Tsja, nu drie weken verder sinds het uit is gegaan, en vorig weekend mijn ex voor het laatst gezien (de meest onverstandige actie van het jaar, op mijn initiatief). Sindsdien alleen nog contact gehad via de mail, bellen of elkaar zien is echt uitgesloten... dat maakt alles zo moeilijk. Maar geloof dat ik nu in de fase van het echte rouwen ben beland.. de weekenden zijn het moeilijkst, en vanavond heb ik de doos met foto's bekeken en me toch gehuild... De eerste twee weken na de breuk was ik ook verdrietig maar vooral nog in een soort roes, ik besefte het nog niet helemaal. Denk dat ik nu toch echt in de volgende fase ben beland, de verdriet-fase.. En besef steeds meer dat ik weg moet uit de stad waar ik nu woon, waar alles me aan hem doet herinneren. Net afgestudeerd en nog geen baan, en nu ook nog eens single na dik drie jaar relatie, het zit me ff niet mee. Maar goed ik weet ook wel dat tijd het allerbeste medicijn is in dit geval, en het is beter dat we uit elkaar zijn gegaan want we pasten niet goed bijelkaar... hoop alleen dat deze verdriet-fase niet al te lang duurt...wil zo graag verder met mn leven...