Ooh daar ben ik weer, jullie hoeven niet te reageren, geen kreet om aandacht, gewoon van me afschrijven! Wordt namelijk gewoon een klaagzang. Maar nu heb ik de afgelopen week weer zon last van koppijn en last van mn rug. Ben zo oververmoeid en gestressed. Wil het liefste helemaal niks maarja dat gaat gewoon niet. Voel me ook zo rot. Ik haal nergens mn plezier uit. Gaat dit nog over? Ik weet echt niet waar ik mijn ontspanning vandaan moet halen. Wat liefdesverdriet en alles wat er bij komt kijken met je kan doen is echt onvoorstelbaar. Ik functioneer maar je moet niet vragen hoe. Ik lees weleens dat bij een scheiding waar kinderen bij betrokken zijn, dat dat heel lang kan duren minstens 2 jaar. Ik geloof het meteen. Maar wat een vooruitzicht zeg. In het begin was ik zo opgelucht en blij, en trots dat ik de stap nu echt heb genomen. En nu zijn pas de donkere dagen begonnen, ik zag ze gewoon niet aankomen. Ik dacht dat ik het ergste had gehad. De dagen van huilen en zwaar voelen. Maar dit is een ander gevoel, overspannen ik kan het niet meer aan gevoel, ik wil slapen gevoel, ik heb rust nodig gevoel, alles doet pijn in je lichaam gevoel. Het enige waar het nog goed voelt is in mijn dromen, ik droom over dat ik aan het kussen ben, of aan het verhuizen naar een ander huis. Daar gebeurd er tenminste nog iets leuks, daar voel ik me vrij van zorgen en angsten. Vannacht heb ik gedroomd over dat ik kon verhuizen naar een flatje, met uitzicht op de polder, allemaal water en skyline van heb ik jou daar, heerlijk. In mijn dromen gebeuren er fijne dingen, zo 180 graden anders dan in mijn wakkere leven! Maargoed genoeg geklaagd, voel me al weer iets beter.
Doeidoei