Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Echt bindingsangst of heeft het tijd nodig?
Ik heb sinds een maand of vier een nieuwe vriend en het gaat tot nu toe heel erg goed tussen ons, Het voelt goed vanaf de eerste dag dat we elkaar ontmoet hebben.Dat zegt hij zelf ook,hij vind het fijn als ik er ben en we hebben het ook leuk.Maar met vlagen heeft hij dat hij niet weet wat hij wil.Aan de ene kant wil hij het wel graag en aan de andere kant heeft hij zoiets van laat me maar alleen zijn.Hij zegt me ook niet kwijt te willen omdat hij zeker weet dat hij daar spijt van krijgt.Nu heeft hij aangegeven niet meer zoveel om iemand te willen gaan geven dan hij al eerder heeft gedaan. Zijn huwelijk is na 14 jaar geeindigd omdat zij er vandoor is gegaan met een ander. Ik begrijp goed waar zijn angst vandaan komt.Ik ben echter ook bang geworden, omdat ik bang ben dat hij er een keer een streep onder gaat zetten. We hebben er over gepraat en hij heeft gezegd dat ik daar in principe niet van uit moet gaan.Hoe kan ik hier nu het beste mee om gaan, voor hem maar ook voor mezelf?Ik geef hem de ruimte en laat hem gewoon even met rust.Maar heeft het wel een kans van slagen of is het gedoemd te mislukken?
- Chimera's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Chimera
Ik zou zeggen gedoemd te mislukken, maar dat is meer mijn eigen ervaring en ik was zoals jouw vriend.
Ik heb ruim vijf jaar een relatie gehad, nadat ik uit twee jaar liefdesverdriet kwam. Mijn hart ging niet open en die hield ik ook met alle mogelijkheid op slot. Te bang mezelf weer te geven.
Ik heb het in die vijf jaar ook niet gekund, naast dat was hij ook niet diegene waar ik helemaal voor wilde gaan, maar dat was opdat moment lekker veilig. En dit zag ik pas achteraf hoor, ik heb dit niet doelbewust zo gedaan. Ik heb wel de hele relatie getwijfeld en dit ook steeds geuit.
Ik kon toen niet anders, mijn hart had twee jaar in duizenden stukjes gelegen, dat nogmaals doormaken was voor mij hel op aarde. Dus nu lekker veilig bij iemand die mij leuker vond als ik hem.
Ik zal dat nooit meer zo doen, mijn hart geef ik nu als ik iemand echt leuk vind. Liefdesverdriet gaat over. Het is beter te genieten dan in angst te leven.
Maar ik ben bang dat jouw vriend dat zo nog niet ziet. Hij wil nu nog niet zoveel om iemand geven, bang voor de pijn die het oplevert als hij dat wel doet. Kies daarom voor jezelf! Ik denk dat hij nooit volledig voor jou zou kunnen gaan. Hij kan dat pas als de angst uit de weg is en bij jou zit die angst er al en denk ik dat hij jou daardoor ook niet anders zien kan.
Hij zal ongetwijfeld gek op je zijn, maar niet zoals je verdient.
Maar goed, dit is mijn ervaring. Kan mij zo voorstellen dat het ook anders kan zijn. Toch wil ik je wel mee geven: is het niet veel leuker dat iemand jou net zo leuk vindt zonder de angst, als jij hem? Wederzijds, heerlijk in elkaar opgaan.
Dat heb ik beleeft met mijn ex van nu en ik ga zeker nooit meer voor minder. Zou jij ook niet moeten doen.
Sterkte!
Binas
Dank je voor je eerlijke antwoord.
Ik heb het er moeilijk mee, aan de ene kant denk ik inderdaad, stop ermee want je wordt straks gekwetst aan de andere kant wil ik het ook een kans geven omdat het ook iets moois kan worden.
Maar dan moet hij inderdaad wel zijn angst onder ogen gaan zien en langzaam het vertrouwen krijgen dat wat er in het verleden gebeurd is niet nog een keer hoeft te gebeuren.
Hij heeft het ook niet continue maar met vlagen,maar dat neemt natuurlijk niet weg dat die angst er wel zit.
Het is haast 3 jaar geleden dat zijn huwelijk gestrand is, en ik weet wel uit ervaring dat een gebroken hart soms veel tijd nodig heeft om te helen.
Maar juist omdat hij aangeeft me ook niet kwijt te willen vind ik het moeilijk, ik wil hem ook een kans geven.
En ik ben me er van bewust dat ik het risico loop om gekwetst te worden.
Loslaten is moeilijk omdat het gewoon echt goed gaat tussen ons verder.
Daarnaast is hij wel het type dat, als hij niet genoeg voor me zou voelen of me niet leuk genoeg vinden er al lang een punt achter had gezet.
Maar ik heb ook wel mijn grenzen, als ik echt merk dat ik er aan onderdoor ga dan moet ik voor mezelf kiezen.
En tuurlijk is het fijn als je iemand tegen komt die niet bang is en er echt voor wil gaan.
Maar gezien mijn leeftijd loopt er niemand meer rond zonder bagage,of ze moeten heel hun leven bij hun moeder hebben gewoond hihi
Dank je voor je reactie, ik zal er zeker over na gaan denken.
Chimera
Natuurlijk heeft iedereen een rugzak, maar dat is na mijn idee iets anders dan je hart niet meer kunnen openstellen.
Jullie hebben pas vier maanden, de angst die er nu is is natuurlijk ook nog wel normaal. Alleen lijkt het bij hem heftiger anders open je niet op een liefdesverdriet site een topic.
En dit zinnetje zou voor mij niet goed voelen.
Nu heeft hij aangegeven niet meer zoveel om iemand te willen gaan geven dan hij al eerder heeft gedaan
Hij lijkt er dus bewust voor te kiezen. Dat kan je na mijn idee dus niet veranderen op dit moment. Hoe graag je dat ook zou willen. En hoe lief, leuk en betrouwbaar je ook bent.
Pas goed op jezelf! Doe het rustig aan en hou jezelf goed in de gaten wat het met je doet. Geniet ondertussen ook een beetje, de liefde zou nu juist heerlijk onbezorgd aan moeten voelen.
Binas