'Vakantie. Eindelijk. Heerlijk genieten en lekker veel tijd voor mezelf!'
Mooie gedachte na de laatste werkdag.
Helaas is de realiteit soms net even anders.

De eerste vakantieweek is inmiddels voorbij,heb mezelf goed bezig kunnen houden.
Maar 'genieten' werd soms toch somber zijn en 'tijd voor mezelf' teveel tijd om na te denken.
'Huis opruimen' bedacht ik ineens,om zo toch een beetje uit mijn kleine tranendalletje te kruipen.

Alle kasten en lades open gegooid want man o man,wat kan een mens veel troep verzamelen in 28 jaar tijd...
Oude sentimentele briefjes van vriendinnetjes van vroeger,knutselwerkjes van de
kleuterschool en foute kleding van jaren terug en inmiddels 3 maten te klein.

En ineens zag ik hem;
De sok. Zijn sok.
De tastbare herinnering van onze eerste nacht samen.
En 's ochtends per ongeluk elkaars sok aangetrokken.
Was ervan overtuigd dat,toen zijn oorspronkelijke eigenaar ineens 'verdween',ik het stukje stof een enkeltje kliko had gegeven.
Die verdomde sok...

'Ritueel verbranden!', zei een vriend. 'Alles wat je nog van hem hebt!'
Goed idee,misschien kan ik meteen op datzelfde vuurtje een magisch brouwseltje bereiden om de barst in mijn hart te lijmen.

Maar als ik zijn sok nog heb,dan heeft hij nog die van mij.
Wat heeft tie dan nog meer van mij...
Mijn keukenmes. Shit dat is mijn beste mes.
Ach hij mag em houden,zal hem vast nog goed van pas komen.
Mensen in de rug steken is inmiddels zijn expertise.

Met de sok nog op schoot sms ik wat vrienden;
'Zaterdag barbeque bij mij thuis,eten is er genoeg,bier staat koud en wijn in overvloed!'
'Wel graag stukken hout meenemen voor een 'gezellig vreugdevuur'!'