Je zult het natuurlijk zien he...
Tijdens mijn vorige blog schreef ik 'ding dong the ex is gone'. Gevoelsmatig was hij uit mijn systeem. Dusdanig uit mijn systeem zelfs dat ik weer verliefde gevoelens kon ontwikkelen voor iemand anders.
Die ander was (helaas) niet beschikbaar maar het was mooi om te ervaren.

Maar zodra ik het verkondigde en het voelbaar was (the ex is gone) was hij er weer.
En sinds enige weken zie ik de ex regelmatig. We hangen af en toe een avond samen op de bank; Hebben Koninginnedag samen gevierd. En gisterenavond een koffietje gedronken aan het strand.

De band tussen ons voelt anders. Losser, zonder verwachtingen maar is nog steeds doorspekt van de genegenheid die normaliter bestaan tussen partners (in tegenstelling van gewoon vriendschap).
Daarbij merk ik wel dat ik telkens bij het afscheid moet slikken omdat ik me vlak daarna toch besef dat ik hem mis (even AU) en ik me tevens afvraag wanneer (en voor hoelang) hij weer in rook zal oplossen.

We zijn er wel duidelijk over tegenover elkaar - we zijn niet de relatie nieuwe adem aan het inblazen. We zijn exen. Maar de grenzen hierin vervagen af en toe wel als ik eerlijk ben. En ik merk dat we beiden af en toe opmerkingen maken in de trant van 'misschien in de toekomst wel'. Heel gevaarlijk natuurlijk.

Heel erg veel moeite heb ik er op het moment niet mee, heel eerlijk. Ik kan m even missen maar mijn emoties zijn niet 'all over the place'. Dat komt denk ik doordat ik voor mezelf ook de conclusie heb kunnen maken dat ik op het moment ook helemaal geen relatie met hem wil. Ik ben verzot op hem, maar er zijn ook kanten aan hem waar ik moeilijk mee kan omgaan en die ik liever niet in een partner zie.

De laatste maanden maak ik een vrij goede tijd door. De dipjes komen en gaan, maar zijn korter en mijn leven is sociaal actiever. Ik doe dingen die ik fijn vind en weet ook wat beter aan mezelf toe te geven wat ik fijn vind en wil doen.
Het contact met de ex heeft dat niet op een zijspoor gezet. Ik maak veel plezier, ga naar mijn yogalessen, lees boeken, ga uit en krijg nog steeds vlinders wanneer ik praat met de bezette jongeman op mijn werk waar ik een beetje verkikkerd op ben.

Ik heb heel erg veel ldvd gehad om mijn ex, honderden tranen vergoten. Het besef is er inmiddels wel dat dit verdriet niet pur sang met hem te doen had. Het was de confrontatie met mijn eenzaamheid, de rouw om het overlijden van mijn man een paar jaar terug, de moeite die ik had (en heb) met zelfstandigheid (jezelf gelukkig maken en beschadigd zelfbeeld), verloren dromen (huisje boompje beestje) en de overvloed van intense emoties die het niet mogelijk maakten om normaal te denken.
Het was net alsof er een cassettebandje in mijn hoofd op repeat was blijven staan.
De laatste maanden mediteer ik regelmatig en gebruik daar ook wel eens mantra's voor. In de heftige tijden tijden van ldvd was het net alsof mijn hoofd mantra's creëerden en die eindeloos herhaald werden, woorden als 'alleen', 'mislukt', 'niet voldoende' galmden door mijn hoofd.
Ook waren er de eindeloze interne gesprekken, mails die ik in mijn hoofd schreef, smsjes die ik construeerde alles met als doel om de realiteit te wenden. De controle terug te krijgen. Ik zou het perfecte bericht aan hem sturen en dat zou het tij wenden. Hij zou terug snellen en me voor altijd koesteren.
Doordat dat een mission impossible bleek te zijn stopte die woordenbrij niet. En de behoefte om de situatie om te keren, te sturen.
Daar komt veel leed uit... De gedachte om altijd in controle te moeten zijn, de situatie in de hand te hebben en niet te kunnen accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn. Het is zwemmen tegen de stroom op.

Omdat ik me nu zo lekker in mijn vel voel zitten is het moeilijk daar conclusies aan te verbinden van goed of fout. Het leven is nu, nu voelt ok, dus morgen daar maak ik me geen zorgen om.

Paulo Coelho schreef ooit: 'If you repeat a mistake it is not a mistake - it is a decision'.

Ik maak mijn keuzes en zolang het meer opbrengt dan het kost is het prima.

Ik hoop maar dat ik de tegenwoordigheid van geest heb dat indien die balans zou omslaan wederom voor mezelf te kiezen en dat indien hij toch weer in rook opgaat (heel plausibel, ik ken de goede man nl inmiddels genoeg dat hij wanneer in dip zich maanden lang kan verstoppen en niet meer reageert) ik dat kan accepteren zonder het me teveel aan te trekken of de situatie te willen veranderen.

Ik zou zeggen, vraag het me over een maand of 2 nog maar eens of dit een goed idee was.
Ik ben reuze benieuwd wat ik dan daarop zal antwoorden!