Een half jaar......Hoewel hij zelden meer een gespreksonderwerp is......hoewel ik mijn belabberde weekenden nu beter weet af te wisselen met het mezelf vermaken thuis en af en toe een feestje of concertje.....hoewel ik eens per week wel bij vrienden ga eten of zij bij mij, hoewel ik de kinderen bijna wekelijks zie, om te horen en te zien dat zij zoveel plezier hebben in hun leven...hoewel ik erg tevreden ben met mijn baan, werkend in een heel fijn hecht team.......hoewel het dus zoals ik het nu zo opschrijf eigenlijk best in balans is...mijn leven......
....toch gaat er geen uur voorbij dat ik niet aan hem denk....damn wat duurt het lang allemaal...