik overigens een bewonderingswaardige kwaliteit die je bezit), maar uiteindelijk belandt het onafgemaakte kledingstuk toch in de vuilnisbak.
Dus deksel open, het oerlelijke ding erin knikkeren en aan de straat zetten
Zo, dat ruimt op! En nu verder.
Je moet denk ik proberen jezelf niet teveel vast te ketenen aan wat er allemaal wel niet kan gebeuren (ex tegenkomen ergens enzo). Iets gebeurt of het gebeurt niet. Als je je nu al druk gaat zitten maken of je haar ergens tegenkomt, dan wil je straks helemaal de deur niet meer uit. Schiet je daar wat mee op? Elke dag dat je niet in aanraking komt met nieuwe mensen is een verspilde dag op het kans-op-een-nieuwe-relatie-vlak, vergeet dat niet.
En al zou je haar tegenkomen. Met een nieuwe vriend. Een leuke vriend ook nog eens. Vele malen leuker dan jou. En daar staan ze dan, kissin' and huggin', recht voor je smoel. Blammo (moest ik even doen, is iets concreter dan "tegenkomen"
). Anyway, het enige waar je dan op dat moment even mee moet dealen is een kutgevoel, emoties die je even de diepte intrekken. Logisch dat je daar angstig voor bent, maar ook daar kom je dan wel weer overheen. Je gaat er echt niet dood aan ofzo. Zie het meer als een test om te checken of je haar echt wel losgelaten hebt.
Zo ga ik binnenkort na anderhalf jaar de verjaardag van mijn kind vieren in "enemy territory". Jaja, de hele ex-schoonfamilie + ex + nieuwe vriend van ex + mijn kind bij nieuwe vriend van ex op schoot enzo (kinderen doen dat soort dingen). Wederom, ik zal de volgende ochtend gewoon nog adem halen hoor (tenzij ik 2 flessen vodka achterover lurk, maar ben gelukkig geen drinker
).
Bottom line is. Wees niet bang voor emoties, het hoort er nou eenmaal bij. En hoe meer emoties jij de baas wordt, hoe sterker je wordt. En dat is voor het andere geslacht weer aantrekkelijk, om maar eens iets te noemen
Ah well, zit weer te ratelen. Hou je taai, buddy.
Jack
-change is inevitable-
Emoties
Ja, da is ook zo. Heb er lang over gedaan om erachter te komen dat ik niet door in mijn emoties te graven er iets mee kan veranderen. Sterker nog, de angsten worden daarmee alleen maar groter. Ben intussen van mijn angst af om wat-dan-ook aan te gaan. Man o man, wat is dat bevrijdend!
Ouwe trui in de bak gooien... de foto's bewaar ik gewoon in de kelder.
"Blammo!" vind ik eerlijk gezegd minder erg dan vervelend of vermijdend tegen elkaar te lopen doen. "Blammo!" daar heb ik tegen wil en dank maanden geleden over 'gefantaseerd', jaja: dat ze allerhande ubersociale activiteiten verricht met haar vent met op de achtergrond de Norah Jones CD die ik haar ooit cadeau gaf, en kaarslichtjes erbij. Daar kan ik inmiddels mee leven, daar gaat het niet om. We hebben kutdingen gezegd tegen elkaar, ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen over mijn aandeel daarin. Het is helemaal aan haar hoe zij met dat signaal omgaat, ik heb mijn best gedaan, zonder tekort te doen aan mijn eigen (gekrenkte) trots. Want laat ik eerlijk zijn, dat speelt ook een grote rol.
"Get a life, man!" "Life is what happens to you when you're busy making other plans." Ja ik weet het. Ik ga een serieuze poging integere bezigheidstherapie doen in de trant van "ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country."
***
Feestje @ enemy territory? Das toch hardstikke goed gebaar man! Een goed teken dat er genoeg vertrouwen is om jou erbij te halen. Zolang je de boel niet sloopt, moet het wel goed komen! Ach man, mijn moeder heeft zo'n een schurfthekel aan de verloofde van mijn zus, terwijl hij wel elke twee weken helemaal van de randstad naar zuidje Limburg rijdt om zijn zoontje op te halen bij zijn ex en haar vriend.
Ratel maar raak hoor. Dat geraaskal van jou is een welkome afwisseling van de gebruikelijke zielige verhalen op deze site
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)
@Jelle over Blammo enzo
Hee Jelle,
>"Blammo!" vind ik eerlijk gezegd minder erg dan vervelend of vermijdend tegen elkaar te lopen doen.
Ach, vermijden heeft ook zo zijn nut. Anders bouw je straks nog een "vriendschappelijke relatie" op met een handleiding van 2346 pagina's. Nah, wil je ook niet hoor. Denk ik dan.
>Ik ga een serieuze poging integere bezigheidstherapie doen in de trant van "ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country."
Ga weg, ga je het leger in? Als in Blammo met groot materieel?
>Feestje @ enemy territory? Das toch hardstikke goed gebaar man! Een goed teken dat er genoeg vertrouwen is om jou erbij te halen.
Ah, je doet zoiets voor je kind. Kleine kan er niets aan doen en je wilt toch dat ze later kan zeggen dat we (x en ik) er altijd allebei voor haar waren. Iets in die strekking.
Jack
-change is inevitable-
Ik ga een serieuze poging
>Ik ga een serieuze poging integere bezigheidstherapie doen in de trant van "ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country."
Ga weg, ga je het leger in? Als in Blammo met groot materieel?
Haha! Nee, bejje gek! Ik bedoel dat ik een houding aanneem van iemand die doet wat hij kan, en niet teveel tegelijk wil. Ik constateer een hoop stress bij een heleboel mensen, niet omdat ze zo hard werken maar omdat ze zoveel willen hebben en bereiken wat buiten hun vermogen ligt. Ik wil niet meer 'willen hebben', of 'willen zijn' wat ik niet ben, en niet eens meer 'willen doen', maar gewoon 'doen' wat mogelijk is. Het is ontzettend fijn als je in tijden van stress kunt laten inspireren van de rust die sommige mensen uitstralen. (Misschien kunnen ze dat omdat ze altijd 10% energie overhouden voor zichzelf en anderen?) Dan werk ik maar een paar maanden onder mijn niveau, so what? Dan ga ik maar een poos full-time bij een helpdesk of webjes bouwen. Ik heb van moeder natuur een goed stel hersens gekregen, en kan natuurlijk in mijn vrije tijd bijstuderen wat ik leuk vind. No way dat ik continu honderd deadlines probeer te doen, die tijd heb ik gehad. En vanwege stress uit het oog verliezen wat de kern van de zaak is, al helemaal niet. Mijn buurman de klusjesman die ondanks lange dagen altijd gemoedelijk is, en mijn pa die toch op zijn oude dag heeft geleerd nuchter en positief te blijven voor de ander, als de pleuris uitbreekt, die zijn op dit moment mijn voorbeelden.
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)
Je schrijft 't mooi, Jack.
Je schrijft 't mooi, Jack. Overtuigend. Het stukje dat je hierboven schrijft, is niet aan mij gericht, maar dat zou het net zo goed wel geweest kunnen zijn. Als ik het dan zo lees, denk ik: ja, hij heeft een punt. Denk ik ook: zo moeilijk is dat toch allemaal niet. En ga zo maar door.
Maar dat is terwijl ik hier om één uur 's nachts achter mijn computer zit, om vlak voor het slapen gaan nog even een stukje te lezen. Op zulke momenten komen dat soort pleidooien wel over. Gek genoeg vaak niet meer op het moment dat het erom gaat. Het rare is dat het moeilijk is om die insteek die je omschrijft, ook dan nog paraat te hebben.
Angst voor bepaalde dingen, is niet meer dan angst voor het ervaren van een bepaalde emotie inderdaad. De dingen gebeuren en er is geen hol wat je eraan kunt doen (althans, over het algemeen niet). Het is ergens te zien als een soort film waar je zelf een rol in speelt; de wereld die als het ware 'door je heen gaat'. Over een film heb je ook geen controle en voel je soms ook mee met de hoofdpersonen - maar dat is maar een film. De film is afgelopen en daarna hebben we weer tabula rasa. Dat is het verschil met het echte leven - die film draait de hele tijd door en op het moment dat er dan iets gebeurt waar we bang voor zijn, is dat eigenlijk dat het scenario van de film een wending neemt die we liever niet zien. Want het is de enige film die we kunnen zien en we zien die film liever met een 'happy end'. Ofzo. Dit verzin ik even ter plekke en is eigenlijk een zijspoor.
Want het punt is, dat je er geen controle over hebt inderdaad. Of je je voormalige geliefde nu wel of niet met een andere kerel tegenkomt, je doet er niks aan. En het resultaat is een emotionele klap waar je even weer flink van moet herstellen, maar dat is ook het enige. Het is eigenlijk niet dat de film ineens een andere wending heeft genomen. De teerling was immers al geworpen.
Desalniettemin blijft het ook voor mij heel moeilijk om dat ook daadwerkelijk zo te voelen op momenten dat het erom gaat. Wat is dat toch?
@Unreme"lives" :)
Hey, het is ook niet erg om zo afentoe eens in de put te zitten. Zolang je 95% van de tijd maar doorhebt dat je er beter bij gebaat bent om de "fuck-it" mentaliteit te hanteren en door te gaan, in plaats van jezelf in die negatieve spiraal te laten zuigen.
Iedereen heeft zo z'n sh1t te verwerken in z'n leven en degenen die hun emoties kunnen beteugelen hebben denk ik een fijner leven. Accepteren dat het leven ups en downs heeft en blijven zoeken en investeren in de ups. Voorbeeldje, een hoop mensen trekken zich terug. Wat krijg je dan? Sociale contacten brokkelen af, nieuwe impulsen blijven uit, gedachtenpatronen slijten in. Ga je ondanks alle shit die je meemaakt juist de uitdaging aan en zoek je juist mensen op, dan ben je aan het bouwen, ga je door.
Weet je wat ook altijd erg goed werkt? Het alom bekende "count your blessings"
Kijk naar wat goed is in je leven. Vrijheid is bijvoorbeeld een hele belangrijke. Je wil niet weten hoeveel gezinnen ('t is maar een voorbeeld) er bijvoorbeeld zijn die helemaal vast zitten, de zaterdag-middag-boodschappen stress, stress van het werk, vervelende kinderen, financiële problemen, opa ziek, verplicht naar een feestje, draak van een vrouw, zeg maar wat. Geloof me, we hebben het zo slecht nog niet 
Damn, mijn vaatwasser is klaar, hop aan de slag!
Jack
-change is inevitable-
Vrijheid is bijvoorbeeld een
Vrijheid is bijvoorbeeld een hele belangrijke. Je wil niet weten hoeveel gezinnen ('t is maar een voorbeeld) er bijvoorbeeld zijn die helemaal vast zitten, de zaterdag-middag-boodschappen stress, stress van het werk, vervelende kinderen, financiële problemen, opa ziek, verplicht naar een feestje, draak van een vrouw, zeg maar wat. Geloof me, we hebben het zo slecht nog niet
Klopt. Achteraf gezien nekten al die dingen mij, de verplichte visites bij schoonfamilie (hoe leuk ze ook zijn!!), de dagelijkse standaard kookritueel voordat x thuiskwam, de vergaderingen en klusjes bij de studievereniging waar veel in komt maar weinig uit, docenten die van je verwachten dat je zonder voorkennis over GUI's een GUI bouwen voor een experimenteel platform op internet. Ik ken ook bijstandsmoeders, en vrouwen waarvan man EN kind autistisch zijn. Weet je wat het is? Ik leer nu pas met vrijheid om te gaan. Een soort van schuldgevoel als basisemotie heb ik achter me gelaten. Dus assertief zijn gaat me makkelijk af. Ik ben het ook echt zat, zo zat, als mensen negatief lopen te doen in plaats van iets te doen om verbetering aan te brengen (mezelf inclusief). Nou ja, soms dan wil je meer kunnen doen dan je op dat moment kunt, en het kan dan een tijd duren voordat je dat accepteert en maar doet wat je wél kunt.
In een kloteperiode is het wel fijn als je mensen hebt die je helpen positief te blijven, he. Maar ja, dan moet je wel durven je kwetsbaar op te stellen.
Tof dat jij en je x elkaar de hand uitreiken omwille van de kleine. Dat schept mogelijkheden voor haar om liefde te krijgen.
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)
Afsluiten
Lieve Jelle,
Kom ik ook nog eens na deze rits berichtjes....
Je wilt het afsluiten. Je probeert het netjes af te handelen, maar blijkbaar is je ex veel verder en denkt ‘waarom komt hij er weer aan met zijn berichtjes?’ Ik weet niet of je al vaak wat hebt gestuurd, gemaild, gebeld, etc. Maar het is goed dat je er nu klaar mee bent. Jij hebt je best gedaan. Laat het los. Is erg moeilijk, klopt! Maar het lijkt me niet gezond om onder andere namen mailtjes te gaan sturen. Dus laat het bij deze laatste afscheidsmailtjes. Laat haar maar. ‘Stil-in-mij' stuurde mij een keer dit nummer:
http://nl.
Ik vond het erg mooi en misschien heb je er wat aan. Laat haar gaan. En volgensmij ben je gewoon ook al heel ver in je verwerking. Ik vind jou juist altijd heel verstandig en hoopvol schrijven op deze site. Jij luistert goed naar je gevoel. Als je nu nog dingen aan haar kwijt wilt kun je dat bijvoorbeeld ook doen in een brief die je niet verstuurt, maar het helpt je om het van je af te zetten. Gooi al je emoties er lekker uit, ze leest het toch niet. Later kun je deze brief of brieven misschien verbranden… als je helemaal klaar bent met je afscheid van haar. Klinkt misschien wazig, maar soms helpt een klein ritueeltje om iets af te sluiten…
Succes en liefs
KleineZeemermin
Stil-in-mij' stuurde mij een keer dit nummer
steengoed en heel ontroerend weer
Ramses Shaffy
Inderdaad een heel mooi nummer, maar dat kan ook niet anders met Ramses Shaffy!
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)