Nu net heb ik afgesproken van het weekend te praten met mijn ex.
Ik heb zo de hoop dat het weer goed gaat komen tussen ons en dat er nog een weg is. We zijn de laatste keer met ruzie weggegaan omdat de dingen niet ech lekker liepen tussen ons. Het was niet dat we vaak ruzie hebben gehad, dit was zo ongeveer de eerste keer in de afgelopen twee a drie maanden dus een constante ruzie was niet het probleem.

Wat wel het probleem was dat de laatste tijd de passie best ver te zoeken was bij ons. We spraken elkaar dagelijks op msn maar persoonlijk spraken we elkaar zo een a twee keer in de week. (ik denk zelf dat hier een groot probleem zit) Nu is het het feit dat we al voor een tweede keer bij elkaar zijn. Na de eerste keer dat het uit was hadden we afspraken gemaakt om beter te comminuceren en elkaar wat vrijer te laten. De communicatie bleek een erg groot probleem. Het bleek dat er uiteindelijk behoorlijk was ergenissen waren vooral van mijn kant die niet goed besproken waren. (mede door het feit dat we elkaar zo weinig spraken, en omdat ik er af en toe vroeg hoe het nu ging en ze antwoorde dat het wel goed ging) Pas toen we erover begonnen was de bom gebarsten. Een ander feit is dat ze in haar eentje binnenkort gaat verhuizen naar een andere stad. Ze heeft het niet naar haar zin in haar huidige woonplaats en is daarom ook vaak in die andere stad te vinden. Ikzelf heb zelfs haar nieuwe huisje niet eens gezien en dat was bijvoorbeeld ook een van de dingen waar ik mee zat. Verder ging het altijd goed. We waren lief naar elkaar toe (misschien zelfs af en toe te lief) en we hadden niet echt problemen met het opschieten met elkaar.

Na net te hebben afgesproken vroeg ze zelf hoeveel tijd er nodig was om alles te bespreken omdat ze met haar eigen woorden: "niet zo superveel te zeggen' heeft. (dit is niet heel erg hoopgevend)
Ik heb daar als antwoord op gegeven dat ik wel veel te melden had maar ik weet niet hoeveel zin dat nog allemaal gaat hebben en of dat het dan niet fout af ging lopen.
Het antwoord dat ze daar op gaf was dat ze dat niet wist. (en dat geeft me wel weer (valse) hoop.

Ik zit hier echt bij in tweestrijd. Wat zou ze in godsnaam bedoelen? Zou het nog zin hebben om de dingen op te ratelen? Ik ben bang dat het uit gaat lopen in een zinsloos gesprek en dat ik diegene zou zijn die vraagt om het nog een keer te proberen terwijl zij dat misschien helemaal niet wilt en dat we alsnog met ruzie uit elkaar gaan.
Het lucht in ieder geval op om mijn hart te luchten maar zijn er hier mensen die tips voor mij hebben? Ik weet dat het komt zoals het komt maar omdat het gesprek pas over een aantal dagen is blijf ik waarschijnlijk toch in de onzekerheid zitten. Ik neem in ieder geval geen contact meer met haar op totdat het gesprek is en ik denk dat zij dat ook niet doet. Ik ben behoorlijk bang dat ze haar conclusies al getrokken heeft en dat ze geen zin meer heeft in een leven met mij.