Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
dumpen of gedumpt worden?
20 maanden geleden vertrok mijn ex na een relatie van 7 jaar. Het vertrek was onaangekondigd, we hebben samen eten gemaakt en dat lekker opgegeten en nog fijn gepraat. Ik ging naar het toilet en toen ik terug kwam was mijn relatie ineens over. Zomaar, uit het niets en in een tijdspanne van 2min werd die beslissing genomen. Praten wilde hij niet, is meteen vertrokken naar zijn zus, een uitleg heb ik nooit gehad en zoon en ik bleven gemindfuckt achter. Via via hoorde ik dat hij geen gezin meer wilde en dacht dat hij niet aankon. En dat ineens na het 7jaar wel gedaan te hebben? De hel waar je dan in terecht komt is iets wat ik niemand toewens, jammer dat het wel overal gebeurd. Ik heb gehuild, gepraat en voor hem gevochten, tevergeefs. Nog eens 6 maanden later (en heel wat spelen met mijn gevoelens) wilde hij hier komen eten en tv kijken. Ik dacht dat hij ons miste, wat zat ik verkeerd?
Na het eten en het tv kijken vertelde hij doodleuk dat hij een nieuwe vriendin had, een vriendin met een kind nota bene!!! 
Wat moet je dan? Ik probeerde duidelijk te maken dat het vervanging was, maar daar werd hij kwaad om, heel kwaad zelfs. Die confrontatie kon hij duidelijk niet aan en dus koos hij om mij zelfs niet meer te kennen. Ik was lucht geworden. Opnieuw pijn en verdriet, maar anders.
Dat was een jaar geleden.
Ondertussen gaat t prima met me, meer dan prima. Waar hij komt, wat hij doet of niet doet, het maakt mij niets meer uit. Tot je ex-schoonzus of zn beste vriend jou in een onbewaakt moment vertellen dat jij zijn grote liefde bent of dat hij nergens durft komen waar jij bent (ondanks zijn nieuwe vriendin) of dat vrienden is opgevallen hoe hij je steeds in de gaten heeft en ook houdt of dat hij nog achter je vraagt. T zijn die momenten die voor een hele kleine terugval zorgen. Hoewel terugval? Ze roepen opnieuw vragen op is misschien beter gezegd.
Ik ben altijd blijven zeggen dat hij het nog wel zou beseffen hoe goed hij het had en dat wij niet te vervangen zijn, al zou het dan te laat zijn natuurlijk. Pas op, het gaat mij hier niet om tweede kansen, alesbehalve, dat stadium ben ik al een jaar voorbij. Ik vraag me gewoon af hoe het zit met de vertrekkende partij.
Diegenen met LDVD doorlopen een heel proces en ik kan u verzekeren, alle clichés kloppen: JE KOMT ER STERKER UIT!!! En je beseft dat je beter verdient. Maar soms denk ik aan t proces van de "dumpers" hun verhaal zien we hier niet vaak, maar zij hebben toch ook twijfels enz... een proces om te doorlopen. Soms denk ik dat hun proces in tegengestelde richting loopt, zij beginnen waar wij eindigen en eindigen waar wij beginnen.
Zijn er hier "dumpers"? Want 20 maanden geleden of niet, vragen of het "wat als" gehalte zal toch altijd blijven.
- chan144's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van chan144
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Ik ben ook wel benieuwd
Jeetje wat een heftig verhaal zeg, wat een lul eigenlijk!!!maar goed , fijn dat het nu goed met je gaat en ondanks dat jij klaar met hem bent en hem niet meer terug hoef, jullie zijn zo lang bij elkaar geweest, hebben zoveel gedeeld , zoveel herinneringen.
Lijkt mij logisch dat je daar af en toe aan terugdenkt, dat het nog steeds vragen naar boven brengt.
En als je dan iets over hem hoort dat je dan even aan hem terugdenkt. Hij zal op 1 of andere manier altijd een speciaal plekje hebben bij je.
zoals jij het beschrijft :
Maar soms denk ik aan t proces van de "dumpers" hun verhaal zien we hier niet vaak, maar zij hebben toch ook twijfels enz... een proces om te doorlopen. Soms denk ik dat hun proces in tegengestelde richting loopt, zij beginnen waar wij eindigen en eindigen waar wij beginnen.
Ik ben daar ook wel benieuwd naar.
Hoe zal dat bij hun zitten .
Ik zie wel wat in je theorie dat het bij hen in tegengestelde richting gaat.
ja die zijn er
Hoi Chan,
eerst wil ik je wel zeggen wat een K situatie. Ik kan me voorstellen dat je met vragen achter blijft. Knap dat je weer zover bent en je sterk voelt.
Ik ben een uitmaker (ik zie mezelf niet als dumper). En ja, ik heb daar ruim een jaar liefdesverdriet van gehad. Ik zie mij niet als dumper, omdat ik de beslissing heb genomen die zij niet wil of kon maken. Ik leefde al tijden op een randje van bestaat er nog liefde van jou voor mij... Ik heb me vaak afgevraagd waarom maak je het niet uit als je alleen maar kritiek kan leveren.
Dus mijn situatie is iets anders, maar als je vragen hebt stuur een pb.
Dumpen is een zwaar woord, ik
Dumpen is een zwaar woord, ik weet het. Maar je zal hier ook wel al vaak genoeg gelezen hebben dat de gedumpte het gevoel heeft dat die bij het grof huisvuil werd buitengezet.
En ik ben zeker dat de vertrekkende partij ook veel pijn en twijfel ervaart, zekerals ze de knoop daadwerkeijk doorhakken. Ik ben gewoon nieuwsgierig naar de zekerheid van die keuze bij sommige. als er 1 ding is wat ik de afgelopen 20mdn geleerd heb, is dat je t ego niet mag onderschatten, langs beide zijden!!
Mijn ex bv, als hij toevallig ergens is waar ik ben, kan hij zich niet snel genoeg uit de voeten maken of gaat hij alleen met zn vriendin buiten staan, hij durft me amper aankijken. Als iemand overtuigd is van iets laat je die zekerheid toch merken denk ik dan. Andersom, ik blijf staan en ga me zeker niet verstoppen, ik heb geen bang van hem! Hij precies wel en dan ga je automatisch opnieuw nadenken, al is dat nu echt wel heel anders. Het is meer als "zie je nou wel!"
wilde horen, want ik vind dit allesbehalve zeker zijn van uw stuk. Of is dat mijn ego wat spreekt?
Op n ander moment kan hij ook de hele avond mij in de gaten houden en als ik er geen aandacht aan besteed komt hij met zn vervanging op enkele meters voor me staan om haar dan te knuffelen en te kussen (zeer vermoeiend allemaal) Ondertussen kan ik zeggen dat ik het erger vind voor haar als voor mij, ik draai me gewoon om en amuseer me verder. Maar dan denk ik weleens: "voor wa moet dat nu?" Vandaar dat ik het gedacht van enkele uitmakers
angst en onzekerheid
Heel veel "dumpers" en ja ik gebruik het nu wel zijn idd angstig en onzeker. Het is duidelijk dat hij er moeite mee heeft. En in dit geval wil hij eigenlijk laten zien dat hij dat niet heeft. Helaas voor hem, want dit werkt idd averechts. Hij kan zich geen houding meer geven. En dat wil hij laten zien door met zijn nieuwe vriendin te knuffelen. Geen aandacht aan besteden idd, gewoon je eigen ding doen. Ook niet laten blijken dat het vragen opwekt, ze moeten er met zichzelf uitkomen.
@Chan144
Om even in de dumpers en gedumpte te spreken. Tot nu toe ben ik altijd degene geweest die uit mijn relatie gestapt is en dus eigenlijk dumper zou heten....
Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik altijd weloverwogen de keuze heb gemaakt om met mijn relatie te stoppen....
Ik heb de neiging om te lang in een relatie te blijven zitten, omdat ik het niet wil uitmaken omdat er even een mindere fase is. Ik geloof echt in ups en downs en zal deze dus ook altijd bespreken en proberen hier wat aan te doen.
Soms besef je gewoon ineens dat het leven wat je leeft misschien helemaal jouw leven niet meer is (dat is wat ik in mijn laatste relatie had, mijn relatie die ik nu heb is overigens niet zo). Ineens op een dag dacht ik: waar ben ik eigenlijk gebleven? Waar zijn mijn keuzes? Waarom vaar ik gewoon mee op de keuzes van mijn partner, zonder dat ook mijn koers meedoet?
Niet dat mijn ex nou per definitie zo dominant was, maar omdat ik het al snel prima vind. Ik ben geen moeilijk persoon en pas mezelf heel makkelijk aan. Dit kan dus ook nog weleens in mijn eigen nadeel werken.
Na lang nadenken besefte ik dat ik met mijn toenmalige partner nooit een balans zou kunnen vinden tussen zijn koers en de mijne. Dan moet je dus keuzes maken... Jammere voor de andere persoon was dat dit dus in mijn hoofd al rondging en ik onbewust al afstand nam van de relatie... En ik dus vrij makkelijk uit die relatie stapte op zoek naar mijn leven (waar ik echt zin in had) en hij verloren achter bleef....
Na een tijd zag hij ook in dat het beter was... Op dat moment zelf snapte hij er niks van.... Ik heb erover nagedacht hoe ik mijn relatie stop zou zetten... Maar geen enkele manier is goed als de andere partij niet stoppen wil....
Ik denk ook wel dat de
Ik denk ook wel dat de meesten die vertrekken, hun keuze goed overdacht hebben, ben er zelfs vrij zeker van dat het zo is. En dan neem je automatisch afstand in je hoofd.
Uit uw antwoord kan ik, denk ik, ook wel opmaken dat je dit naar je toenmalige partner ook hebt gecommuniceerd. Als iemand die aan de andere kant stond, kan ik dit enke toejuichen. Want ook al heb je de andere gekwetst, door er over te praten geef je de persoon alsook de relatie het respect dat het verdient. Jammer genoeg gebeurt dit niet altijd en overal.
Mijn ex en ik waren daags voordien nog gaan huis shoppen, we praatten een week eerder over nog een kind bijnemen, vandaar dat ik het raar vind dat zijn keuze weloverwogen zou zijn. Misschien ben ik ook mis en kon hij heel goed doen alsof natuurlijk. Zelf heb ik nooit in die situatie gezeten, in eerdere relaties was het zelfs zo dat we samen de beslissing maakten om het stop te zetten.
Als je als vertrekker al in je proces zit, zeg je dan zomaar wat om je partner niet te doen wantrouwen? In mijn geval vind ik een huis en kinderen een topic dat je dan toch uit de weg gaat. Maar zoals ik zei, die situatie is me vreemd. Het is ondertussen duidelijk dat ik van hem nooit een antwoord of reden ga krijgen, maar dat wil niet zeggen dat het daarom klaar is voor je. Ik probeer het nog steeds te begrijpen, vooral voor mezelf en helemaal niet meer om hem of "ons" Die periode is voorbij, er is geen "ons" meer in mijn hoofd, er is "mijn zoon en ik" laat dat duidelijk zijn.
Dat er geen enkele manier goed is als je wil stoppen, daar ga ik niet helemaal mee akkoord. Ik ken mensen die gewoon een brood gingen halen en nooit meer terugkwamen. Of zoals mijn ex, die als een dief in de nacht vertrok en die nog maanden ons allerlei beloftes maakte om ze dan te verbreken. vb: afspreken om op bepaalde dag met zoon te gaan zwemmen, en kwartier op voorhand zonder reden via sms afzeggen. En zo heeft iedereen nog wel verhalen en/of ervaringen.
Ik ben van mening dat je de personen waarmee je hebt samen geleefd en gedeeld hebt, steeds met respect behandelt en blijft behandelen. Ooit waren ze tenslotte een belangrijk persoon in uw leven, zelfs al is dat nu niet meer. Zelf ben ik iemand die er altijd op zal letten om niet met een nieuwe partner al te innig te doen als er een ex in de buurt staat, zelfs al hebben wij nog een goede band. Zo heb ik altijd gedacht en mijn ex wist dit en dacht er hetzelfde over. Wat hij nu dus doet, tja, ik vind het ondertussen echt belachelijk en een beetje zielig. Opmerkelijker nog, als ik nog maar met iemand van het andere geslacht praat (vrienden buiten beschouwing gelaten) krijgt hij een ontzettend kwade blik over zich heen en houdt me dan, over het hoofd of de schouder van zijn nieuwe vriendin in de gaten, ik verzin het niet!!! Ben ik dan mis om te denken dat het een impulsieve beslissing was? Of is het gewoon dat ook zij nog steeds een beetje over je waken en hopen dat alles goed komt met je?
IK!
Ik ben een dumper ... of hoe je het wil noemen. Eigenlijk ben ik meer gevlucht uit onze relatie, maar ik ben wel degene die er een punt achter heeft gezegd. Tuurlijk zijn er twijfels en verdriet, ook vanuit mijn kant .. (Kijk mn eerste blog maar) Ik ben niet iemand die vreemd is gegaan of iets dergelijks, dus ik denk dat onze situaties heel anders zijn en dat jouw man/vriend met andere opties de beslissing heeft gemaakt dan dat ik dat heb gedaan. Maar er zijn ook dumpers op ldvd, ik ben het bewijs