Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
De storm
Yesterday, all my troubles seemed so far away.
Toepasselijk. Heel erg toepasselijk. Sir Paul, moet je als tekstschrijver de dingen hebben meegemaakt om er over te kunnen schrijven of is het een truukje?
De nacht is gevallen en de morgen is opnieuw gekomen. De nacht was lang. Ik ben een aantal keren wakker geworden. Buiten dat ik met mijn gedachten ver weg was dan in mijn eigen slaapkamer, ben ik ook nog verkouden. Ik ben wakker geworden met een prop van taai slijm in mijn keel. Half stikkend.
De dag was zwaar. Het goede gevoel lijkt verder weg dan ooit. Ik wist het eigenlijk wel. Voordat ik met haar praatte. Inderdaad ik ben hard geweest tegen haar, en jullie hebben me ervoor toegejuigd. Maar het was ook zo goed om haar stem weer te horen. En voor het eerst in maanden zat er weer gevoel in haar stem. Niet die kilte, die ik de afgelopen maanden heb gehaard als ik dan wat van haar hoorde.
Misschien doet me nog het meeste pijn, dat ik altijd tot de conclusie kom dat dit alles te vermijden was geweest. Dat het probleem niet was houden van. Dat het de randverschijnselen waren. De dingen, die er eigenlijk niet toe doen of die vanzelfsprekend moeten zijn in een relatie.
Ik heb mijn eigen blogs nog eens nagelezen en ik weet een aantal dingen wel zeker. Ik mis het gevoel wat ik had als ik bij haar was. Ik mis de kleine dingen. Ik mis de manier waarop ze met één vinger de haren op mijn rug kon laten rijzen. Ik mis haar lippen op de mijne.
Zij was het waarmee ik oud wilde worden. Zij was belangrijk voor me. En iedere keer dat ik contact met haar heb komt dat gevoel weer boven. En heel eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet of ik haar nu mis of dat gevoel. Maar heel even voelde ik gisteren dat gevoel. Heel even. Een momentje. Maar genoeg om te voelen.
Ik kijk nu door waterige ogen naar deze tekst. Ik weet dat ik het niet moet doen. Ik weet dat ik sterk moet zijn. Ik weet dat ik verder wil, maar nu voelt het even allemaal weer net zo als een paar weken geleden. Wist ik maar of het haar was of het gevoel. Dan was ik al een heel eind verder. Dan zou ik op zijn minst kunnen overwegen om eens om mij heen te kijken. Nu zou ik het niet kunnen. Nu zou ik het zien als een ongepaste actie. Ongepast, niet zozeer richting mijn ex, maar eerder richting dat meisje. Het zoeken van een surrogaat. Dat is ook de reden dat ik een aantal dingen heel erg moeilijk vind. Ik vond de eerste keer uit eten met een ander meisje eigenlijk verschrikkelijk. Het etentje zelf niet. Het meisje ook niet. Alleen mezelf. Het gevoel van verraad. Het gevoel van "vreemd gaan". Het grote controlepaneel in mijn hersenen, gevuld met allemaal rode lampjes. Maar goed. Ik ben wel blij dat ik dat gedaan heb. Het moest er toch eens van komen. En dan liever op een moment dat ik alleen maar vriendschappelijk wilde eten dan op een moment dat ik eigenlijk andere bedoelingen heb.
Waarom moest ze ook contact met me zoeken? Waarom kon ze niet gewoon me met rust laten? Waarom? Waarom moest ze vertellen over de dingen die ze miste, nu wij niet meer bij elkaar waren? Had er dan geen einde aan gemaakt!
Het enige lichtpuntje nu is dat ik weet dat het over een paar dagen weer beter zal gaan.
Ik denk dat ik vandaag maar weer even terug kruip onder mijn steen.
Tot het weer voorjaar in mijn hoofd is,
Angelo
- Angelo's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hey angelo
Beetje jammer dat ze je weer heeft gebeld en heeft gezegd wat ze allemaal mist. Ik heb daar ook neigingen toe gehad, maar ik weet dat zijn stoere gezicht nog erg fragiel is, en dat ik hem daarmee alleen maar pijn doe. Dus doe ik het niet. Maar begrijpen kan ik het wel.
Stom he, dat de mens zo'n gezelschaps- en routinedier is. Want daar komt het op neer. Het hele idee van uitmaken na een langere relatie gaat in principe gewoon tegen onze biologie in. Tenminste heb je nu de wetenschap dat het over een tijdje weer beter met je zal gaan. That's gotta count for something.
Oh, en volgens mij zit het hem gauw in de kleine dingen. Ik hield ook nog zielsveel van mijn ex toen ik het uitmaakte. Altijd gedacht dat: love is enough. Maar schijnbaar hebben ze toch gelijk in al die liedjes.
Ik weet niet zo goed of je erachter komt of je haar mist of het idee van haar. Ik zit te denken of ik daar na de eerste ooit achter ben gekomen voordat ik weer verliefd werd. Zal ook altijd een zwak voor hem houden denk ik, ook al hoef ik hem echt niet meer terug. Het lijkt onmogelijk om een zo irrationeel gevoel rationeel te willen analyseren. Misschien kan je eens nadenken WAT je precies mist. Dingen die zij deed. Dat ze met een vinger de haren op je rug kon laten rijzen. Maar wat nou als iemand anders dat deed? Dat is heel raar om je voor te stellen, maar doe eens een gooi. Mis je het idee dat iemand dat bij je kan doen, dat iemand dat voor elkaar krijgt? Dat je zo dichtbij iemand bent, zo close? Of mis je echt haar. Haar ogen, haar geur, haar handen, haar haar (? domme taal, dat nederlands), haar alles?
Zoals je zelf al zegt, als morgen de zon niet schijnt, dan wel overmorgen. Of je nu haar mist of het idee van close zijn met iemand. Op een dag zal het je overdonderen. En niet om cliche te worden, maar het is echt op het moment dat je het niet verwacht. Dan staat "ze" opeens voor je neus. Echt waar.
Sterkte, en kom maar onder die steen vandaan. Tis gezelliger hier!
liefs, Sugar
Angelo
Hey lieve Angelo,
Bij het lezen van je blog kreeg ik tranen in mijn ogen.
Dit omdat er zoveel gevoel uit spreekt, ook omdat ik zoveel herken in je woorden en hetzelfde ervaar.
Ik kan me goed voorstellen dat je nu even onder die steen wil kruipen en het liefst ook even wil blijven zitten....(ik spreek zelf altijd over 'me terugtrekken in een donker holletje')
Af en toe heb je dat nodig, zeker in deze periodes. Volgens mij doe je er niemand kwaad mee en kan het ook iets van troost geven om je ff terug te trekken en je over te laten gaan aan je gevoelens.
Ik zou dan ook zeggen, wees niet altijd zo sterk, volgens mij zit dat namelijk in je aard....om sterk te zijn, dat ben je van jezelf, geef je vaker over aan de pijn, verdriet des te sneller het zonnetje voor je gaat schijnen.
Sterkte.
S.
Lieve Sarah, Dank je voor je
Lieve Sarah,
Dank je voor je woorden.
Wat moet ik over mijn aard zeggen. Mensen die in astrologie geloven hebben dat al eens getypeerd bij mij. Mijn sterrenbeeld is Leeuw en volgens de Chineese astrologie ben ik geboren in het jaar van de Draak. Dat zou dan een erg sterke combinatie zijn. Ik heb daar nooit zo in geloofd.
Ik ben meestal wel sterk, dat is waar. Ik ben de persoon die de leiding heeft als de dingen mis gaan, omdat ik in een crisissituatie van nature het juiste doe. Ik merk daar ook de negatieve kanten van: Ik ben koppig, eigenwijs en soms zelfs niet uitstaanbaar. Kwaliteiten die ook hebben meegespeeld aan het feit dat ik hier nu alleen ben. Ik had de bui moeten zien aankomen en ik had erop moeten reageren. Ik heb dat niet gedaan. Ik had het kunnen voorkomen. En als ik naar haar luister, dan voel ik dat er een kans was geweest. Ik voel dat we het hadden kunnen redden. Het is alleen anders gelopen.
Ik voel me de laatste 5 maanden absoluut niet sterk. Ik moet lang terug in mijn geheugen om me te herinneren wanneer ik me zo slecht voelde. Alleen de laatste tijd ging het wat beter. En vrijdag na de borrel voelde ik me heel erg goed. We hebben een hoop lol gemaakt. Het was leuk om met een paar aardige mensen op stap te gaan. Het was wat anders dan met vrienden en bekenden. Het was eigenlijk voor het eerst dat ik echt plezier had zonder mijn ex. Het was de eerste avond dat ik haar niet miste. Dat ik niet het gevoel had dat er een deel van me ontbrak. Achtergelaten op die derde september.
En eigenlijk merkte ik op het moment dat ik met haar aan de telefoon was weer even hoe het was tijdens onze relatie. De goeie dingen en de slechte dingen, maar vooral de goeie dingen. Ik weet dat een relatie met haar nooit meer gaat werken. Ik weet dat er te veel gebeurd is om opnieuw te beginnen. Ik weet dat zij een nieuwe relatie heeft en dat mij dat steekt. Maar ik weet ook dat ik toen gelukkig was. Zelfs als wij ruzie hadden was ik gelukkig, en dat ben ik nu niet.
Ik wil weer gelukkig zijn. Ik wil weer gelukkig worden. Ik wil weer onvoorwaardelijk van iemand kunnen houden. Ik wil weer op vrijdagavond uit gaan en niet weten waar we naar toe gaan en ook niet weten of en hoe laat we weer thuis zijn. Ik wil weer bij een concert of theatervoorstelling zijn, er geen zak aan vinden, maar blij zijn dat ik het kan doen voor de persoon waarvan ik hou. Ik wil weer samen dooe de Ikea kunnen lopen (op zaterdag) en lachen over de diverse afgrijselijk lelijke meubels die daar staan. Ik wil weer verdrinken in iemands ogen, weer worden betovert door iemands lach, weer worden afgeleid door iemands afwezigheid. Ik wil weer "h?ɬ© schat, wanneer kom je" op mijn SMS venster zien staan. Ik wil weer naast iemand in slaap vallen of in ieder geval in slaap vallen na nog een lief belletje.
Ik heb nagedacht over wat sugar zei. Mis ik haar of mis ik de "intimiteit" in het ruimste begrip van het woord. Ik vraag me dat al een tijdje af. Ik heb hier nog een bh van haar liggen en die ruikt nog steeds naar haar. Dat mis ik. Maar ik heb ook gemerkt dat ik inderdaad die vinger mis. En dat dat niet per s?ɬ© haar vinger hoeft te zijn. Ik heb gemerkt dat als een meisje mij bijvoorbeeld door mijn haar wrijft dat ik hetzelfde gevoel krijg als wanneer mijn ex dat deed. Dat gevoel is dus dubbel.
Momenteel gaat het iets beter dan gisteren. Alleen moet ik weer elk moment aan mijn ex denken.
Ik weet dat de zon weer zal gaan schijnen. Ik hoop ook dat ze geen contact meer met me zoekt. Ik denk dat dat voor mij het beste is.
Groetjes,
Angelo
Angelo
Hey Angelo,
Als ik je reactie lees dan denk ik...nou die Angelo weet waar hij over praat. Zo kom je in ieder geval op mij over.
Je weet waarom het niets is geworden, je weet ook wat jouw rol daarin is geweest. Het lijkt nog wel alsof je last hebt van schuldgevoelens?
En dan doel ik op dit stukje:
"Ik had de bui moeten zien aankomen en ik had erop moeten reageren. Ik heb dat niet gedaan. Ik had het kunnen voorkomen. En als ik naar haar luister, dan voel ik dat er een kans was geweest. Ik voel dat we het hadden kunnen redden. Het is alleen anders gelopen."
Het is anders gelopen.....ALS ALS ALS, je kunt jezelf daar gek mee maken, maar ik denk dat het gewoon slikken is en accepteren dat het zo is gelopen. Je hebt er voor jezelf een les uit gehaald, voor de volgende keer. Je weet dat het er nu niet in zit, rationeel in ieder geval geef je aan dat er te veel is gebeurd om de draad weer op te kunnen pakken.
Het is wel moeilijk hoor, zeker als je het gevoel hebt dat je het had kunnen redden....maar het is verleden tijd, het is voorbij!
Ik probeer zelf niet toe te geven aan die schuldgevoelens (geen idee of ik daar goed aan doe) maar denk niet dat het mij iets oplevert, behalve dan dat ik me ga opvreten.
Je weet wat je wil en dat is weer gelukkig zijn. Ga daarvoor, volgens mij ben jij al heel goed bezig. En ik vind het toch knap dat je zegt dat je hoopt dat ze geen contact meer met je opneemt. Zover ben ik nog lang niet, bij mij is die hoop vrijwel iedere dag nog aanwezig.
wat wil je ex er mee bereiken?
Lieve Angelo,
Klote...
maar de kernvraag is wat wilde ze met het gesprek bereiken?
Een open vraag met een antwoord dat je verder kan helpen...
groet Julia