Hier ben ik dan weer, om een indicatie te geven?¢‚Ǩ¬¶bijna een jaar na dato. Ik vindt het zelf heel vreselijk en zwak van mezelf dat ik hier nog steeds zo mee zit en het feit dat mijn relatie voorbij is al een jaar lang zo'n negatieve stempel op mijn leven drukt.

Voor de duidelijkheid ik heb 3 jaar lang echt een fantastische relatie gehad met een geweldige meid. Voor mij betekende ze enorm veel, ze was mijn ideale vrouw. We hadden een soort "droomrelatie" zal ik het maar noemen. Zo'n relatie waar je wel vaker over hoort, waar alles klopt, klikt, leuk is?¢‚Ǩ¬¶en iedereen jaloers op is. Je kent het wel, niemand denkt dat het ooit fout zal gaan en dat je voor elkaar gemaakt bent?¢‚Ǩ¬¶.tot dat?¢‚Ǩ¬¶

Juist toen ging het fout, mevrouw maakte het als donderslag bij heldere hemel uit, zonder duidelijke redenen. Ik heb daar hier vaker al over geschreven. Een argument was ook weer zo cliché?¢‚Ǩ¬¶ze had tijd voor zichzelf nodig.

Ik heb alles gedaan om ervoor te knokken, maar het mocht niet baten. Wel weer van zo'n bekende reacties als: ik voel dat het ooit wel weer goed zal komen tussen ons.
Het probleem met mij is dat ik dingen en gevoelens heel moeilijk of niet los kan laten, en als ik dat dan toch moet, dan wil ik exact weten waarom dan. Omdat mijn ex het dus uitmaakte zonder een duidelijke redenen is het mij ook niet gelukt haar los te laten. Ik hou nog zoveel van haar dat het me gewoon niet lukt, en ik voel gewoon dat ik haar wel gelukkig kan maken en dan het wel kan functioneren tussen ons?¢‚Ǩ¬¶

In het afgelopen jaar heb ik me eigenlijk alleen maar klote gevoeld om haar en heb haar enorm gemist. Zij heeft een aantal maanden een relatie weer gehad, maar dit is nu ook al weer een tijd voorbij, ze is dus ook weer vrijgezel. We hadden heel af en toe contact en konden het allebei niet laten echt helemaal niets meer te laten horen, dus af en toe smsen, telefoontje en natuurlijk elkaar tegenkomen tijdens het uitgaan (ook altijd zo pijnlijk).
En zo hobbelde we allebei verder eigenlijk totdat we een maand of 3 geleden (het was net uit met haar relatie) we meer contact kregen. We konden weer net als vroeger met elkaar spreken en het voelde zo ontzettend fijn weer.

Op een dag belde ze op?¢‚Ǩ¬¶om te zeggen dat ze me miste, nog steeds om me gaf en dacht dat het wel goed kon komen als we het rustig aan deden opbouwen. Ze wilde zelfs afspreken binnenkort. Dit alles is nu ongeveer een maand geleden. Ik was verbaasd over datgene wat mijn ex vertelde en gaf aan dat ik ook nog om haar gaf en als ze echt wilde het echt weer een kans te willen geven. We keken er allebei naar uit elkaar weer eens tegen te komen en het dus langzaam te gaan opbouwen. Eigenlijk was ik ontzettend blij, ze wilde me terug dacht ik?¢‚Ǩ¬¶het komt helemaal goed, ze is erachter gekomen wat ze heeft laten gaan en we horen echt bij elkaar?¢‚Ǩ¬¶echt liefde...tot dat?¢‚Ǩ¬¶

We elkaar tegenkwamen tijdens het stappen. Ik maakte een plagerige opmerking over het vriendje dat ze na mij heeft gehad (haar ex dus), en die viel compleet fout. Mijn opmerking was niet zo erg of kwetsend, maar het leek dat alles waar we zo lang over hadden gepraat en op gehoopt hadden als een illusie uit elkaar spatte.
De dag erna heb ik denk ik 5 maal mijn excuses aangeboden voor mijn opmerking, maar ik merkte dat er iets was. Ze liet niets meer van zich horen 2 weken lang, tot ik haar vroeg waarom: ze had geen behoefte meer aan contact vertelde ze, het ging slecht met haar en ze wilde alleen maar contact als vrienden.
Ze weet dat ik geen vrienden wil blijven, ik wil alles of niets?¢‚Ǩ¬¶vriendschap zie ik als een 2e plaats. Daarnaast ben ik van mening dat er totaal geen gevoelens meer moeten zijn voor een echte oprechte vriendschap, zijn die er wel, dan kom je nooit verder en is er niet echt sprake van vriendschap.
Omdat onze communicatie eigenlijk steeds maar via telefoon, mail of sms verloopt had ik aangegeven om eens een keer met z'n 2tjes af te spreken om dit rustig te bespreken en duidelijk te krijgen hoe we hier allebei precies dachten.

Nou, gisteravond op een feest staat mevrouw. Ze zag er bloedmooi uit, en ik voelde weer de pijn?¢‚Ǩ¬¶.de pijn dat zo'n vrouw niet meer mijn vriendin is, waar ik alles voor gedaan heb en nog steeds alles voor zou doen. Ik vertelde haar dat ze er goed uitzag en vroeg na een tijdje gepraat te hebben over het feestje of we een keertje koffie konden gaan drinken.
Toen maakte ze helemaal kapot in 2 minuten: Ik ga niet met je afspreken, jij hebt daar gevoelens en verwachtingen bij die ik niet heb. Het komt nooit meer goed tussen ons, ik zoek iets wat jij niet hebt en daarom komt het nooit meer goed. Daar stond ik dan, een jaar later en het gevoel alsof ze het net (weer) uitmaakte. Baf?¢‚Ǩ¬¶.Knock Out!

Ze kon niet zeggen wat ze dan zocht. Misschien was alles wel te perfect geweest vertelde ze. Toen ik vroeg waarom ze me dan 3 weken eerder vertelde me te missen en dacht dat het weer goed kwam zei ze dat ze dat toen zo voelde?¢‚Ǩ¬¶Ik wist niet dat gevoel tegenwoordig in weken gaat en zo snel kan veranderen, maar goed. Ik ben boos opgestaan en heb haar verteld dat ze kapot kon vallen?¢‚Ǩ¬¶.(niet zo slim achteraf, maar uitermate verdiend)

Duidelijker kan je het niet hebben zeggen ze dan. Ik hoop echt zo dat ik het nu kan afsluiten en leren los te laten. (iemand tips?) Maar gezien het feit dat ik dit al een jaar aan het proberen ben, zal het ook nu weer niet makkelijk worden. Ik vraag me 1 ding af: Als je zoveel van iemand gehouden hebt en nog steeds doet, daar alles voor gedaan hebt en wat zo mooi was?¢‚Ǩ¬¶waaraan heb je dan zoveel pijn verdiend?