Ik lees net al mijn post terug en ik bedenk me hoeveel er veranderd is de laatste tijd.
Pijn is er nog maar een stuk minder. Overgebleven is een afgezwakte vorm ervan. Nog regelmatig word ik overvallen door een herinnering of een gedachte aan hoe het was en wat ik mis. Maar ervoor in de plaats komen steeds vaker optimistische gedachten over de toekomst. Ik kan weer genieten van kleine dingen, betrap me er op dat ik soms ontzettend moet lachen (hé, dat was ik!)

Ik werd een uurtje geleden wakker en zag de zon weer schijnen.