een paar gedichten die ze ooit aan mij schreef...

afbeelding van dying without you...

gevoelens gaan over in verlangen
tranen rollen over mijn wangen
lieverd als jij eens wist...
hoe ik naar je smacht
naar de fijne tijd
die we samen hebben doorgebracht
ik weet het... alles...
alles is nu voorbij
je houd niet meer van mij
ik hoop dat over een tijdje
mijn verdriet is versleten
en dat ik jou dan heel misschien kan vergeten...

Dit schreef ze na de eerste echte relatie die we ooit hadden, lekker ironisch dat het nu anders om is!

Nog een gedichtje van haar...

je maakt me gek
zoals je lacht
zoals je praat
zoals je kijkt
maar vooral...
zoals je me ontwijkt

Er zijn er nog wel een paar, die zal ik ook nog wel een keertje plaatsen.
Verder heb ik alle brieven en kaartjes die ze me ooit schreef gelezen... er straalt zo vreselijk veel liefde uit dat ik me kapot heb zitten janken! Moest ik ze wel lezen?
Ik weet het niet... maar ik weet wel dat ik zal blijven vechten om haar terug te kunnen krijgen!
Opgeven dat nooit, dan nog liever de lucht in, dat is ook iets dat zij altijd zei...
Mijn god wat hou ik vreselijk veel van haar!