Een nieuw begin

afbeelding van mrbean

De laatste maanden is er veel gebeurd. Een rechtszaak, omdat ik mij niet uit de woning wil laten jagen. Ze heeft tenslotte meer dan een half jaar ergens anders gewoond met een ander. Ik heb in al die maanden voor de kids gezorgd, boodschappen gedaan, het huishouden, rekeningen betaald, voor hen gezorgd. Maar via haar advocaat wil ze de woning, de kids en alimentatie. Ik dacht met een rechtszaak tenminste de woning te kunnen behouden, en voor de kids te blijven zorgen. Helaas heeft de rechter anders besloten, kennelijk normaal in NL, in Duitsland en België maken de mannen meer kans. Terwijl zij de breuk heeft veroorzaakt, het haar keuze was, had ik het gevoel alsof ik totaal geen grip op mijn leven had. Ik moest de woning verlaten, zij krijgt de volledige voogdij, ik mag de kids om de week in het weekend zien.
Zo heb ik in januari als een gek zitten zoeken naar een woning. Voor mijn kids heb ik in de buurt van de oude woning een woning gezocht, en gevonden. Binnen een maand heb ik alles moeten regelen, de woning, alles overzetten, de verhuizing, de spullen. Ik had bijna alles moeten kopen, maar geloof me boys & girls, Ikea is voor gescheiden mannen een echte walhalla, je gaat ernaartoe, en werkelijk alles is te koop voor je nieuwe woning, van meubels tot een keuken startersset. Alsof ze aan ons hebben gedacht, en niet duur. Daarnaast ook wat elektronica, tv, home cinema, computer, koelkast, wasmachine etc. Wel het leukste van allemaal, toys for boys. Terwijl ik moest werken heb ik dan tijdens de weekenden samen met familie de woning af kunnen krijgen, verven, schoonmaken, klussen etc.
Het ging als een wervelwind, ik heb alles enorm strak moeten plannen, en begin februari zat ik daar, in mijn eigen huis, yes! Nog niet helemaal af, maar toch, ik had een eigen plekje!
Het begin was erg zwaar, gelukkig met steun van familie en vrienden heb ik het niet slecht gehad. Ik miste mijn kids enorm, was gewend hen naar bed te brengen, hen elke dag te zien. Moest in het begin vaak traantjes wegpinken, wennen aan het alleen slapen, alleen thuiskomen, alleen eten, ben 18 jaar bijna nooit alleen geweest, maar op een gegeven moment raakte ik eraan gewend. Ik ging daardoor de weekenden en vakanties van de kids enorm koesteren, meer dan voorheen. Toen ze hier bij me logeerden hebben we enorm veel plezier gehad. Ze vinden het hier erg mooi, is erg ruim, alsof ze op vakantie waren. We hebben het erg leuk gehad, er kwam ook familie met kids hier logeren, het was een dolle maar gezellige boel!
Dit weekend is het weer stil, maar dan heb ik alle tijd om aan de woning te werken, wat kasten in elkaar zetten, het huishouden doen, boodschappen etc.
Ja, de rust begint is inmiddels weergekeerd, na 2 maanden onrust is het me weer gelukt mijn leventje weer op de rails te zetten. Hierdoor voel ik me nog sterker, en af en toe hou in contact met de kids via MSN of mail. En hoewel ze erg moeten wennen aan de nieuwe situatie, worden ze iig goed verzorgd, dus hoef ik me daarover geen zorgen te maken.
Dat is uiteindelijk gelukt, dat ik mijn eigen leventje kan leiden, was in het begin toch erg zoekende, maar inmiddels ben ik van plan om op zoek te gaan naar nieuwe hobby's en wat ik in de toekomst werkelijk wil. Ik heb nu de rust om goed daarover na te denken.
Uiteindelijk wil ik zeggen dat er altijd zonneschijn is na regen, sinds de breuk 9 maanden geleden, dat ondanks de scheiding, uit huis worden gejaagd, op jezelf wonen, dat dat allemaal een mens niet breekt, maar veel sterker maakt. Ik ben door een hel gegaan, maar heb het nu beter dan ik ooit had durven dromen. Verdriet om de scheiding heb ik vrijwel niet meer, soms mis ik de kids enorm, maar ik zie ze wel om de week in de weekenden.
Ik ben dankbaar voor elke mooie dag dat deze wereld mij biedt, dankbaar voor de liefde van de kids, dankbaar voor nieuwe vrienden, dankbaar voor familie die mij enorm heeft gesteund, dankbaar dat ik nu in een mooie woning met nieuwe spullen woon, dankbaar voor mijn goede baan. Het was een kwestie van doorzetten, knokken, je niet gewonnen geven, verdriet en pijn wel de ruimte geven, maar na vallen hardnekkig blijven opstaan, blijven knokken voor jezelf, niet voor anderen, maar puur voor jezelf. Na ldvd kun je niet veel doen dan opkomen voor jezelf, lief zijn voor jezelf, goed voor jezelf zorgen, dan kan jouw hart in alle rust beetje bij beetje helen. Dan kun je je weer een richten naar buiten, dan kun je de wereld weer aan, wat er ook gebeurt.

Veel sterkte allemaal, en thanks voor het lezen van mijn verhaal, thanks dat ik dit met jullie mag delen.

Groetjes,

Mr Bean

afbeelding van Unremedied

Je positiviteit ondanks de

Je positiviteit ondanks de hele situatie blijft je sieren. Wel moet me van het hart dat ik, puur op basis van wat ik in jouw blogs hier gelezen heb, ik het gevoel heb dat je een slechte advocaat hebt gehad, dat je niks hebt kunnen behouden (ook in Nederland staat het recht tegenwoordig niet meer zo negatief tegenover de rechten van de vader van kinderen). Maar ja, dat is mosterd na de maaltijd, of nee, niet eens mosterd. Je kan er gewoon niks mee.

Hoe dan ook: zuur dat je kennelijk graag de verzorgende ouder had willen blijven, maar dat 'm dat niet werd. Zuur dat je, omdat je ex-vrouw zich niet als een trouwe, liefhebbende vrouw opstelde, hier doorheen moet. Maar om m'n boekje helemaal te buiten te gaan (aangezien ik slechts een jonge dreumes ben): je bent nog jong (veel ouder dan ik, maar ik zeg dit niet voor niks - zonder dat ik kan uitweiden waar ik dit nou weer vandaan haal). Je kunt nog alle kanten op. Qua liefde, qua je kinderen (omgangsregelingen zijn alleen relevant zolang je kinderen minderjarig zijn). Qua je leven.

Zuur is en blijft het. Je bent destijds niet getrouwd met de gedachte dat het zo zou kunnen eindigen als nu het geval is. Maar dat is waar je nu mee te kampen hebt. Hoe dan ook: de wereld houdt hiermee niet op. Blijf vooral positieve gedachten putten uit alles waar je ook maar positieve gedachten zou kunnen halen.

afbeelding van mrbean

mrbean @unremedied bril

Hoi unremedied, bedankt voor je reactie. Het kan idd zo zijn dat ik een slechte advocaat heb gehad, maar dat kom je pas achteraf achter. Destijds was het zuur, erg zuur, ik heb ook in een emotionele achtbaan gezeten, de breuk, scheiding, rechtszaak, kinderen, woede, boosheid, onrechtvaardigheid, pijn en verdriet, ook bij familie. Maar zo zit het leven vaak in elkaar, zowel goede als slechte dingen overkomt je vaak, je hebt het niet altijd in de hand. De weinige dingen waar een mens nog grip op kan hebben is de kijk op het leven, zowel de goede als slechte dingen omarmen, omdat die ook erbij horen. Je kunt de negatieve gebeurtenissen niet tegenhouden, wat je wel kunt doen is je perceptie, de manier waarop je de wereld bekijkt beïnvloeden. Je hebt elke dag een keus, om alles door een donkere bril of een roze bril te bekijken, dat bepaalt dan of je ondanks alles gelukkig of ongelukkig wordt. En door een positieve kijk krijg je vanzelf meer energie om er wat aan te doen, om datgene waar je wel invloed op hebt ook te doen, zoals goed voor jezelf zorgen, een richting opgaan die je altijd hebt gewild etc.
Ik kan idd alle kanten op, dat is ook het positieve nu, daar richt ik me dan ook op, kijken naar de mogelijkheden, niet meer naar de onmogelijkheden. Uiteraard had het wel tijd nodig, ik heb ook erg in de put gezeten, op een gegeven moment moet je wel voor jezelf opkomen, knokken en goed voor jezelf zorgen.
En zeggen ze niet altijd, na het zuur komt het zoet?
En mocht je een goede advocaat weten (of ben je er zelf een), voor eventuele toekomstige rechtszaken, let me know.

Gr.

Mr Bean

afbeelding van ptm

Hey Mrbean,ik ben het wel

Hey Mrbean,ik ben het wel een beetje eens met Unremedied!
Het is immers wél te danken aan je eigen posititiviteit,dat je er zo goed bent doorgekomen!
Ik ben overigens wel héél trots op je en je kinderen!!
Jullie hebben het ondanks het verdriet fantastisch gedaan!!
groetjes ptm
ps. ik schrijf je nog!

afbeelding van Jelle

@mrbean

Een nieuwe start en je gaat de toekomst vol goede moed tegemoet! Goed man. Ik heb het al gezegd, maar ik doe het nogmaals: je positiviteit siert je.

Jelle

afbeelding van mrbean

mrbean @ Jelle hé

Hé Jelle, kerel, long time no see/write. Thanks. En hoe is het met jou, gaat ook steeds de goede kant op, zowel werk als privé, toch? Het ga je goed.

Mr Bean

afbeelding van Jelle

@beanie

Yeah met mij gaat het okay. Mijn baas wil straks voor mijn opleiding betalen, en zo. Dat maken van een nieuwe start wordt bij mij wel uitgesmeerd over een langere periode dan 2 maanden. Zo heb ik net kennisgemaakt bij een woongroep vlakbij mijn werk. Dat zie ik wel zitten. Ik wil wel dichterbij werk wonen, maar ik heb liever gezelligheid thuis dan luxe. Volgens mij maak ik wel een goede kans.

Jelle

afbeelding van Waaimie

hoi

Hm, In België hebben de mannen zeker niet meer kans ... Dat is gebleken uit wat mijn vriend heeft meegemaakt met zijn eerste vrouw.

Hoe gaat het nu met je ?

afbeelding van mrbean

mrbean @waaimie

Hoi Waaimie,

Het gaat inmiddels stukken beter met me. Heb een nieuwe woning, nieuwe spullen, heb niets te klagen. Zie mijn kids om het weekend, moest wel enorm wennen, om in een leeg huis thuis te komen.
Geniet inmiddels steeds meer van het leven, maar heb wel af een toe een dipje, maar die zijn niet meer noemenswaardig.
Thanks voor je reactie.

Groetjes,

Mr Bean