Doet nog steeds pijn

afbeelding van MariaD

Hoi,

Omdat ik niet wist waar ik anders met mijn verdriet heen moest, heb ik hier maar een blog aangemaakt. Mijn lange relatie (samenwonend en alles) is sinds 2 maanden plots voorbij, zijn keuze: Voelt niet meer genoeg voor me, irritaties stapelen zich op, sleur in relatie etc. We zijn nu weken verder, maar het voelt nog als gisteren. Ik probeer leuke dingen te doen, doe netjes mijn werkzaamheden op werk, maar het verdriet en de leegte blijft. Hoe kom je hier overheen?! Ik kom met moeite de dagen door, de tijd gaat zo langzaam. Ik heb geprobeerd het contact te verbreken, maar ik kijk nog elke dag op mijn telefoon in de hoop op een appje van hem. Het was niet mijn keuze en ik was er ook totaal niet klaar voor. Doordat hij er niet aan wil werken heb ik geen keuze dan zijn beslissing naast me neer te leggen. Maar dat wil ik niet, ik wil er wel voor vechten en er alles voor doen om samen met hem oud te worden. Maar ik kan niks doen en voel me machteloos. Hoe vergeet je iemand die je eigenlijk niet wilt vergeten?

afbeelding van En_weer

MariaD

Dat kost tijd.

Hij wist al langer dan jij dat jullie relatie zou stoppen, dus hij is veel verder in het rouwproces.

Ik vind het laf, respectloos en oneerlijk naar jou en jullie relatie dat hij niet eens heeft geprobeerd ervoor te vechten. Dat zegt helaas heel veel over jullie persoonlijkheid.

Wat mij goed hielp was zoveel mogelijk met bekenden afspreken, een nieuw kapsel en nieuwe jurken. Nieuwe of oude hobby's weer oppakken. En als het echt niet gaat, naar de huisarts.

Ik wens je heel veel sterkte en een dikke virtuele knuffel!

afbeelding van Heavenless

Ik ken het

Je zegt dat je geprobeerd hebt om het contact te verbreken ? , is dat niet gelukt en waarom niet ?

afbeelding van MariaD

stomme dingen

We zaten nog vast aan allemaal praktische zaken, bankrekeningen, verhuizen etc. Nu is dat sinds kort wel allemaal geregeld. Maar ook dan na een week van geen contact kon ik het toch niet laten om een leuk appje te sturen. Dus heb ik het weer niet volgehouden om geen contact met hem te zoeken. Ik hoop nog steeds dat hij me ook mist en ineens realiseert dat alles wel heel snel is gegaan en dat hij ons nog een kans moet geven. Ik had eigenlijk tegen deze tijd wel verwacht dat ik zou inzien dat hij inderdaad de slappeling is die ik zelf niet meer terug zou willen. Kapper is een goed idee! Ik heb gister meteen nog een afspraak gemaakt.

afbeelding van Tania Wauters

het blijft inderdaad pijn doen

ik zit hier nu al bijna 2 maanden in zo een situatie hij is ook van de een op de andere dag vertrokken,sinds vorige week heb ik ook besloten om geen contact meer te hebben.Maar ook hoop ik iedere dag toch nog op een berichtje,ik wil er ook voor vechten,maar aan de andere kant denk ik dan heeft het zin als hij het niet meer wil.Het blijft bij mij ook nog even veel pijn doen als in het begin,kan zelfs niet de kracht opbrengen om te gaan werken.Ik weet niet of hij beseft in welke diepe put hij mee heeft gestoken.Ik wens je heel veel sterkte toe

afbeelding van MariaD

snap ik

Hee Tania,

Ik denk dat hij dat hij dat niet realiseert, of het niet kan begrijpen omdat hij zich anders voelt. Ik zou wel willen aanraden proberen naar je werk te gaan. Bij mij helpt juist die afleiding enorm. Op mijn werk ben ik zelfs vrolijk, het is eenmaal alleen thuis in je eentje wanneer het verdriet en de eenzaamheid weer binnensluipt.. Ik wens jou ook heel veel sterkte. Volgens mij is er niet veel meer dan wat we kunnen doen dan afleiding zoeken en hopen dat de tijd alle wonden heelt.