4 weken geleden vertelde mijn (ex)vriend dat het over was, "het is genoeg geweest" ... "ALLES is genoeg geweest"! "Ik ben helemaal op!"
Daar sta je dan, de grond verdween onder mijn voeten. Dit had ik niet zien aankomen, zoals zovele in onze familie- en vriendenkring!
Dat de relatie op die moment niet goed zat. Dat voelde ik natuurlijk ook, zelf had ik eigenlijk de energie niet om tijd te steken in mijn partner. Waar ik nu heel veel spijt van heb!!!
Waarom ik de energie niet had, een depressie ... alles heb ik uitgewerkt op mijn (ex) partner! Zelf was ik sociaal geïsoleerd geraakt (geen job), tennis speel ik wel, maar zelfs dat was teveel ... ik wilde liever niet meer buiten komen! Gewoon met zijn 4 tjes thuis, het gezin dichtbij mij!

Als ik dan naar redenen vroeg, 'gewoon alles' zei hij! Wat ik nu wil, 'is leuke dingen doen met mijn kids' ... 'voetballen' ... 'gaan tennissen' ... 'doen waar ik zelf zin in heb' ... gewoon tijd voor mezelf zei hij.
Wat ook heeft meegespeeld ... 5 jaar geleden heb ik affaire gehad van 6 maand. Waar ik ongelofelijk veel spijt van had/heb!!!
En hij zegt dan ook "ik dacht ik begraaf dat ergens, maar dat ging niet meer. Die herinneringen kwamen de laatste tijd weer meer en meer boven! "En het is genoeg geweest!"

En zijn zinnetje is op deze moment ... "het is wat het is"! "En ik wil niet meer over het verleden praten,, da's voorbij ... ik wil vooruit!" "En dat moet jij ook doen."

Mijn eige domme schuld ... I know!!! Maar het doet zo'n pijn dat de man waar je 18 jaar samen bent geweest, afstand aan het nemen is!