Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Drang om hem een bericht te sturen
Pfoeh hee, wat is de drang om hem te smsen ineens groot.
Ik wil hem zo graag smsen met de vraag: En ben je blij met je beslissing? Is het de goede?
Maar ik weet dat ik terug krijg: Weet niet.... Dus geen steek verder kom ik ermee.
Dus ik moet niet smsen, maar ik wil het zooo ontzettend graag. Feit is, ik kan hem niet eens smsen, ben bij mijn zus en blijf hier ook slapen, heb zijn nummer dus niet eens bij me. Maar god wat wil ik het graag. Tuurlijk kan ik zijn nummer wel achterhalen, het staat namelijk in haar telefoon.. Maar zover wil ik niet gaan...
Ik mis hem zo... Mist hij mij niet? Hij zei toch dat hij niet helemaal achter zijn beslissing stond? Kwam hij maar gewoon bij me terug. Zodat hij en ik weer WIJ konden zijn... Vanmiddag ging het eigenlijk redelijk goed, en had ik niet zo een enorme mega drang om hem te smsen, ik weet ook dat het een verkeerd effect heeft.
Het lijkt wel een verslaving, net zoals roken o.i.d. moet er echt tegen vechten om het niet te doen. Ik mis hem zo dat het fysiek pijn doet. Ik weet niet of ik hier ooit overheen kom.
- Carrie07's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Carrie07
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Carrie
Iemand missen kan soms al je dagen beheersen. Je voelt je afwezig en verdrietig, of misschien juist blij omdat je iemand hébt om heel erg te missen.
En dan.. zelf contact zoeken, of wachten tot hij, of zij, het initiatief neemt? Of misschien is er wel helemaal geen mogelijkheid meer tot contact en mis je daarom juist zo erg.
Maar hoe, of waarom je ook mist, dat gevoel staat altijd voor iets wat mooi is, of is geweest. Dus probeer niet te veel te treuren om wat je niet hebt op dat moment, maar wees verheugd om wat je hebt gehad, of weer opnieuw zult hebben.
Havana
verslaving
Ik ken die drang ook...Het voelt ook als een verslaving en dat is het eigenlijk ook een soort van.
ook het gevoel van er nooit overheen kunnen komen is erg frusterend en pijnlijk.
Over verslaving gesproken... hij zit in je systeem en hij moet daar langzaam aan uit. Dat heeft tijd nodig.
Hij zit ook in mijn gedachten en systeem en is 80% van de dag aanwezig.... ik hoop dat ik na de scheiding dat percentage langzaamaan omlaag kan brengen.
De fysieke pijn heb ik ook. Lichaam en geest reageren nou eenmaal op elkaar.... en dat doet letterlijk en figuurlijk pijn.
We vechten tegen de drang om hem te zien en te smsen. Maar moeilijk is het zeker...
Jaren lang kon ik moeilijk huilen... nu doe ik het dagelijks. Ik laat het maar komen. Het moet eruit. Soms voel ik dan weer een soort opluchting.
Ik ga als ik me sterk voel een lijstje maken met goede spreuken/zinnen en positieve citaten wat ik erbij kan pakken als ik diep zit. Is dit ook een idee voor jouw?
Hard opzeggen. Ik merk dat dat mij kan helpen om me te overtuigen van de waarheid van die spreuk...
Sterkte meid!!!! Je kunt het!!!!
@jans1
Dankjewel!!!
Ik heb zelfs een poster gemaakt met allemaal spreuken en citaten, en een board op pinterest! T helpt me enorm!!! Maar kan er moeilijk de hele dag naar kijken toch? Dat smsen gebeurt al in het kortste moment van zwakte... Haat t!
Sterkte met alles!!! Samen komen we er wel
moment van zwakte
Wat goed van die poster!!! Goed bezig zeg ik.
Je kunt idd niet de hele dag naar die poster kijken... dat gaat ook niet lukken.
Als ik een twijfel heb of ik iets wel moet doen bv smsen dan probeer ik ook wel eens tot 10 te tellen en dan nog eens nadenken of ik er wel goed aan doe. Of 10 keer een buikademhaling oefenen, (doe het zelf te weinig
Het blijft moeilijk...
Stok achter de deur
Wellicht niet DE oplossing, maar voorlopig werkt het wel...
Als ik haar in een moment van zwakte dreig te gaan mailen o.i.d., lees ik de laatste mail die ik gestuurd heb & dan weet ik weer waarom ik Nocontact volg
Mijn eigen woorden doen mij de spreekwoordelijke da's om.
Dag lief,
Ik wil je niet meer dwarszitten, wil niet meer dat je boos hoeft te worden en wil dat je over een tijdje weer met plezier en een warm gevoel aan ons kunt terugdenken. Daarom neem ik nu afscheid... ik heb het eerder geprobeerd om je los te laten, maar dat was overduidelijk te vroeg voor mij, hoop dat je dat een beetje kunt begrijpen. Nu echter doet contact zoeken mij meer pijn dan ooit dus zal ik er alles aan doen om mezelf niet meer ertoe te laten verleiden!
Misschien kunnen jullie hier iets mee als vb om zo je eigen stok achter de deur te vinden.
Liefs en sterkte met deze strijd,
De dromer
Herkenning!
Zooooo herkenbaar!
Ik weet precies hoe je je voelt, die gevoelens onderdrukken om niks te sturen.
En als je er dan toch aan toegeeft, wordt je vaak alleen maar teleurgesteld! Helaas....
Hij zal jou ook missen!
Hij heeft ook dezelfde tijd doorgebracht met jou als jij met hem. Dus ook hij zal aan jou denken of hij wilt of niet.
Blijf eraan denken, de grootste wraak is gelukkig zijn!
Geniet volop, doe de dingen die jij wilt, maak de belangrijkste persoon in je leven jezelf!
En uiteindelijk zal hij gaan inzien dat het gras bij de buren niet groener is!
Een verslaving verdwijnt uiteindelijk wanneer je hier zelf achter staat!
Liefs Missty