Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Een moeilijke tijd..
Hallo allemaal,
Eerst wou ik even kwijt dat ik deze site een super initiatief vind!!
Bij deze ook mijn verhaal:
Momenteel ga ik best wel door een moeilijke tijd heen, een paar dagen geleden hebben mijn vriendin en ik besloten om een " pauze" van 2 weken in onze relatie te nemen doordat zij met een dip tov onze relatie zit.
Het begon allemaal een jaar geleden, toen wij elkaar ontmoeten.
Zij was al vrij snel gek op me, en ik was o.a. door zelfbescherming wat terughoudender.
Maar heb ondanks mijn terughoudendheid de gok met ons 2en toch genomen.
Zij had destijds (en nu nog af en toe) veel problemen met haar ex, m.b.t haar huis (wat officeel ook nog van hem was) en heeft al 2 kinderen.
Haar vorige relatie was al een aantal jaren helemaal niks meer, en zij heeft daar toen een punt achter gezet.
Onze relatie werd steeds beter en beter, ik begon aan haar kinderen te wennen en zij aan mij (was voor mij een behoorlijke stap aangezien ik niet eerder een relatie heb gehad waar ook kinderen bij betrokken waren.)
We hebben een enorm leuk jaar achter de rug, veel leuke dingen samen ondernomen, en af en toe stiekem naar de toekomst gekeken.
Ik wou in eerste instantie niet naar haar woonplaats toe in de toekomst, maar heb me door de loop van de tijd daar wel enigzins overheen kunnen zetten.
We hebben nooit geen ruzie gehad onderling, maar vorige week mailde ze mij (omdat ze dit soort dingen moeilijk onder 4 ogen kan zeggen) dat ze erg met haar gevoelens zat, en ze heel graag weer terug naar haar oude huis wou, ze woont tijdelijk bij haar ouders in met haar kinderen omdat haar ex erg moeilijk deed.
Ook mailde ze dat ze een toekomst met mij niet zag zitten omdat ik ooit gezegd heb dat ik niet naar haar woonplaats wou verhuizen in een eventueele toekomst.
Ze is wel erg gek met mij, en geeft erg veel om mij.
Maar na die mail ben ik gelijk naar haar toe gegaan, om te gaan praten over de situatie, zou wou graag 2 weken pauze om na te denken en dus nog niet de relatie direct opgeven.
Ik heb haar later in een lange mail duidelijk gemaakt dat ik eventueel in de toekomst wel bereid ben om naar haar toe te verhuizen en dat ik erg gek met haar en haar kinderen ben.
Ook gezegd dat ze niet direct op die mail terug hoefde te reageren.
Nu hebben we nog wel contact (heel sporadisch) via sms en af en toe via msn, maar dat contact is heel erg oppervlakkig van haar kant uit.
Ik zit enorm in de knoop door deze situatie, die uiteindelijk ook kan uitlopen op het einde van de enorm leuk relatie tussen ons.
Ik weet ook niet goed wat ik wel of niet moet doen, wel lieve smsjes sturen (af en toe) of juist geen of minder toenadering zoeken tot haar in de hoop dat ze me gaat missen (en dat vind ik erg moeilijk)
Ik heb geen idee meer hoe ik het wel goed kan doen bij haar, om deze relatie overeind te houden.
Ik hou echt veel van d'r, en haar kinderen, dus er is nu een erg leeg gevoel in mijn leven, en vind die 2 weken ook erg lang duren...
Ik mis d'r enorm...
Hoop dat hier misschien bruikbare tips te vinden zijn...
Alvast bedankt van een hopeloos iemand.
- zomaar iemand's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Zomaar iemand
@Zomaar iemand, (even een opmerking over je naam) Je bent NIET zomaar iemand, je bent duidelijk iemand met een oprecht gevoel voor een vrouw, eigenlijk de liefde van je leven..
Ze heeft gevraagd om 2 weken een pauze..stel die ook in voor jezelf, ook om jezelf weer even terug te vinden..het is moeilijk i know maar beter voor beide partijen..geef elkaar even de rust en de tijd om na te kunnen denken..als jullie elkaar blijven roepen via de mail of via sms of msn dan komen jullie niet tot rust..en dan drijf je haar steeds verder weg..ga voor jezelf leuke dingen doen, is makkelijk gezegd dan gedaan, ik weet het maar het is even beter zo..
zij vraagt 2 weken pauze en als jij haar dan roept op msn kan zij niet nadenken over jullie en over de toekomst..je bent duidelijk tegen haar geweest en dat heeft zij opgenomen..omdat zij nu opvlakkig is tegen je komt omdat zij die rust niet krijgt..
laat haar met rust en geef haar de tijd om jou te missen..2 weken is zo voorbij al lijkt het voor jou een eeuwigheid..
Ik wens je veel sterkte maar ik weet dat je sterk bent..
kop op!
Kiki
bedankt voor de reactie's
Enorm bedankt voor jullie reactie's dit doet me goed!
Het is/was in het begin niet de meest ideale situatie om de relatie aan te gaan inderdaad.
Maar toch hebben we het gedaan, ook ik had net een relatie achter de rug, maar dit klikte toch aardig goed, en is alleen maar beterder gaan worden.
Ook de relatie met haar kinderen ging eigenlijk gelijk al goed!
Maar dan toch deze terugval na een jaar!! Als het nou na 1 of 2 maand was, dan was mijn gevoel daarvoor ook anders geweest.
Maar in het begin heb ik mijn verliefdheids gevoel toch aardig uit kunnen zetten, ook omdat ik van eerdere relatie's heb geleerd.
Toch ben ik enorm gek met haar en haar kinderen geworden.
Ik zie een toekomst met hun wel in! Maar zij moet daar nog over nadenken (misschien had ze dat haarzelf wel eerder moeten afvragen)
Waarschijnlijk heeft ze die vraag haarzelf ook wel gesteld, want waarom zou je anders je kinderen aan " je nieuwe" vriend voorstellen toch?
Dat heeft toch ook een enorme impact op het leven van haar kinderen van 3 en 6 jaar jong.
Toevallig heb ik haar vanavond nog op msn gesproken, en maakte ze duidelijk dat ze nog steeds erg aan het nadenken is over de situatie, maar ik kon ook wel een beetje opmaken, dat het m'n openheid en eerlijkheid wel op prijs steld, al zegt ze dat niet direct.
Ik moet denk ik inderdaad toch maar gewoon volhouden, en misschien 1x en de 2 dagen een opbeurende sms sturen.
Hopelijk fixt dat de situatie bij haar een beetje, en ziet ze in dat ik echt voor hun wil gaan...
Wat m'n nickname betreft: tja zo voel ik me eigenlijk in deze situatie, maar hopelijk zal de positieviteit wel weer naar boven komen.
Nogmaals bedankt, en reageer gerust op m'n verdere gedachtengang/berichtgeving.
Op het moment
@zomaar iemand
Je mag je op dit moment even niet belangrijk voelen en dus zomaar iemand, maar zolang je maar blijft beseffen dat je wel degelijk iemand bent!
En wat betreft de tijd ? jij zegt in feite na 1 of 2 maanden twijfel had ik het nog kunnen begrijpen maar na een jaar?
Volgens mij is dat juist heel logisch?
Jullie beide schrijf je waren net uit een relatie en dus zocht je genegenheid en die vond je bij elkaar op dat moment.
Tel daarbij op dat normaal gesproken het eerste half jaar van je relatie alleen maar sparkels en vuurwerk zijn (ook al heb je dat proberen te onderdrukken, maar zij niet overduidelijk?)
Ik lees dus : jij was juist voorzichtig en is je liefde gegroeid in het jaar dat jullie samen waren je bent steeds meer van haar gaan houden en je bent je steeds meer voor haar open gaan stellen(woonplaats aanpassen, met kids overweg)
En bij haar is het andersom geweest denk ik zij is er met volle overgave ingesprongen (dat verklaard waarom ze haar kids aan je heeft blootgesteld) en was hopeloos verliefd.
Maar nu na een jaar is de rust wedergekeerd (de ruzie's met ex zijn stukken minder geworden, kids zijn gewend geraakt aan situatie van de scheiding enz) en dan begint de tijd van bezinning voor haar.
Maar goed ik ben nu aan het brainstormen en eigenlijk voor mezelf de situatie aan het inschatten dit hoeft natuurlijk niet het geval te zijn
liefs
Spijker op de kop
Thanks iedereen weer voor de reactie!!
@ Angel-devil:: Ik na je verhaal gelezen te hebben denk ik dat je de spijker aardig op de kop heb getikt!!
Maargoed, ik probeer me zoveel met de dagelijkse dingen bezig te houden en wat afleiding te zoeken.
Alleen de avonden zonder haar zijn zo lang hé!! Maar dat zal vast wel herkenbaar zijn voor de meeste mensen.
Ik moet maar afwachten en hopen dat ze bijdraait, en inziet dat we samen toch eigenlijk wel wat moois hebben.
Hopelijk komt het dan allemaal goed.
Zal volgend weekend wel meer weten....
Voor diegenen die ook in een moeilijk pakket zitten, sterkte d'r mee.
Einde van het hoofdstuk...
Beste mensen,
Vandaag wederom een mail van haar, met een soortgelijke boodschap, zie ziet geen toekomst voor "ons" ondanks dat ze erg veel om me geeft en van me houd.
Heb d'r afgelopen zondagavond nog aan de telefoon gehad, en dat voelde goed voor ons allebei, (stuurde ze me ook in een sms)
Heb ook nog mail contact gehad met een zus en goede vriendin van haar, en die waren natuulijk op de hoogte ervan, van hun heb ik ook steun gehad o.a. met de woorden dat ze enorm met haar gevoelens in de knoop zit maar dat ze wel dachten dat het goed zou komen.... niet dus....
Ze is hier ook nog langsgeweest, en heeft de hele tijd zitten huilen, elkaar omkruipen, zoenen enz..
Maar ze wil me loslaten omdat ze weet hoeveel pijn dit me doet om zo hier doorheen te gaan.
Ik heb haar haar spullen meegegeven, het speelgoed van d'r kinderen enz, maar ze wil nog wel contact houden, en ik zou ook nog een keer afscheid moeten gaan nemen van haar kinderen...
Heb haar maar verteld dat ik altijd voor d'r klaar blijf staan, en dat ik aan haar zal denken....
M'n verhaal is niet helemaal volledig, maar ik weet op dit moment even niet goed hoe ik het allemaal moet verwoorden...
Ik weet voor mezelf dat ik het nu ook moet afsluiten, en toch hoop ik ergens dat het nog goed komt....
Ben weer terug bij af, ga waarschijnlijk een moeilijke nacht en peroide tegemoet..
Zal proberen hier m'n gevoelens in de loop van de tijd nog bij te houden....
Iedereen bedankt voor jullie steun.
@zomaar iemand
Heb even geen woorden ..ik herken je pijn
Wil je wel laten weten dat je niet alleen bent
Liefs Petra xx
hey hoi
ik zit een beetje in een vergelijkbare situatie. mijn ex wil ook even rust omdat de relatie har benouwde. nou die rust heb ik haar gegeven heb geen contact gezocht met dr ook al koste mij dat enorm veel moeite ben nl nog steeds stapel gek met der. maar wat blijkt zij kan mij niet met rust laten om de zoveel dagen zoekt ze contact om stome dingen!! wat ik bedoel te zeggen zoek geen contact totaal niet!! vaak trek je iemand aan als je zelf afstoot!! weet hoe je je voelt heb het precies zo elk contact van haar word ik blij van van maar voel me daarna ook weer kutter!! als zij nog wat wil van je komt zij wel tenminste dat hoop je!! maar ik weet het is moeilijk ga nu ook door een hel even contact voelt als een afwijzing!!
hey heel veel sterke greetzz
het blijft moeilijk
@zomaar iemand
Herkenbare situatie waarin je verkeerd hoor ik zelf weet in dat soort situaties ook nooit wat te doen ? je gevoel zegt ik moet laten zien dat ik nog om haar geef maar ze vraagt of je haar met rust wilt laten ? voor je gevoel geef je dan eigenlijk de boodschap ik geef niet genoeg om je?
Erg lastig.
Persoonlijk denk ik wel dat je iemand de rust moet gunnen als ze erom vragen, want ervaring leert mij dat als dat niet het geval is die persoon die de rust vraagt geïrriteerd raakt bij elk bericht van de andere kant het gaat voelen als claimen en niemand wil geclaimd worden?
Met natuurlijk als gevolg dat je antwoorden en/of reacties krijgt die weer pijnlijk zijn voor jouw in dit geval,met daarop weer het gevolg dat jij gekwetste antwoorden gaat geven of je wanhopig gaat gedragen omdat je haar wil laten inzien dat je nog steeds om haar geeft? (ik weet het niet hoor ken je natuurlijk niet, maar dit zijn wel vaak scenario's die zich gaan afspelen)
Dus uiteindelijk het beste advies wat ik je geven kan is gun haar de rust!
Als jullie echt voor elkaar bestemd zijn dan komt ze vanzelf ook tot deze conclusie en dan is het aan jouw om te beslissen of jij er ook nog achter staat.
Wel krijg ik zelf zo een onderbuikgevoel als ik je verhaal zo lees dat op het moment dat jullie de relatie begonnen zijn het nu niet bepaald de ideale situatie was waarin ze verkeerde, en dus zou jij ook een makkelijke uitvlucht voor geweest kunnen zijn ?? zeg natuurlijk niet dat dat het geval is wie ben ik ? maar kreeg wel heel sterk het gevoel toen ik je mail las.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe
liefs
Weer mis....
Het is weer mis... Moet het weer eens van me af schrijven.
Nadat m'n ex en ik uit elkaar gingen, en ik uiteindelijk het contact helemaal verbroken heb (gewist van facebook, telefoonnummer, foto e.d.) wou ze een goed half jaar later ineens weer contact, ik had inmiddels ook alweer een andere date (waar het niet helemaal lekker mee liep) en op een gegeven moment heeft ze me diverse malen gebeld en ge-smst op 1 avond, ze was helemaal depri omdat ze me terug wou, ik had ook nog steeds gevoelens voor haar, was nog steeds wel gek op d'r.
Na een goed gesprek over hoe we de toekomst zouden zien (en de dingen die ik belangrijk vind zoals nog eens papa worden en samen wonen e.d) wou ze er helemaal voor gaan. En ik dus ook!
Dus mijn toenmalige date eerlijk verteld hoe de vork in de steel zat en dat het tussen ons niet ging lukken, heb ik de beslissing genomen om met m'n ex verder te gaan.
Het klikte weer, beter dan voorheen zelfs, met de kids ging het contact weer super, met haar ouders en zussen ook! Ik ging me er al op toe leggen om helemaal in haar leven te kunnen passen en er ons leven van te kunnen maken.
Werd lid van de buurtvereniging, zelfs bestuurslid geworden, en de helft van de week woonde ik ook bij haar in.
Ging ruim 2 jaar lang goed, geen ruzie oid veel leuke dingen gedaan, m'n ouders werden een soort van surrogaat opa en oma voor de kinderen en waren van beide kanten daar erg gelukkig mee.
Ik kon ook erg goed met d'r ouders en zussen overweg.
Maar ik miste bepaalde dingen in onze relatie, hoe langer die duurde hoe meer ik ze begon te missen, ik moest altijd vragen of ze nog van me hield, of ze het nog leuk vond.
Kreeg bijna nooit van haar uit zichzelf een kus of knuffel, probeerde dat wel uit te lokken door een bloemetje of kado'tje mee te nemen, en zoveel mogelijk voor haar in huis te doen, maar kwam vaak geen bevredigende reactie.
Het ging op automatische piloot eigenlijk verder...
Heb haar hier vorige week ook mee geconfronteerd met deze dingen die me dwars zaten, haar antwoord was toen: dat we verschillend in de relatie staan, zij vindt het wel goed zoals het nu is, en ik wil graag de volgende stap zetten, maar daarmee kom ik te dicht bij haar zij ze...ze wist toen niet wat ze wilde...
Daarmee had ik de boel wel "op scherp" gezet.
Maar ze wou nog niet opgeven en zij zelfs dat ze van me hield.
Daarna een weekje "wapenstilstand" tijd voor bezinking, ze dacht er overna (dat voelde ik)
Nog wel samen naar dansles geweest, en naar een feestje van de buurtvereniging.
Gisteravond had ik haar nog even gebeld, en toen kwam het hoge woord eruit.. ik moest naar haar toe om te praten: ze zag het niet meer zitten, ze weet niet hoe de toekomst er uit komt te zien met ons tweeen, ze weet niet of ze wil samen wonen en nog een kindje d'r bij wil krijgen, daar heeft ze de gevoelens niet meer voor voor mij...
Ze zegt dat ze nog wel van me houd, maar blijkbaar niet meer genoeg om verder te gaan... Oftewel het gaat niet meer volgens haar..
Ik ben weer terug bij af, en het doet me erg veel pijn, ik had/heb alles voor ze over, wou m'n leven omgooien om in het hunne te passen, maar zelfs dat is niet goed genoeg.. het ligt aan haar zegt ze en niet aan mij ( hoe cliché wil je het hebben)
Ik weet even niet wat te doen....
@ mooi iemand
Nee toch.. Ojee..
Pijnpijnpijnpijn.. Ik kan het hier voelen.
Rustig, rustig.. Weg van de draaikolk.
Even rust zoeken.
Troost zoeken. Familie, vrienden, muziek, warm bed..
Praten, vooral praten.
Het belangrijkste wat ik lees is dat jij dingen hebt gemist.
Dat jij ook meer of dingen anders wilde, dan haar.
Ik merk in je bewoording dus enerzijds ook je verstand en het besef dat het niet helrmaal rozengeur en manenschijnn was.
Maar nu.. Nu is het vers..
Huil!
Praat!
Opkrabbelen. Eigen leventje een APK keuring geven.
Wat mist door wegvallen van het leven daar: aanvullen.
We zijn er hier voor je.
Ik vind het mooi zoals je schrijft. Evenwichtig. Pijnlijk maar wel evenwichtig. Probeer dat vast te houden mooi mens.
Mooie brabbel brabbelbrabbel
Omdat ik met mijn tel deze berichten lees kan ik helaas geen uitgebreide reacties schrijven, maar ik geniet van het lezen en hoe jullie elkaar een luisterend oor bieden en adviezeren! Het helpt mij ook mijn verdriet te verzachten. Xxx
Brabbel
Dank je wel Brabbelbrabbel voor je antwoord, inmiddels alweer bijna een week verder, maar kan het nog even niet allemaal "op papier" krijgen..
Wat een verdriet! Ik leef met
Wat een verdriet! Ik leef met je mee. Heel veel sterkte! Ik hoop dat je ondertussen jezelf op de been weet te houden. Pas goed op jezelf!
Oceaan...
Oceaan....
Nee mijn schip is niet gezonken.
Maar ben d'r vanaf geflikkert... het is zonder mij verder gegaan.
Het was een harde klap en ik lig wéér eenzaam in de stille oceaan, probeer al zwemmend en vechtend m'n hoofd boven water te houden...
Heel soms is er een ondieper stuk, waar ik héél even wat makkelijker m'n hoofd boven water kan houden, en even op adem kan komen.
Maar ik moet weer verder..., verder zwemmend de oceaan in, hopend dat er ooit weer een schip voorbij komt waar ik mee kan varen, de zon en toekomst tegemoet...
Hoop dat dat schip snel zal komen...
Ik mis m'n oude schip...
(sorry moest dit hier even kwijt, is een eigen gedicht van me....)
...
Wat is en blijft het moeilijk... Tis nu ruim 3 maand geleden, we hebben nog steeds goed contact, maar de leegt doet me zo'n pijn... Het geen doel meer hebben
... wat is dat zwaar zeg... Hoop dat ik gauw weer een lichtpuntje mag mee maken, het eenzaam zijn is een zware last............
Mooi.....
-