Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
De wachtstand
Hoi, toch weer eens een bericht van mijn kant. Dit omdat sinds 1,5 week mijn gevoel veranderd is. Nadat er al wel berusting bij mij was, is er nu weer een nieuw gevoel. Ik kan het het beste omschrijven als "De wachtstand". Ik merk dat ik wat afstand neem van van alles, vooral van gevoel. Het sterke gemis, de pijn dat is weg of in grote mate verminderd. Piekeren over mijn ex, waarom het mis ging etc, dat is verdwenen. Nou ja, af en toe komt er nog iets mijn gedachtes binnen. Huilbuien en de steen in de maag heb ik ook al een tijd niet meer ervaren. Behalve als iemand mij echt oprecht vraagt hoe het is, of als ik vertel over mijn relatie met mijn ex. Dan komen de emoties wel. Maar verder.... het lijkt wel alsof ik wat gevoelloos ben geworden. Er zijn de laatste tijd zoveel emoties geweest, het is op, het is leeg. Sommigen schrikken hiervan als ik dat vertel. Maar ik denk echt dat dat een fase is tussen het verdriet en (hopelijk) het geluk in. Ik ben niet ongelukkig op dit moment, maar echt gelukkig nu ook weer niet. Daar ligt nog een soort van deken heen.
Het helpt ook dat ik zaterdag mijn ex aan de telefoon gesproken heb. De laatste gesprekken waren niet leuk geweest, veel te veel irritatie. Ik wilde niet op die manier afsluiten. Daarom had ik hem vorige week ge'sms't met de vraag of ik hem mocht bellen (dit was weken na het laatste gesprek). Tot mijn verbazin sms'te hij vrij snel terug dat ie mij die week zou bellen. En dat was zaterdag. Conclusie van dat gesprek: Zand over de irritaties. Het is niet zo dat we nu contact hebben, maar dat zal er vast wel weer eens komen. Maar we staan in elk geval niet als vijanden tegenover elkaar. En ook dat gevoel brengt meer rust.
Misschien dat ik me daarom nu ook zo voel. Tijdens het gesprek hoorde ik nog wat dingen die mij verbaasden (niet kwetsend hoor), maar ook dat leg ik inmiddels sneller naast me neer.
Ik ben nog steeds bezig met het kopen van het huis. De hypotheek viel wat tegen. Dat betekent veel gesprekken en veel nadenken.
Dus ja, mijn hart voelt leeg, maar mijn hoofd is vol!
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
over de wachtstand
Hoi panic,
Jij was een van de eersten die op mijn verhaal reageerden. Nog steeds heb ik het gevoel dat ik mezelf hoor praten als ik zo jouw verhalen/blogs/reacties lees, ik heb z?ɬ? veel herkenning bij jou. Jij loopt een paar weken voor op mij in je verwerking. Bij jou is het ook een paar weken eerder uit gegaan. Ik wilde toch reageren op dit verhaal van jou, want ik denk dat je gelijk hebt dat je tussen het verdriet en het geluk in zit. Heb jij ook die huilbuien af en toe als je mensen ziet die jou met hem zo gelukkig hebben gezien, en je ze nu weer voor het eerst sinds het uit is 'onder ogen' komt? Het klinkt alsof jij ze accepteert. Ik doe dat ook. Jij weet dat je weer gelukki gaat zijn. Ik weet dat ook. Het is nu zo'n shitgevoel, geen radeloze pijn, onvrede en woede. Het is fijn dat je de woorden van je ex nu weer gauw achter je kan zetten, dat dat je niet meer zoveel doet.
Ik weet niet precies wat mijn punt is. Misschien wilde ik je een hart onder de riem steken. Het houdt ons allemaal nog steeds bezig he? liefs!
zo juist...
heb net hetzelfde gevoel... eigenlijk voel ik me leeg, niet verdrietig niet blij... ik kan wel lachen maar ergens zit een klein traantje maar ergens ook weer niet... zo een raar gevoel... hoe meer ik mijn ex hoor hoe meer ik kan zeggen: nee dat wil ik niet meer... we matchen toch niet zoals ik hoopte. Het enige waar ik last mee heb is moest ik hem zien... zo van godverdikke ergens wil ik u vastnemen maar ergens ook totaal niet meer en het besef dat hij een ander leven is gaan leiden waar ik hem totaal niet in herken...ik mis hem tot op een zekere hoogte maar niet meer of minder... het is zoals je schrijft een wachtstand... even leeg zijn... en wetende dat het geluk je ergens op wacht...
leeg voelen
Het is eigenlijk zo raar. Een maand geleden zat ik juist heel vol, vol met verdriet en er lag ook echt een steen in mijn maag. Eten kon er nauwelijks nog bij in. Nu is dat weg, gelukkig is het niet zo dat ik de leegte met eten opvul. Maar het voortdurende gemis is weg bij mij. Maar het echte genieten is helaas nog niet terug. Ik snap heel goed met wat je bedoelt dat je je ex weer eens zou willen vastpakken. Hoewel ik dat niet eens echt zo heb. Tijdens de laatste ontmoetingen had ik dat niet, ook geen behoefte te huilen. Het werd echter wel een strijd tussen ons. Waarbij ik contact zocht, en hij dat daardoor wegduwde. Nu zaterdag is die strijdbijl dus begraven. Voor zaterdag was ik heel bang dat hij slecht over me dacht, een gevoel waar ik niet mee om kon gaan. Ook dat is nu weg. Dus vandaar denk ik die leegte. Hopelijk zal dat op niet al te lange termijn weer worden opgevuld. Tot die tijd maak ik er het beste van. Zowel alleen (ik probeer het in mijn uppie ook weer leuk te hebben) als met vrienden. Al schrikken ze wel een beetje van "mijn toestand" omdat ze me zo niet kennen, ze steunen me wel! En het verlangen veel te praten is bij mij ook voorbij. Ontspanning, dat is waar ik aan toe ben!
dank je alettaaletta
Ik heb inderdaad weer vrienden gezien die mij met mijn ex samen hebben gezien. Mijn ex en ik zijn niet vaak samen met anderen op pad gezien, dus dat valt nog mee. Maar een maandje terug kwamen wel weer vrienden bij mij logeren die toen met mijn ex en mij samen weg zijn geweest. Vanmorgen kreeg ik daar nog de foto's van van mijn ex. Ik had daar zaterdag zelf om gevraagd. Dat mailtje deed me wel wat, de foto's niet eens zo erg. Maar het mailtje was kort en zakelijk. IK weet dat hij het nu nog te vers vindt voor contact, en dat hij sowieso nooit echt uitgebreid mailt oid, maar toch.... Heb zelf weer kort terug gereageerd met daarin nog wel iets persoonlijks. Geen vraag oid hoor, want daarvoor is het contact er nu niet. Maar ik weiger ook mezelf aan hem aan te passen. Ik blijf mezelf, en dat is volgens hem onder andere "attent en zorgzaam".
Het zijn allemaal fases waar we doorheen moeten. Na dat mailtje kreeg ik toch even weer een huilbui. En ja, ik accepteer ze over het algemeen wel. Al hangt het wel af van het moment. Soms kan een gevoel van verdriet ineens komen terwijl je eigenlijk je aandacht bij iets anders nodig hebt. En dan gebruik ik de hamer om die gevoelens weg te slaan. Maar op andere momenten laat ik het toe, want het moet eruit! Ik weet wel dat ik nog nooit zoveel in mijn leven heb gehuild als de laatste maanden. Anderen schrikken daar nog wel een beetje van, aangezien ik ook wel weer als "een bikkel" bekend sta. En nu is dat ineens een langere periode niet zo. Even wennen dus.
Heel erg bedankt voor je reactie, een hart onder de riem is altijd welkom! Ik kijk nu echt ontzettend uit naar het geluk, ook voor jou! Liefs, Panic
een korte reactie...
Ben blij te lezen dat het beter met je gaat... De gevoelens die je beschrijft in je eerder blogs voel ik nu ook. Hoop dat ik over een paar weken dezelfde verbetering zie als bij jou. Ik vind het heel normaal dat je leeg bent en dat sommige mensen daarvan schrikken dat is dan maar zo. Succes met het kopen van een huis!
komt wel Ciska
Ik weet heel goed hoe je je voelt hoor! En je zou blij zijn als je weer wat verder in je verwerking zit, want dan ben je echt weer een stuk verder. Vooor mij is het voor het eerst dat ik ldvd zo ervaar. Dus zelfs op je 33ste kunnen dingen in de liefde nog nieuw zijn! Ik ben niet zo?Ǭ¥n geduldig persoon, en hoewel ik ook wel met weemoed terugdenk aan de relatie met mijn ex, kijk ik ook uit naar een nieuwe liefde. Met hopelijk de man van mijn leven, hihi. Jij ook heel veel succes!