hallo iedereen , ik ben Pieter.
een jongeman die momenteel door een zeer zware periode gaat na het gedumpt worden door zijn vriendin..
ik heb niet echt iemand buiten mijn ex die mijn gevoelens volledig snapt dus probeer ik ze hier te uiten..

alles begon 2 jaar geleden toen ik moest werken op de lokale bierfeesten hier in de stad.
daar ontmoete ik mijn ex , een prachtverschijning ! na de 2 dagen bierfeesten haar mijn nummer gegeven op een kaartje toen ze vertrok en toen maar hopen op een bericht !
dit kwam er uiteindelijk en een tijd later waren we hopeloos verliefd op elkaar.

ik ben belg zij is half belg / half marokaans. ze is opgegroeid in een weeshuis er altijd alleen voor gestaan en hard moeten knokken.

alles ging super het 1ste jaar we gingen veel weg , veel op citytrip , hopeloos verliefd gewoon...
nadien kwam er de sleur een beetje in .. zij poetste niet zo graag en kon niet goed koken , was slecht met financieele zaken enzo.. allemaal omdat ze die correcte opvoeding heeft gemist denk ik.

door deze zaken had ik het moeilijk om het ouderlijk huis te verlaten en de stap te zette om samen te wonen.
ik ben eingenlijk mezelf verloren in de relatie , we bleven te lang stilstaan...
ik had op de duur meer een verzorgende rol als een liefhebbende rol..

ik wou een stabiel leven opbouwen maar zei is nog te druk bezig met uitgaan en vrienden...
gaan stappen terwijl je geen geld hebt om je rekeningen te betalen? ik snapte het volledig niet..
hierdoor ontstonden vele kleine ruzie's en begonnen we ons te irriteren.

dan voel je het op een moment aankomen... ze zijn niet meer geintereseerd , willen geen intiem contact meer enzo enzo...

toen het moment van de breuk er was zag ik aan haar dat ze echt wel mee inzat en ze zei dat het ooit mischien wel goed ging komen. ik ben er kapot van... we zijn 2,5 week verder en ik zie doodleuk dat ze al volop aan het daten is enzo..
dit breekt mij.. hoe kan je zo harteloos zijn..

heeft dit dan echt niets voor haar betekend? hoe kan ze me zo rap vergeten en gewoon doorgaan? was ik maar een nummer? ik dacht echt dat wij iets speciaals hadde.. wij hadden zo'n band met elkaar..
waren elkaar 1ste lief dat we aan de hele familie voorstelde wat voor beide echt moeilijk lag enzo..

jammer genoeg is ze die band blijkbaar rap vergeten.
desondanks wil ik ze nog steeds terug in mijn leven! ik probeeer me momenteel sterk te houden en probeer om een maandje geen contact te nemen met haar. ik hoop zo hard da ze tot het besef komt dat we wel samen horen !
ik ga deze tijd wijselijk gebruiken om aan mijn deel van de problemen te werken en me wat uit te leven in de gym kan nooit geen kwaad! we zien wel nadien wat er volgt... ik hou zielsveel van dit meisje. elke keer ik nog maar aan haar denk breken de tranen me bijna uit. loop er op men werk met men hoofd niet bij , weinig eten enzo ...

ik weet niet wat de toekomst gaat brengen... hopelijk slijt het met de tijd..

sorry als dit zielig overkomt allemaal maar ik ben echt wel mijn soulmaatje kwijt en hier kan ik niet mee leven...