Er zijn momenteel 0 gebruikers en 11 gasten online.
een kort maar een moeilijk verhaal
Enige tijd geleden heb ik mij aangemeld bij www.ldvd.nl, waar dus meer “lotgenoten” zijn die met relatieproblemen of liefdesverdriet zitten.
9 maanden geleden is mijn relatie verbroken van ruim 1.5 jaar.
Mijn tweede thuis weg, "schoonfamilie" die nu ineens geen familie meer is. Weg "maatje", weekenden samen of gezellige uitstapjes, de warmte en genegenheid en weg toekomst.. wat nu rest zijn de leuke herinneringen die ik er aan over hou.
Het was toch mooi, aan weerskanten klikte het met de familie en ons ook. Het leek alsof we al jaren een relatie hadden. En toch ging het niet meer. Een gevoel die niet te omschrijven is met woorden. Een dubbel gevoel, aan de ene kant verdrietig en gemis aan de andere opgelucht en blij dat er geen contact meer is en uit elkaars leven zijn.
Afscheid nemen van iemand waar je veel van hield, dat heeft mij veel pijn gedaan. We waren helemaal uit elkaar gegroeid. Het ging niet meer de pijp was op.
Als ik rationeel denk passen we niet bij elkaar.
In de eerste maanden heb ik heel veel verdriet gehad, een gevoel van leegte en weinig zin om erop uit te gaan en moest elke minuut van de dag aan haar denken.
Het leek wel of alles tegenzat.
Tussendoor heel veel huilbuien gehad, kon (redelijk) vrolijk en opgeruimd zijn maar dat kon in èèn keer omslaan naar intense verdriet, al was het maar bij een ontroerende film of een lied. Wilde dat ik mijn ex uit mijn hoofd kon zetten. Maar dat was toch wel moeilijk. Denk nog wel aan haar maar dat is wel minder aan het worden.
Vooral de kerstdagen en sinterklaas waren moeilijk, zag haar nog zitten aan tafel met de familie, had in het begin een brok in mijn keel en voelde mijn ogen vochtig worden al liet ik het niet merken. We hadden ondanks alles toch gezellige feestdagen gehad. Maar het voelde als een emotionele achtbaan, na afloop barste ik thuis in tranen uit. Ik liet de tranen lopen.
Ook bij vrienden voelde ik mij eerst niet op mijn gemak omdat ik weer alleen kwam. Ik kon mijn draai niet gevonden krijgen. Veel vrienden wonen samen, zijn getrouwd en hebben inmiddels kinderen. Ze hebben hebben mij ondersteund en had ook afleiding.
Vandaag (31 mei) weer een grote huilbui gehad. Ik wil vooruit en het verleden achter mij laten. Maar heb het gevoel dat elke weg die ik in sla dat het doodloopt. Mij zelf ontwikkelen qua werk, wonen, toekomst en weer een gelukkig gevoel en leven krijgen.
En zo gaat het al 9 maanden, al heb ik gelukkig nu wel steeds meer mooie en vrolijke momenten. Ik werk hard om mijn leven weer op de rails te krijgen.
De groetjes en hoop hier steun te vinden door mede forumers.
Richard (gefingeerde naam)
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Richard
Heel veel sterkte. Dat omslaan van buien herken ik helemaal. Het ene moment denk ik: Ik kan het loslaten en ben ik blij, het andere moment zit ik diep in de put. Aan je verhaal merk ik wel dat je vooruit gaat, dat je een en ander aan het verwerken bent. Moeilijk blijft het. Nogmaals veel sterkte...
Groetjes Bleu moon
@Blue Moon, bedankt voor je
@Blue Moon, bedankt voor je reactie,
Hoe lang is bij jou jou de relatie over omdat je je eigen daar in herkent? Of heb je ook een blog geschreven.
Het is net een emotionele 8-baan. Gelukkig wel steeds meer goede momenten maar net als vandaag toch wel minder. Heb namelijk vandaag een begrafenis gehad van mijn (stief) oma. Had moeite om mijn tranen in te houden.
Het is inderdaad tegenstrijdig allemaal. Ik was aan de ene kant blij dat het over was. Voelde mij niet gelukkig. Zat in een roes, maar na een paar weken begon de (diepe) ellende. Een soort gevoel van gemis, en dacht dat ik gedroomd had dat de relatie over was als de wekker ging. Maar de fotolijstjes had ik opgeruimd, dan ben je klaar wakker en besef je mee dat het ècht over is.
Het was stil in huis. Dat viel wel tegen, ook de plotseling ontstaande gaten in mijn agenda had ik moeite mee.
Waren de weekenden volgepland en wist ik waar in aan toe was, zo moest ik in een keer mij eigen weer zelf zien te vermaken. In het begin had ik moeite als ik naar vrienden of familie ging. Heb echt maanden met mijn ziel onder mijn arm gelopen en had het gevoel dat ik weer opnieuw moest beginnen met alles.
Moest weer helemaal wennen aan de nieuwe situatie. Had het niet naar mijn zin als ik thuis was, was down en gewoon helemaal geen energie meer. Ik sliep ook pas rond 2.30. Ik voelde mij onrustig en opgejaagd.
nou de laatste tijd gaat het slapen beter en kan weer meer genieten als er een verjaardag of als iets te doen is.
Ik begin ook weer zin te krijgen om mij weer te richten op de toekomst, qua werk, wonen en geluk.
groetjes Richard
twittetje
Lees het verdriet in je verhaal en ja is niet niks wat je hebt meegemaakt......en pakken die mooie momenten.. . En ook jij krijgt je leven weer op de rails. Wens je heel veel sterkte en fijn dat je hier bent om het te delen
Alex100
@alex100, bedankt voor je
@alex100, bedankt voor je reactie,
Idd, met kleine stappen gaat het weer de goede kant op. Vandaag een begrafenis gehad van mijn (stief) oma, tja dan is het wel moeilijk en komen er toch weer de dingen naar boven. Maar als ik kijk naar enkele maanden terug ben ik vooruit gegaan, de drempel is weer lager geworden om er weer op uit te gaan.
Het moeilijkste is dat ik tegenstrijdige gevoelens heb, het moeten los laten van mijn ex. Veel leuke momenten hebben we gehad en het gevoel was. Ik hield veel van haar en was er ook voor haar. maar aan de andere kant nam ze de laatste 2 maanden steeds meer afstand, sloot zich af en reageerde zeer zakelijk en koel naar mij.
We begrepen elkaar niet meer... bij mij was het op en had op een gegeven moment zoiets van "het zal wel"
Iets wat ik van haar niet verwachte. En als ik vroeg wat er aan de hand was kreeg ik daar geen antwoord op of ontweek het gewoon. Ik vind openheid wel belangrijk in een relatie.
Ik voelde mij zeer eenzaam de laatste 2 maanden in mijn relatie, we kregen ook steeds meer ruzie daarover. voor mijn gevoel was het op en bracht het ter sprake.
Het is raar gelopen, alsof ze er bewust voor gekozen heeft om de relatie op die manier dood te laten bloeden.
Heb mij vaak afgevraagd waarom het zou gelopen is,
groetjes Richard