Dubbelleven part 3: het vervolg ná impulsieve actie Frankrijk

afbeelding van Mayonaise

Hallo allemaal,

Omdat ik het gevoel heb in een soap te zitten deel ik graag met jullie de verdere stand van zaken. Even kort: soms reageer ik niet altijd op reacties die jullie achterlaten maar dat wil niet zeggen dat ikze niet lees en meeneem in mijn rugzakje, want ik heb er echt enorm veel aan. Soms weet ik ook niet goed wat te zeggen buiten "dankjewel voor de adviezen" want vaak heb ik de neiging weer alles helemaal uit te leggen. Soms is zwijgen gewoon beter en het nemen van jullie adviezen de enige oplossing. Zodoende dat ik het vervolg weer graag met jullie deel.

Nadat ik dus in een impulsieve bui naar Frankrijk ben gereden om in eeerste instantie hem te betrappen, kwam ik erachter dat deze me actie niet veel bracht. Even hoopte ik nog dat deze actie hem zou hebben doen afschrikken en zodoende om hem geen contact meer met mij te laten houden omdat de kans zou bestaan ik het nog een keer zou doen.

Integendeel, het heeft hem helemaal niet doen afschrikken.

Ik moet er ook bij vermelden dat hij ooit ergens in zijn lijf kanker heeft gehad en dat hij daarvan is genezen, echter dat hij nu opnieuw met de angst loopt dat hij kanker in zijn keel heeft, dus ik kan hem af en toe ook niet goed pijlen wat er aan de hand is. Maar dat maakt het extra verwarrend dat hij zo "aan de gang blijft/zijn best blijft doen".

Want het verschil tussen die twee is nauwelijks meer te merken voor mizjelf, of misschien wil ik het wel niet zien. Want met woorden blijft hij aan de gang. Ik heb een blokkade ingesteld maar dat werkte niet, want hij belde me toen op met het nummer van zijn beste vriend. Hij was daar namelijk en zijn beste vriend is zo'n beetje de enige persoon die bijna alles van hem weet. Dus ik had zijn beste vriend opeens aan de telefoon en ik kon hem vragen stellen. Ik vroeg hem twee dingen: zijn ze nog bij elkaar? (antwoordin gebrekkig Engels maar uiteindelijk: nee), wonen ze nog samen? (zelfde verhaal, nee), sinds wanneer zijn ze uit elkaar (antwoord: april - perfect antwoord want toen zijn hij en ik ook begonnen). Door dat laatste antwoord kreeg ik inderdaad het zware vermoeden dat dit gewoon ingestudeerd was, maarja... weer heb ik nergens echt bewijs voor.

Dat maakt heel deze klote situatie zo lastig. Omdat ik zo verliefd blijf (helaas) blijf ik inderdaad aan mezelf twijfelen. Hij blijft ook echt enorm doorgaan, wordt ook telkens enorm wanhopig en pssig als hij mij drijgt te verliezen, zelfs nadat ik onverwachts in zijn woonplaats stond (niet op zijn stoep helaas, had ik zijn adres maar). Hij stelt nu voor om samen een weeekend naar Rome te gaan, hij stelt nu voor om zijn beste vriend te ontmoeten (in Nederland welteverstaan), hij stelt nu voor dat hij binnenkort weer langskomt.... Pfffff. En telkens wijs ik dat af met de woorden: ik wil neit meer bedrogen worden door jou. En dan flipt hij hem weer helemaal uit.

Waarom zou hij dat doen. STEL hij heeft gelijk en hij gaat niet met haar, dan zou hij inderdaad boos moeten worden dat ik dat denk. STEL dat ik gelijk heb en hij is wel met haar, dan is het wel raar dat hij zo heftig reageert. Ik zeg op een heel rustige manier hele tijd dat ik voor meer zou openstaan (aka toekomstgericht) als hij gewoon eerlijk zou bekennen, maar op wat voor manier ik het ook probeer: hij blijft melden dat ik ongelijk heb.

Heb i kdan ook ongelijk? PFFF ik blijf twijfelen, omdat ik misschen wel wil blijven twijfelen. Of ligt het verhaal veel ingewikkelder dan ik denk? Heeft hij inderdaad klote ouders? Maarja als ik dan weer logisch nadenk: dat excuus hoor ik al een jaar en stel dat is wel waar.... ze veranderen nooit. Dus dan zal ik ze schijnbaar ook nooit zien.

Dus ik weet ergens diep van binnen opnieuw dat het niet klopt, maar ik wil het niet zien. Ik voel me toch nog steeds gevleid doordat hij zo blijft proberen. Ik zou zo graag willen dat ik gewoon weer iemand anders tegenkom zodat ik hem los kan laten, maar het lukt me verdomme nog stééds niet. Ondanks al jullie adviezen die gewoon helemaal kloppen. Maar nog steeds lijk ik het niet te kunnen accepteren dat ik volledig in alle richtingen wordt bedrogen en voorgelogen. Ik kan er nog steeds niet bij dat íemand zó in zijn verhaal blijft vasthangen en misschien wel zelf erin gaat geloven....

Hoe kom ik ooit uit deze cirkel.....

afbeelding van hortensia

@ Mayonaise

Als je hem wilt bellen neemt hij dan op als hij vrij is ?
Heb je zijn adres ?
Mag je zijn telefoon in je handen hebben , kijken of gebruiken ?
Foto s gezien van zijn ouders etc? heeft hij nog broers en zussen ?
Als hij bij je is staat zijn telefoon dan aan of uit ?
Ligt zijn telefoon gewoon op tafel ?
Als hij op bed is waar is zijn telefoon dan , nog op de salontafel ?
Als hij wordt gebeld blijft hij dan bij je zitten en neemt op altijd?
Wat kunnen de ouders op een relatie met jou tegen hebben ?
Waarom was hij niet blij toen je in Frankrijk onverwachts was ?
Heeft die vriend ook facebook ? Heeft jou vriend facebook?
Heb je zijn naam al eens ge googled?
Als je iets niet vertrouwd waarom ga je dan niet op onderzoek uit ? of als hij bij je is zorg dat er iets van lippenstift in zijn kleren komt ( wat hij niet ziet ) onder de kraag van een overhemd bijvoorbeeld , als hij een vriendin heeft dan vind ze het wel bij het strijken . Anders zijn moeder wel, dan is er tenminste een bal aan het rollen mocht het echt zo zijn als hij jou voor zijn ouders verstopt ...
Het is een volwassen man , waarom in godensnaam zal hij zich iets nog van zijn ouders aantrekken , hij hoeft toch zeker niet hun toestemming om een relatie te mogen hebben ?

afbeelding van Mayonaise

@hortensia

Ik heb al veel onderzoek uitgevoerd, denk ik. Zo heb ik ontdekt dat hij in Madrid is geweest voor zakenreis met aansluitend een dag of een of twee met zijn "ex" zonder mij dat te melden.

Hij is afgelopen zomer op vakantie geweest waarin hij veel foto's stuurde zonder iemand erop, en hij had heel die week geen bereik om te bellen. Wij konden niet op vakantie en met feestdagen was hij in FrNkrijk. Hij was wel hier met zijn verjaardag maar dat was nog helemaal in het begin. Wel sliep hij de nacht voor z'n verjaardag nog in Frankrijk. Hij ging eens per twee weken een weekend naar " zijn ouders " terwijl nu hij weer daar woont komt hij maar eens per drie, vier weken hierheen (als ik dat zou toelaten).

Hij kan altijd bellen op werk of onderweg of bij een vriend maar zodra hij "bij zijn ouders en dus thuis" is heeft hij plots geen bereik en moet hij naar eigen zeggen altijd naar buiten voor bereik. We bellen dus daar nooit spontaan.

Toen hij nog in NL woonde en hij bij mij was (bijna elke dag en elke nacht behalve een weekend per twee welen) zette mobiel op stil, gaf hem nooit (ongecontroleerd) aan mij, legde hem altijd op zijn kop en naast zich neer, zo hoorde ik hem dus ook nooit afgaan. Helemaal in de eerste paar weekjes was dit overigens niet zo en ging ie gewoon af en was het niet zo afgeschermd.

Het kwam regelmatig voor dat hij zei bv ergens te zijn en dat zijn Facebook locatie iets anders aangaf. Zo was hij bv laatste zogezegd met vrienden in Amsterdam terwijl zijn Facebook Oosterhout aangaf.

Ook wonen zijn ouders in Piange terwijl zijn Facebooklocatie dan Metz aangaf (en als ik zijn "ex" Google dan zie ik dat ze in Metz woont of daar in ieder geval vandaan komt). Adres van hun huis heb ik niet. Adres Van ouders oevallig wel en hij zegt dus daar te wonen maar nog wel het huis met ex aan te houden "totdat ze iemand anders heeft".

Hij heeft een broer en niemand weet iets van me, helemaal in het begin wilde hij het wel vertellen maar reageerden ze zoals hij zei enorm heftig op het feit dat hij wilde stoppen met zijn "ex" omdat het al eerder wankel was en hij destijds op afraden van hun is foorgegaan en huis heeft gekocht met haar en samenlevingscontract en dat t geld van grootouders in het huis zit enz.

Ik heb zijn "ex" ooit "mon cherie" naar hem zien appen.

De twijfel is groot omdat het soms lijkt alsof hij meerdere vriendinnen zelfs heeft en soms lijkt zijn verhaal van "ik ben tegen iedereen gesloten en wil tegen niemand verantwoording afleggen en ik ben soms bang voor jouw reactie dus vertel niet altijd alles" ook aannemelijk. Maar ieder scenario is natuurlijk niet top.

Overigens heb ik de keuze wat betreft stoppen natuurlijk al gemaakt alleen gevoelsmatig loskomen is moeilijk ook al merk ik dat hij ook steeds meer loslaat omdat het discussiëren hem nu teveel energie gaat kosten (en hij is dus ziek).

afbeelding van torn

@Hortensia: Seriously??

hortensia schreef:

of als hij bij je is zorg dat er iets van lippenstift in zijn kleren komt ( wat hij niet ziet ) onder de kraag van een overhemd bijvoorbeeld , als hij een vriendin heeft dan vind ze het wel bij het strijken . Anders zijn moeder wel, dan is er tenminste een bal aan het rollen mocht het echt zo zijn als hij jou voor zijn ouders verstopt ...

Hort,.....seriously?
Ik krijg nu bijna de neiging om je vragen of je dit ooit eens zelf hebt toegepast. Verward

afbeelding van hortensia

@torn#open deur

Nee nooit zelf gedaan , kwam er spontaan uit en is best wel erg inderdaad ja Grijns , wou er mee aangeven om ergens een deur open te schoppen die blijkbaar in dit verhaal goed dicht zit .

torn wijst Hortje subtiel op haar slechte kant , of als ze doordraaft dan ook Grijns

afbeelding van petals

Mayonaise, uit jouw verhaal

Mayonaise, uit jouw verhaal in de blogs lees ik het volgende.
1. Hij liegt. In je verhaal hier lees ik dat jij al veel onderzoek hebt gedaan, dat op zich is voor mij al een grote alarmbel, als het vertrouwen er gewoon was zou jij dat nooit doen. Ik heb het in mijn goede relaties nooit hoeven te doen, in de slechte wel en er was altijd iets aan de hand. Hij liegt sowieso al over waar hij is. Hij krijgt vage berichten, doet vaag met zijn telefoon.

2. Hij vertelt zielige verhalen, over nare ouders? Daarom heb jij ze nog niet gezien? Maar hij gaat er wel zelf heen dus dat is gewoon onzin. Dat is niet de reden. En nu dat verhaal over kanker, het zal vast wel heel erg zijn maar dat geeft hem werkelijk 0% recht om jou zo te behandelen. Als het hem echt iets kon schelen dan zou hij jou nu juist even de rust gunnen en zelf afstand nemen, en dan op een respectvolle manier en op een rustiger moment echt praten met jou.

3. Wat ik nog steeds BY FAR de grootste alarmbel vind, is dat hij jouw grenzen niet respecteert. Waar in zijn verhaal is er ook maar iets van begrip voor jouw situatie? Jij lijkt wel een object voor hem, als je wegloopt dan is hij boos (nee laaiend), als jij hem blokkeert gaat hij je doodleuk via die vriend benaderen tot jij weer inbindt. Dat is keihard respectloos naar wat jij naar hem aangeeft, namelijk dat jij er eigenlijk op deze manier genoeg van hebt, en terecht. Hij walst er gewoon keihard overheen. En als je dan weer inbindt dan begint het gedoe weer van voren af aan. Dan is het vast weer even leuk totdat jij weer 'overgevoelig' bent of 'impulsief' of weet ik veel. Waar is het begrip voor jou? Luistert hij uberhaupt ooit echt naar jou, of beperkt dat zich tot het ontkennen dat hij iets met die ex heeft?

Ik vind overigens dat hij helemaal geen reden heeft om boos te worden als jij hem oprechte en terechte vragen stelt, waarom zou hij daar boos over moeten worden? Hij schildert jou af als wantrouwig, wordt daar boos over terwijl hij niets doet om te laten zien dat hij jouw vertrouwen waard is. Vertrouwen moet je verdienen, dat heb je niet zomaar. Over dit soort dingen moet open en wederzijds gepraat kunnen worden, met begrip ook van zijn kant voor jouw situatie. Niet boos worden en jou steeds onredelijk noemen, dat is wel heel erg makkelijk.

afbeelding van waterman

Hoi Mayonaise

Citaat:

Hoe kom ik ooit uit deze cirkel.....

Je komt er alleen maar uit door hem los te laten. Jouw alarmbellen zijn meer dan luid genoeg. Alles wat Petals hierboven schrijft, je weet het allemaal. Alles wat Hort schrijft. Je weet dat je hier niet mee door moet gaan.

Want hij werkt niet mee. Dat is voor mij het duidelijkste puntje. Hij doet niet zijn best jouw vertrouwen te winnen. Waarom weet jij zijn adres niet, eigenlijk? Waarom wordt hij kwaad, in plaats van dingen rechtzetten? Waar zijn zijn pogingen om het jou mogelijk te maken iets van een relatie te onderhouden? Die pogingen zijn er niet, van zijn kant. Nul komma nul.

Dat, lieve Mayo, zou voor mij aanleiding genoeg zijn. Op basis daarvan kan jij geen relatie onderhouden. Is het eenrichtingsverkeer. Heeft hij de controle, en ben jij afhankelijk. Verwar je liefde met afhankelijkheid. En, lieve Mayo, als je dat eenmaal door hebt, zit er maar een ding op. JIJ moet wegwezen. JIJ moet je niet langer laten gebruiken. JIJ verbreekt alle contact met hem. Ingaande nu. Geen mails, sms, telefoon meer. Opleggen als hij belt. Niet over nadenken. Geen contact meer. Dit kereltje is volledig ongeschikt............... Echt waar.

Waterman

afbeelding van torn

@Mayonaise:Wat is het in jezelf....

Ingewikkelde situaties waarin je verstrikt kan raken in je eigen angsten, onzekerheden, zelftwijfel. Wat in deze situatie jammer voor is dat je niemand, ook in de reacties niet, lijkt te hebben die de moeite neemt om jou vragen te stellen die over jezelf, je gevoel, je behoeftes en je gedrag gaan.

Vragen die je terug kunnen leiden naar jezelf, daar waar je nu, met ondersteuning van de reacties die gegeven worden alleen maar bezig bent en blijft met zijn gedragingen.
Vragen die je naar je eigen kern brengen en naar binnen laten kijken in plaats van gefocust blijven op dat wat er aan de buitenkant gebeurd,……..op wat die ander allemaal wel of niet doet.

Ik geloof er niet in dat het blijven aanwijzen van de ander als zondebok of dader en uitspitten van diens gedrag tot enige vorm van zelfinzicht of definitief afscheid nemen leidt van dit soort toxische relaties/contacten. Er kan iets zijn, wat losstaat van deze relatie, wat van jou is en je hierin houdt. Wat toch maakt dat je hier steeds in meegaat, aan vasthoudt en ontvankelijk maakt voor zijn woorden.

Dat ene essentiële deeltje in jezelf wat deze man of deze relatiedynamiek bij je aan raakt. Want we kunnen met zijn allen hier je ex als bron bron van alle ellende in blijven aanwijzen, ergens is er een reden, die waarschijnlijk weinig met liefde of houden van te maken heeft dat jij hier zelf ook iedere keer weer in meegaat….

Blijft altijd een ingewikkelde vraag waar je zelden meteen antwoord op kan geven, maar je wel terug brengt naar jezelf; wat is het in jezelf dat......

Zou dat niet belangrijk voor jezelf kunnen zijn om boven water te krijgen?

Mayonaise schreef:

Ik zou zo graag willen dat ik gewoon weer iemand anders tegenkom zodat ik hem los kan laten, maar het lukt me verdomme nog stééds niet.

Is dat niet een beetje de manier hoe je in deze situatie verzeild bent geraakt? Als ik het mij goed herinner heb ik daar in het verleden ook al een keer een vraag over gesteld.

afbeelding van hortensia

@torn/mayonaise

hele mooie invalshoek vriend ,
* Hort heeft haar duim omhoog bij gebrek aan smiley*

afbeelding van BenIkTeLief

Het hele verhaal zou niet

Het hele verhaal zou niet misstaan in " Goede tijden Slechte tijden". Alleen is hier heel makkelijk van los te komen, gewoon de TV uitzetten.

Zoals ik het lees, maakt liefde blijkbaar echt blind. Uit jouw verhaal lees ik zoveel onbeantwoorde passie, het druipt er bijna vanaf. Zolang je in deze mindset blijft zitten zul je deze cirkel niet kunnen verbreken.

Iemand die zoveel passie voor iemand kan voelen verdient iemand die deze passie ook beantwoord. Ik begrijp dat relaties soms erg ingewikkeld kunnen zijn. Maar jij verdient beter, doe jezelf dit niet aan. Zoek iemand die jouw waardeerd en neemt voor wie je bent, volledig en helemaal, samen. Neem met minder geen genoegen.

Ik weet uit ervaring dat het krankzinnig moeilijk is om iemand los te laten. De geest laat zich moeilijk temmen.

Stap in je figuurlijke auto en rij 180 graden de andere kant op, je verdient het..........