Er zijn momenteel 0 gebruikers en 11 gasten online.
Een strijd
Ondertussen 3 maanden verder en we leven nog steeds!
Tot daar het positieve nieuws want de pijn lijkt niet weg te gaan.
Ik denk er al iets minder aan maar die zwakke momenten duiken nog vaak op.
Het is niet alleen zwaar omdat ik haar voorgoed kwijt ben,ook vanwege dat het men geloof in de liefde en de mensheid heeft aangetast!
Liefde is zo rooskleurig : elkaar de liefste dingen toefluisteren,hoofd tegen hoofd en in elkaars ogen wegzinken,elkaars hand vasthouden,...en dan plots alles weg,alsof je niets betekende!
Zij gaat verder met haar leven en lijkt geen moeite te hebben,ik blijf met de herinneringen achter en kan het moeilijk loslaten.
Ze was zeker niet perfect,een normale meid maar wel heel sociaal/spontaan en ze gaat voor wat ze wilt...
We waren elkaars tegenpolen een beetje maar vulden elkaar wel aan.
Ik gaf haar rust,zij bracht mij tot "leven".
Helaas is die levenslust nu verder weg dan ooit.
Ik besef dat het nooit meer goed zal komen tussen ons,dan had ze wel al toenadering gezocht...
Ik wil nu vooral men "oude ik" terugvinden maar de zoektocht lijkt bijster lang.
Misschien vind ik men eigen persoonlijkheid van weleer niet meer terug en heeft de carrosserie onherstelbare schade opgelopen...
Zo lijkt het althans want mijn onderbewustzijn probeert me telkens onderuit te halen :
-denken dat je een foto op facebook ziet waar ze een andere jongen kust,vals alarm maar ondertussen slaagt men hart wel 50 slagen over!
-dagdromen dat ze seksuele handelingen aan het doen zou zijn met iemand anders
-dat ze met iemand anders constant smst zoals ze met mij deed...
-angst dat je ze met iemand anders tegen het lijf loopt (ik denk dat ik zou ontploffen,ofwel in elkaar zakken als een pudding door verdriet)
-elk ding dat ik over haar verneem lijkt wel een aanslag op men lichaam,de pijn kan ik moeilijk omschrijven.
Is dit nog wel normaal? Of ben ik gewoon een jaloers type dat de regie van zijn leven kwijt is?
Ik zou me met die gedachten eigenlijk niet mogen bezighouden maar onbewust doe ik het toch.
Dit zijn allemaal nare waanbeelden die me aangeven dat ik er duidelijk nog niet over ben!
Ik zou graag terug geloven in de liefde,dat er voor mij die ene vrouw rondloopt die haar hele leven met mij zou delen.Maar dit lijkt eerder op ijdele hoop!
Het lot is mij misschien niet zo gunstig gezind. 
Hoe groot is namelijk de kans dat je iemand vindt waarbij de gevoelens wederzijds zijn,iemand dat je niet opgeeft voor het minste en alle stormen wilt doorstaan aan je zijde?
Ik kan het mij niet meer voorstellen om eerlijk te zijn,wat ben ik jaloers op mensen die hun partner voor het leven hebben gevonden!
Ik heb het gevoel dat koppels van vroeger veel harder voor elkaar vochten en dat zoiets nu amper nog bestaat.
Het lijkt een wegwerpmaatschappij te zijn geworden,is er een kleine imperfectie bij de partner dan gaan we toch gewoon naar de overkant waar het gras groener is? wel dan ben ik nog van de oude stempel denk ik...
Weinig mensen zullen hier iets aan gehad hebben maar ik moest het ergens kwijt kunnen,zoiets kan ik namelijk niet meteen kwijt aan men directe omgeving...Sterkte aan iedereen -> val,sta op en vecht terug!
- Lostinthisworld's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Lostinthisworld
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Lostinthisworld
Lieve Lostinthisworld,
Laat het duidelijk zijn dat je er nog niet over heen bent en hoe jij het omschrijft is niet raar hoor, hoort allemaal bij het liefdesverdriet.
Het beste is ook nu nog om niks te horen of te zien van je ex omdat het je te veel raakt en we moeten niet instorten (geldt ook voor mij nog).
Er komt een dag als jij uit het liefdesverdriet bent gestapt dat je er heel anders op terug kijkt. Nu kun je het misschien gaan neutraliseren door te proberen niet te veel in gedachten mee gaan. Wegdenken die nare gedachtes!
Geen scenario's in je hoofd te lang laten afspelen en probeer het een beetje te sturen. Ga gelijk iets anders doen of denk aan iets leuks terug of ga een spelletje doen. Natuurlijk kom jij ooit nog een een leuk meisje tegen er zijn zoveel mensen op de wereld.
Zoals jij het ervaart zo ervaart je ex het niet en denk daar vooral aan spiegel het steeds maar weer.
Zou je misschien een ander soort afleiding kunnen zoeken en juist de dingen doen waar je geen zin in hebt? Fake it till you make it?
Niet jezelf zo naar beneden halen hoor, jij bent ook belangrijk en leuk en lief.
Je ex is ook op jou gevallen alleen is het zo dat verliefdheid, liefde soms minder wordt of over gaat in een relatie, het overkomt je dan (weet niet of het bij jou zo was). Daar kun je niks aan veranderen.
Als jij graag een meisje zou willen dan ga lekker uit en je weet maar nooit. Als mijn liefde voor iemand 100% is dan doe ik er veel voor maar is het weg ja waar vecht je dan nog voor. Je kunt iemand toch niet zo maar wegwerpen als er liefde is? Dan krijg je toch liefdesverdriet? Ik geloof zeker dat partners voor elkaar vechten als er liefde is. Vroeger bleven de mensen langer bij elkaar maar of dat altijd uit liefde was? Ik ben ook best soms ouderwets maar daar denk ik anders over.
Het komt goed met jou en doe eens gek ga eens iets heel anders doen dan je zou willen maak het spannend!!! Haaaaal de endorfine naar boven (geluksstofje). Wel doen hè, ik hoor het wel.
Ik ga denk ik daten van het weekend (haha zeg ik ook al maanden maar doe het steeds niet, die date blijft het vragen). Ik ga het denk ik wel doen met C. Ik vind het ook leuk.
Heel veel liefs van Hetlevenismooi.
Vet herkenbaar, lost! Je bent
Vet herkenbaar, lost! Je bent niet gek! En ik zou nu proberen niet van jezelf te verwachten dat je geloof in de liefde etc moet hebben. Dat komt wel weer. Na een tijdje.. Ik roep nu al tijden dat ik nooit meer een relatie wil, en hoewel ik dat ergens ook echt vind, moet ik er ook om lachen. Het is namelijk zo dat als je er weer klaar voor bent, je waarschijnlijk iemand tegenkomt die nog beter bij je past, die je nog leuker vindt. Dat is echt zoals het gaat. Sla alle boeken er maar op open, het is zeer normaal dat je het geloof in de liefde kwijt bent als je 'herstellende' bent van een break up. Je vindt die persoon echt wel die je beschrijft. Maar niet nu. En dat is misschien maar beter ook...
Re:
Soms gaat het echt zo... zoals bij mij...
Geen haar op m'n hoofd die er aan denkt ooit iets nieuws te beginnen.....
Ja, maar dat is een keuze.
Ja, maar dat is een keuze. Jij hebt die keuze bewust gemaakt. Dat is anders...
En ach, Pither wie weet kom jij straks op een onbewaakt ogenblik iemand tegen terwijl je druk bezig bent met nooit meer iets nieuws beginnen en kan je jezelf niet tegenhouden om tot je oren... jww. Oke, positieve Zaza is aan, geloof ik
Re:
Is niet echt een keuze... zit niet in me... geloof me
O, sorry.... Toch vind ik
O, sorry....
. Of zullen we een kippenhok opstarten met * zit het wel of niet in pither * 
?
Toch vind ik het moeilijk te geloven dat het niet in je zit. Maar ik zal niet in discussie gaan
....
Kaal ?
@hetlevenismooi,zaza,pither,brooke
Bedankt voor de antwoorden,tijd zal zijn ding wel doen...véééééééél tijd in mijn geval!
@brooke
Wat bedoel je met "kaal"? heb nog geen haaruitval bij mijn weten
@hetlevenismooi jij zit al veel verder in het verwerken hé,aan daten durf ik zelf nog niet te denken.
De motivatie/energie is weg...Jij bent er wel klaar voor denk ik! doen!
Wat houd je infeite tegen?
Het is inderdaad beter dat ik haar niet hoor of zie maar soms kom je er niet onderuit door omstandigheden.(mensen die over haar beginnen enzo...)
Voor de rest sport ik nog een 4-5x per week ,dit verzet de gedachten tijdelijk een beetje maar ook dan dwaalt men focus af op het gene wat er gebeurd is.
@zaza het beheerst wel men leven op dit moment,zit constant na te denken over de liefde.(ook al wil ik dit niet)
Soms denk ik aan de personen die ik al ken en begin ik bewust te kijken of er een mogelijk partner inzit. (niet dus!)
Alsof ik het wil forceren om een nieuwe liefde te vinden en ben er niet eens klaar voor...
Heel de tijd vechten om aan iets anders te denken want zo raak ik geen stap vooruit!
Of je die persoon tegenkomt op het gepaste moment? ik hoop het wel maar zekerheid heb je niet.
De gedachtengang van pither kan ik wel een beetje volgen,het is moeilijk om erin te geloven als uw zelfbeeld een tik heeft gekregen.
@Lostinthisworld
Ik ben gelijk gaan daten toen het uit was, ik kon niet stilzitten, ook ben ik uren gaan lopen en moest beweging hebben. Chocola gegeten ook allemaal om de endorfine, het geluksstofje te voelen wat toen niet goed lukte. Ik was zwaar in shock en kon echt niet op de bank gaan zitten.
Dan maar er op uit dacht ik en bij toeval wilde een date (stapmaatje kan ook) met mij uit die ook liefdesverdriet had en een leuke gezellig avond dat we hadden. Hij had de klik met mij, ik had het niet en nog hebben we het er over hoe gezellig het was en heerlijk Tapas gegeten en ja het was echt een goed idee voor mij. Later naar een leuk kroegje geweest met leuke muziek.
Het verschilt per mens, de 1 gaat gelijk daten en de ander niet. Ik juist wel ik wilde het erover heen kopieren omdat het mij zo een vreselijk pijn deed. Ik moest me bij elkaar rapen om te gaan daten, dat kostte mij zoooveel kracht maar ik heb het wel gedaan, was onder mensen in de drukte. Midden in het leven, je hebt dan iets minder om over te piekeren omdat je met iemand zit die je totaal niet kent.
Nu ben ik juist minder aan het daten en het is echt weer de hoogste tijd, het is leuk.
Heel goed dat je sport ook goed voor de endorfine.
Re:
Nee!.... heb engelenhaar!