Ik heb soms ook nog zwakke momenten waarop ik denk van...
Mm als ik nu eens dat probeer of haar met dat verras. Of nog één keer een brief schrijf om het allemaal uit te leggen en te zeggen dat ik kan veranderen en dat het anders zal zijn...

Maar ze gaan echt niet meer luisteren... Het enige wat er gebeurt is dat jij nog steeds achter hem aanloopt terwijl hij jou al praktisch helemaal uit zijn hoofd heeft gezet...
Je komt vast te zitten en voor je het weet moet je de volgende mokerslag incasseren (hij met iemand anders) maar ben je er helemaal nog niet klaar voor...

Als ik jou was zou ik hem van msn flikkeren...

waarompje

Het is niet leuk als je zo in constante onzekerheid zit he. Hij is niet meer vriendelijk tegen je, maar toch verlang je naar de tijd van vroeger, toen hij nog lief en aardig voor je was. De goede herinneringen blijven je bij en je staat niet stil bij de slechte momenten. Dit is ook normaal. Maar ik denk dat je geen duurzame relatie kan verwachten indien hij zelf geen teken van liefde meer geeft, hij negeert je dan wel , dan kan hij praten, al of niet onder druk van zijn ouders. Uiteindelijk zal de tijd uitwijzen hoe het verder gaat met jullie. Misschien loopt er ergens wel een jongen rond die jou echt gelukkig kan maken, zonder die onzekerheid die je nu voelt.

Het zal nog een tijdje duren om over dit gevoel te komen. Zoek contact op met goede vriend(in)nen of iemand in je familie of nabije omgeving die je vertrouwt. Misschien je eigen ouders? Oudere mensen - die vaak al iets meer in het leven gezien hebben- kunnen je (buiten veel gezaag en gezever) ook wel eens wijze raad en goede steun bieden. Het belangrijkste hier is dat je voor jezelf uitmaakt wat jou gelukkiger kan maken. In het begin zal dit moeilijk of maar in kleine beetjes te vinden zijn, maar het ware geluk is daar ergens... geloof me maar.

Veel sterkte in je zoektocht en ik duim volop dat jouw droomprins snel aan je balkon mag staan zingen