een weekend voorbij.....

afbeelding van verdriet1201

Bijna een week na onze breuk....Heb sinds onze breuk niet meer normaal gegeten.

Vrijdagochtend heb ik mijn vriend gebeld om te vertellen dat ik op advies van mijn psychloog een afspraak heb gemaakt met de huisarts voor een rustmiddel zodat het ook rustig wordt in mijn hoofd en niet constant de neiging heb om hem te bellen of te sms'en. Geen reactie natuurlijk. Mijn huisarts heeft dat gegeven. Wordt alleen niet vergoed dus moest ik het zelf betalen. Heb het in de middag ingenomen en ben toen maar mijn klerenkast gaan opruimen. Dat ging op zich wel aardig. Even kon ik mijn zinnen verzetten in combinatie met de medicatie.
Toen schoot mij ineens te binnen dat er misschien nog wat bij hem kon liggen en heb hem een bericht gestuurd dat als hij nog iets van mij vondt aub niet wilde weggooien maar bewaren op een speciale plek. Als reactie kreeg ik van hem: Natuurlijk gooi ik niets weg. Ik neem het woensdag mee. (volgens mijn psycholoog is het goed dat wij minimaal 1x per week nog afspreken en dat hij mee blijft komen naar mijn sessie zoals voorheen) Of ik dan ook de huissleutels wilde meenemen. Heb hem terug gestuurd dat ik woensdag de sleutels meeneem. Ik heb de huissleutels maar niet de neiging om naar het huis te rijden.....Het kost wel moeite maar zo sterk ben ik nog wel even...Maar ben NIET sterk genoeg om hem NIET te bellen en NIET te sms'en.

Vrijdag heb ik een vriendin gebeld die aan de andere kant van NL woont. Ik ben een aantal maanden werkloos en geen piek op zak maar toch ben ik naar haar toe gegaan. Zij is ook al een poosje werkloos. Ondanks dat zij zelf ook geen piek heeft en ook rustig aan moet doen met het geld heeft zij wel voor mij gezorgd.

Ik heb mijn verhaal gedaan, heb mijn emoties laten tonen, veel gehuild enz.
Vrijdagavond was het moeilijkst. Heb sinds de breuk weer iets vast gegeten, maar niet mijn bord leeg gegeten want ik zat vol. Wilde mijn vriend steeds bellen en sms'en (sorry als ik mijn ex nog steeds refereer als mijn vriend) maar zij adviseerde mij dat niet te doen.
Wij zijn naar de lokale videotheek gereden en 2 films gehaald. 1 film gekeken en gaan slapen. Deze medicatie moet mij ook helpen om mij in de nacht door te laten slapen. Heb een pilletje genomen en heb inderdaad een nacht doorgeslapen.

Zaterdagochtend werdt ik alleen wakker en wilde hem bellen. Het was 8:45 en normaal gaan wij zaterdagochtend naar de vereniging waar hij zijn ding doet en ik dan met iemand door het bos gaat lopen. Mijn vriendin liet mij even mijn gang gaan en ik heb hem gebeld. Hij sliep eigenlijk nog schijnbaar maar heeft wel de telefoon opgenomen.
Vroeg aan hem hoe het met hem was. Of hij mij mist en of hij nog van houdt. Geen antwoord. En toen zei hij dat hij het ook moeilijk had. En toen ging ik weer de fout in....vroeg aan hem om zijn hart open te zetten om een nieuwe toekomst op te bouwen. Het enig wat hij zei is dat verder ging slapen en hij rust wilde en hij mij volgende week zou bellen.
Mijn vriendin en ik besloten om naar weg te gaan. Zij moest rijden want als ik eenmaal het pilletje had ingenomen mocht ik niet meer rijden. In de auto stortte ik nog wat in en begon weer te huilen. wij zijn ergens de stad in gegaan en ik voelde mij eigenlijk niet helemaal lekker. Voelde mij een beetje wankel en duizelig. Besloten om ergens iets te eten. Heb een broodje en een sapje genomen maar mijn broodje niet opgegeten en mijn sappie met veel moeite opgedronken. Zijn een kaarten winkel ingelopen en wilde een kaart kopen en aan hem geven of opsturen. Maar ik zal een heleboel kaarten die weergave wat ik wilde zeggen. Heb besloten om van al die kaarten een foto te maken. Heb een schriftje gekocht om daar mijn gevoel in op te schrijven om aan hem te geven.
Nog even over de markt heen gelopen en terug naar de auto. Terug naar haar woning. Hebben een beetje tv gekeken en ben ondertussen in slaap gevallen. Toen ik wakker werd hebben wij de andere film gekeken. Toen deze was afgelopen had ik weer de neiging om mijn vriend te bellen. Inplaats daarvan heb ik wat tekst van de foto's overgeschreven in een schrift. We hebben gegeten maar wederom had ik niet alles opgegeten.
Mijn vriend moest die avond werken en wilde hem eigenlijk bellen en stoutte berichtjes sturen zoals altijd als hij soms in het weekend moest werken. Maar niet gedaan. Ben mijn haren gaan borstelen en keek naar mijzelf. Liep de woonkamer in zei tegen mijn vriendin....Hij komt vannacht thuis en gaat liggen in een leeg bed..Niemand om tegen aan te liggen. Niet tegen mijn warme billen (zoals hij dat altijd zei)
Nog wat tv gekeken en daarna wezen slapen. Pilletje genomen en slapen.

Zondag weer wakker en de behoefte om hem te bellen maar niet gedaan. Sterker nog ik heb de hele zondag niets van mij laten horen, hoe moeilijk het ook is. Heb mijn broertjes gesms't of hij thuis was. 1 was onderweg voor zijn werk naar het Duitsland en de andere kreeg ik niet te pakken. Het was de bedoeling dat ik die dag nog bij die vriendin zou blijven slapen maar ik wilde haar niet langer tot last zijn en besloot weg te gaan. In de tussentijd kreeg ik een sms van mijn andere broertje. Hij had zijn telefoon uit staan en vroeg hoe het met hem was. Hij was thuis en ik vroeg of ik bij hem langs mocht komen want ik had mijn broertje nodig. Ik kon langskomen.
Heb mijn verhaal gedaan. Mijn broertje begrijpt hoe mijn vriend zich voelt. Mijn broertje had net ook ruzie gehad met zijn vriendin en moet ook rust hebben. Mijn broertje wilde mijn vriend bellen om zijn verhaal aan te horen, maar kreeg hem niet te pakken. Heeft hem een sms gestuurd dat hij mijn vader had gesproken en gehoord over ons en wilde zijn kant van het verhaal horen en dat hij mij nog niet had gesproken. Tot nu toe geen reactie van hem gehad.
Heb hem ook advies gevraagd hoelang ik mijn vriend de rust moest geven. Niet een half jaar zei hij want dan ben je hem kwijt. Misschien tot eind van de maand en dan even kijken. De liefde is niet zomaar over zei hij. Jullie hebben een band en die is niet zomaar over. Hij is nog steeds boos en bang en wilt daarom rust hebben en ik hem constant bellen werkt alleen averechts. Mijn broertje geloofd niet dat hij niet meer van mij houdt. Dat hij mij niet mist. Mijn broertje heeft mijn vader gebeld en en zei dat ik naar hem toe kwam, ik had dus geen keus en moest naar mijn vader. Mijn broertje vondt dat ik vanavond nog niet alleen moest zijn. Dus ik onderweg naar mijn vader.
Werd wederom met open armen ontvangen. Mijn stiefmoeder ging wat eten voor mij maken, maar ook dat heb ik niet opgegeten. Ben naar boven gegaan met een glas drinken, douchen en heb boven een film op tv liggen kijken en ben in slaap gevallen, zonder mijn medicijnen. Midden in de nacht werdt ik met buikpijn wakker en ben naar de wc gegaan.
Toen kon ik niet meer inslapen omdat ik aan mijn vriend moest denken. Heb tegen mijzelf gezegd dat ik moest slapen, niet meer aan hem denken. Het leek wel een eeuwigheid dat ik weer in slaap viel.

Maandagochtend 08:15 uur. Werdt wakker en wilde hem bellen. Een paar keer de telefoon gepakt maar ook weer teruggelegd. Weer geprobeerd mijn ogen dicht te doen. 08:45 toch gebeld en hij nam natuurlijk niet op. Weer mijn ogen dicht gedaan en nog even geslapen. Toen kon ik niet meer slapen omdat ik onrustig was. Mijn vader was beneden. Heb de weegschaal gepakt en gewogen. Ik was in die aantal dagen ruim 5 kilo afgevallen.
Ben naar beneden gegaan. Heb even gezeten en besloten dat ik weer terug naar mijn eigen huis ging.

Wilde eerst via een omweg terug naar mijn huis. Via het werk van mijn vriend, via zijn huis en dan terug naar mijn eigen huis. Navigatie al ingesteld, maar op het laatste moment toch niet gedaan. Ben direct naar mijn huis gegaan.
Heb eerst gedouched, broodje gesmeerd, thee gezet, tv aan. Je raad het misschien al...broodje niet opgegeten, thee nog niet op...
Ben toen mijn mail gaan nakijken en zag dat ik mailtjes had van "onze" buren. Wij zijn met onze rij buren de achtertuinen aan het renoveren. Omdat mijn vriend niet elke dag zijn thuis mail checkte had ik toennertijd gevraagd om mij ook in deze mailing op te nemen dan was hij toch nog op de hoogte. Toen ik deze mails zag wist ik niet zo goed wat ik hier mee moest. Heb ze maar doorgestuurd maar voor de rest geen tekst behalve FYI (For Your Information) Heb hem rond 12:32 weer geprobeerd te bellen om te vragen of hij deze had ontvangen. Kreeg zijn voicemail en heb maar opgehangen. Rond 14:00 uur een mail terug gekregen met een bedankje. Daar heb ik niet meer op gereageerd.

En nu zit ik dus weer hier, mijn verhaal te doen.....in de ondertussen tijd mijn broertje nog een bericht gestuurd of hij al iets had gehoord, maar daar nog geen reactie...logisch want hij is op school.

Het is ontzettend moeilijk om deze dagen door te komen. Zo'n dag duurt zo lang!!! Ik ga er aan onderdoor....
Wil hem bellen, wil zijn stem horen, wil hem zien

afbeelding van Mikesturr

Ik ken het

Ik ken het verhaal maar al te goed.

Mijn vriendin zei woensdag tegen me dat het beter was om er even mee te kappen.
Ze wilde even rust.

Ik heb precies hetzelfde als wat jij heb. De constante drang te smsen of bellen.
Ook ik heb alles er uit gehuild. Ik heb een hele hechte band met mijn neef.
Mijn neef zijn vriendin heeft mijn vriendin ( want zo zie ik dr nog gewoon) gebeld, om te vragen hoe het met dr gaat. Dit heeft ze verder niet in opdracht van mij gedaan.
Ze heeft tegen die vriendin van me neef gezegd, dat ze niet wil dat ik constant bel en sms, daar wordt ze bang van en alleen maar kwaad. Ze wilt nu alleen maar dr rust.

Ik heb dit nog nooit gehad, dat ik op iemand moet wachten tot ze wat naar mij stuurt.
Mijn neef heeft ook gezegd: Mike, wat wil je? waarop ik reageerde dat ik dr wil horen, waarop hij antwoordde dat ik dr dan lekker moet bellen en smsen, dat het dan zeker fout afloop.

Dus heb ik dr sinds vrijdagmiddag 14.00 uur met rust gelaten, niet meer gesmst, gemailt of gebeld. Ik heb het er heel moeilijk mee, en jij ook lees ik.

Wat ik je aanbeveel, is hem gewoon echt even die rust te gunnen om alles op een rijtje te zetten. Dit hoeft niet definitief te zijn, als hij je mist belt hij jouw. Ik ben een man ik weet hoe mannen werken. Als jij een week niks van je laat horen, komt hij vanzelf wel. ik weet het, minuten lijken uren te duren, en dat maakt het alleen maar moeilijker. Want je wilt hem horen, zien, voelen. Alles wat toen zo normaal was is je nu zo dierbaar.

Laat hem even met rust, hij komt vanzelf wel.
Ik laat mijn vriendin ook even met rust. het is nu al bijna een dag geleden dat ik haar voor het laatst wat stuurde, en ik heb het gevoel dat het al een week is.

Hoop dat je hier wat aan heb.

Mike

afbeelding van verdriet1201

Beste Mike

Bedankt voor je reactie...

Gisteren was het mooi weer en was doelloos aan het rond rijden met de auto. Voor dat ik het wist reed ik langs het huis waar ik heb gewoond met hem. Zag zijn auto staan en wilde hem eigenlijk bellen met de vraag of hij zin had om een stukje rond te lopen. Had de telefoon in mijn handen maar toch niet gedaan. Tot ik aan het einde van straat was heb ik de auto stil gezet. Weer drang om te bellen. Weer niet gedaan. Ben verder gaan rijden en op een gegeven moment heb ik toch maar gebeld. Hoe het met hem was en wat hij aan het doen was. Omdat het zo mooi weer was vroeg ik aan hem of hij zin had om een stukje te lopen...maar hij was in de tuin bezig. Telleurgesteld hing ik de telefoon op en ging weer rijden.

Een uur later kwam onbedoeld/onbewust in een park waar wij samen wel eens met zn moeder kwamen om de eenden te voeren. Ik had een boek meegenomen en ben daar gaan zitten lezen.
Toen heb ik hem een sms gestuurd (het leek wel alsof ik in een automatische piloot stand zat).
Dit is het volgende wat ik schreef:

Lieverd,
Ik ben nu buiten een boek aan het lezen. Ik wil je bedanken voor de dingen en momenten die wij samen hebben beleefd. graag zou ik een verse start willen maken met jouw en zal ook meer waarderen en bedanken voor wat jij voor mij/ons doet. Dit ben ik nu. Probeer dankbaar te zijn voor wat ik heb. Dankbaar voor de liefde en vertrouwen die wij samen hebben. dit positieve en dankbaarheid wil met je blijven delen. Wil jouw in mijn armen sluiten en dit naar jouw toe stralen. Hopelijk kunnen wij binnenkort een nieuwe schone lei en postieve start maken.

Of hij het gelezen heeft weet ik niet. Wat hij er mee heeft gedaan weet ik niet. Hoe hij zich voelde bij het lezen van dit bericht weet ik niet. Heb natuurlijk niets meer van hem gehoord.

Ik wil hem zo graag met rust laten zoals hij erom vroeg maar achteraf gezien als ik dit nu lees lijkt het wel alsof ik hem aan het smeken ben en ik hem geen ruimte geef....
Wat is jouw mening hierover Mike? ( of de mening van andere?)

Als jij dit zo leest? Dit is wat ik gisteren voelde....Mag ik mijn gevoel over ons ook niet naar hem ventileren in het mom van rust geven?

Zucht het is moeilijk..

afbeelding van saboengboeng

Pff

Ik weet hoe je je voelt, bij mij is het uit sinds vorige week, sinds dien heb ik ook meteen last van vaak benauwd zijn en hyperventilatie. Echt heel erg vervelend! het gevoel dat je alleen bent...

Ik heb wel een site gevonden waar je tips kan vinden tegen dit probleem, ik moet zeggen zelfs als je niet van hyperventilatie last hebt, is het toch wel handig!

afbeelding van bedo

@pff

ik heb ook nood aan tips,kan je aub het adres posten van die site?

afbeelding van Fraggy

Kijk hier eens...

http://www.terugsamen.com/de_breuk.16.html#12
Even links klikken op strategie... daar heb ik wat hoop uit kunnen halen...

Wellicht helpt dit je ook nog:
http://www.toostylish.com/page.php?tid=2&cid=7&id=424

afbeelding van spijt

Allemaal het zelfde

Hallo Verdriet,
Je doet het goed en wat is goed?Je vecht tegen je gevoel en wil niet toegeven,niet smeken.
Ik deed het ook.Bellen,smssen en vaak erna verdrietig omdat de reactie anders was als gehoopt.De drang om het te doen is zo sterk!!Je wilt de vertrouwde stem zo graag horen.Ik heb hem nu al bijna 2 maanden niet gezien en 3 weken niet bericht of gebeld.Ik kreeg afgelopen zaterdag een berichtje waarin hij vroeg hoe het met me ging.Ik antwoordde:Ik heb geen verdriet meer.Hij vroeg daarna:Ow en hoe gaat het dan nu? Mijn antwoord:Goed,geen zorgen.Pfffff.Dikke vette leugens natuurlijk!!!Maar een ommekeer na 3 maanden gekte.complete gekte!!Hij wilde met rust gelaten worden,was ook vaak kortaf.Dat begrijp ik want ook de mensen die met ons "breken"worstelen,geloof me maar.Ik ben trots op mezelf omdat ik niet direct weer in mijn rare gewoonte viel van hoop en direct weer klampen en smssen.Voel me sterk en aan de andere kant is er toch ook een beetje angst dat ik hem hiermee een verkeerd signaal geef.Dus ik denk hardop:Als wij bij elkaar horen komen we bij elkaar.Verdriet,ook jij gaat die kant op en jij wordt sterker al geloof je er nu geen barst van.En al die andere die nog zo vers zitten in hun verdriet.Mensen het tij zal keren,het moet!!!!
Voor jullie allemaal een dikke kus
Spijt

afbeelding van Bohemien

Rust nemen

Ik vind je sterk, lieve meid. Die drang om te bellen, smsen, mailen, langs rijden, voicemail inspreken, die drang is zo sterk, maar jij slaat je er goed door heen meid. Je geeft er zo nu en dan aan toe maar je vecht er wel tegen en dat zal sterker worden...

Eens zei een oudere vrouw tegen mij: 'afstand is als wind met vuur; het zal het aanwakkeren of doven en als het aangewakker moet worden wordt het aangewakkerd, zo niet dan zal het doven' Ik begreep het niet direct, het was een paar jaar terug en emoties rondom ldvd waren voor mij toen niet zo sterk of helemaal vreemd maar ik heb nu, na een paar kapotte relaties en liefdesflaters, wel goed begrepen wat het inhoudt.

Als iets bij je hoort zal het bij je blijven. Ik hoop van harte dat het goed komt tussen jou en 'je vriend' maar dan moet je ook even afstand kunnen nemen; even op een rij zetten wat er aan de hand is, wat er fout is gegaan, wat goed ging, even adem halen; niet eens in de eerste plaats voor hem, maar vooral voor jezelf. Jij verdient nu rust. Dat je het hier van je afschrijft lucht ook op; ik doe hetzelfde nu en de reacties van anderen is fijn.

Jouw vriend zal nu ook veel aan het denken zijn, en zal ook herinneringen hebben etc etc. Als er even een lange radiostilte is zal hij je misschien zelf gaan contacten...Probeer het uit, je hebt niets te verliezen lieverd.

Veel kracht toegewenst en keep us posted!

afbeelding van verdriet1201

Beste Bohemien,Bedankt voor

Beste Bohemien,

Bedankt voor jouw reactie...

Misschien heb je al gelezen wat ik naar Mike heb gestuurd. Gisteren was ik niet sterk genoeg en toch een bericht gestuurd en een uur daarvoor gebeld.

Baal gewoon....Maar ik sta wel achter mijn gevoel wat ik naar hem gestuurd.
Ik vraag mij alleen af hoe jullie zouden reageren als men vraagt om met rust gelaten te worden en dan op een gegeven moment zo'n sms krijgt.

Elke keer als ik de drang krijg om te bellen of wat dan ook dan zeg ik Nee niet doen....Maar op een gegeven moment dan doe ik het toch....

Ik/wij weten waar het fout is gegaan. verwijten, ruzie enz...ik wil dit niet meer en hij ook niet. Daarom zei hij denk ik dat hij niet meer verder wilt met mij, met rust gelaten wilt worden...

Ben ik nou zo naief?

Ik moet sterk zijn.......

Hoe doe ik dit?

afbeelding van Maximus

Gek aan het worden

Hoi,

je kunt mijn verhaal lezen wat er met mijn relatie is gebeurd (mijn blog).

Kortweg 7 jaar relatie, ik heb haar via internet leren kennen. Ik ben van Nederland en zij Belgie. Ik ben 3.5 jaren in Nederland gebleven vanwege werk (contact gehouden via msn, elke avond van 6 tot 12 uur snachts veel gechat, en soms 1 keer per maand naar Belgie of zij bij mij thuis). Toen 1 jaar bij haar thuis gewoont in belgie, alles ging goed. Toen gingen we samenwonen in een appartement, eerste jaar ging goed, ze had vrijwillgerswerk vergadering 3 keer per week (savonds van 6 tot Cool met maar 1 man! Dus ik was altijd boos, die man miscrbuikt ook al haar inzet (die man zegt doe dit doe dat want ik heb geen tijd, terwijl die wel heeft, hij is ook een goede prater een manipulator). S'avonds als ze thuis is negeerde ik haar omdat ik boos was dat ze met die mand nog gaat werken. Maar ze wilt vrijheid en wat ze leuk vindt om te doen (naast haar stresse werk waarvan ze niet van hou). Dus die gaf ik haar maar na een tijdje denk ik dat ze helemaal veranderd is door die ene man. Ze is heel afstandelijk tegenover me, en gaf geen kus of knuffel (al 2 jaren lang geen lichamelijk contact). Maar toch laat ze blijken dat ze van me hield? (illusie, gewoon als vrienden voor haar of oude broer?) Dus vorige weekend had ze uitgemaakt (na 7 JAREN!). We leefde toen ik in belgie kwam heel afhankelijk van elkaar, ik had haar steun nodig en zij mij. ik heb hier geen vrienden, belgie is moeilijk vrienden te maken, iedereen is zo cool afstandelijk en gesloten. Dus dat was erg brok in mijn keel, mijn droom weg (om samen huisje te wonen en kinderen krijgen). Mijn steunpilaar was opeens weg. zonder veel uit te leggen waarom, gewoon ik voel me niet gelukkig bij je. En nu heb ik haar ruimte en tijd gegeven om na te denken...(ze slaapt nu bij haar ouders). Maar raarste is ze komt sochtends altijd af van hoe het gaat etc. Heel zorgzaam. Heel lief tegen me. Maar als ik vraag kunnen we praten, zegt ze heel bot neen, nu niet. Vanmiddag was ze gaan eten in ons appartement omdat ze bus had gemist naar ouderlijk huis, met mij samen. Ze gaf me zo'n gevoel van ze ziet me nog graag...ze vertelt alles over stresse werk tegen me.. ik zei kalmeer u een beetje. Later bij koken vroeg ik, heb je tijd om erover te praten. Ze zei heel kill, van neen nu niet. Ik heb alles al verteld. Ik zei wat is er meer aan hand, ze zei jah dat heb ik al verteld heb nu geen zin. Dus liet ik haar met rust en laat haar eten. Ze zei boos van, ik had hier beter niet geweest. beter thuis eten. beter nooit meer hier komen eten Verdrietig dat doet pijn. Dus liet ik haar met rust en laat haar rustig eten. Ze doet alsof alles niks is voor me. Dat ik geen pijn heb dat ik alles wilt weten en wilt praten wat er allemaal scheelt en dat we eraan kunnen werken. Ze doet lief tegen me, maar ook kill alsof niks aan de hand is. Ik kon niet eten en zij wel! Ze is zo cool en sterk, en ik zat daar zwak en alles in mijn hoofd. Naderhand moeder gebeld want ik voel me zo rot. want dit gevoel is, of alles gered kan worden. Ik wil smsen bellen naar haar .....vorige week zaterdag uitgemaakt en nu is het 6 dagen verder. Ik kan bijna niet concentreren op werk. constant advies vragen van collega's. Die mensen denken nu ook van, wat een mietje is dat. Laat haar gewoon gaan. Maar die mensen weten niet hoe dat is na 7 jaren en dan uit te zijn. Sommige hebben goede relatie of zelf getrouwd en leven gelukkig. Voor hun is gemakkelijk om te zeggen van laat haar met rust. wees sterk. Maar sta hun in onze schoenen! liefdesverdriet is echt psychologisch hart verscheurend iets! Je wordt zelf gek van. je denkt dat hele wereld mensen tegen je is. Dat zelfs je zelfs denkt dat je collega's denken dat je gek bent of zwakje bent. Dat hele wereld cruel is! Dat iedereen zoals haar is! Hard!

En met dit verhaal wil ik maar zeggen wees jezelf. Wordt gewoon jezelf toen je hem/haar niet kende. en bouw gewoon verder je leven. Lijd je eigen leven, doen alsof dit ook kan gebeuren dat hij/zij overleden is door ongeluk ofzo! Natuurlijk denken we nu van alles en alles. Dat je zelf gek wordt. Dat je niet meer kan leven zonder haar/hem. Omdat je alles samen deed (zo afhankelijk was van elkaar). Als dit niet zo is dan zou het makkelijker zijn om je liefdesverdriet te bedaren. relaties die niet zo hecht was (niet samenwonen, dus gewoon apart woning) zo afhankelijk van elkaar dat je haar elke dag zie kom je makkelijker overheen. Maar als je zolang in zelfde huis en ben hebt gewoond, ken je elkaar door en door, en krijg je dan opeens te horen dat rust en ruimte gegeven moet worden en dat hij dan weg is. Dat doet heel pijn. Als je thuis komt zie je leegte, kan je met niemand praten zoals je altijd met hem haar deed. Maar hou je hoofd koel. Wachten op antwoord is inderdaad moeilijk. Mensen willen antwoord en wil graag weer het oude zijn (na al die jaren samenwonen)... Maar we moeten wakker worden! en sterk blijven! Hoe zwakker we tegenover haar/hem of tegen je collega's hoe zwakker ze denken dat je bent . Ze zullen denken van, zie je nou ik heb idd goeie keuze genomen om weg te blijven van hem/haar! Nooit doen. was mijn fout voor vandaag. zeker niet dat ze net stress had van werk, en dat ik haar vraag of we kunnen bespreken. Nooit doen. Laat hem/haar met rust, en leid eerst je eigen leven. Ook al is dat zwaar zoals bij mij maar we moeten dit denken en blijven volhouden en doorbijten! Of hij/zij terug zal komen of niet zal je wel horen...maar meestal vrees ik het ergste als mensen zo cool doen (en dat zij wel kunnen eten en jij niet). Als het zware keuze was, hadden ze ook niet kunnen slapen en eten! Dus leef gewoon. Maak je niet gek. En zie wat er komt. Je bent een goed mens je zal andere vinden. We moeten ons niet gek laten maken! Niet constant denken, smsen, bellen etc! Leef en word sterk (door te eten, niet zwak tegenover mensen stellen)

afbeelding van Fraggy

Herkenbaar

Pfff dit is allemaal zoooo herkenbaar!
Mijn relatie van 2.5 jaar is bijna twee weken geleden beëindigd door m'n vriendin.
Ik heb ook constant die drang contact te zoeken, maar 1 ding: DOE HET NIET!
Je schiet er zelf niets mee op....

Geef jezelf en die ander rust... ga afleiding zoeken bij vrienden of familie, doe LEUKE DINGEN!
Je hoofd staat er niet naar, maar voor je het weet denk je even niet aan je ex...
De tijd gaat langzaam, maar gedurende de week zul je je iedere dag iets beter gaan voelen.
Je moet weten dat wanneer je ex je mist (meestal na twee / drie weken heb ik gelezen) hij of zij vanzelf wel contact met je opneemt.
Gebeurd dit niet, dan zal deze persoon wel opener tegenover je zijn wanneer je zelf contact opneemt.

Weet niet of het helemaal klopt wat ik hier gelezen heb, maar wellicht heb je er iets aan (het gaf mij wel hoop voor de komende tijd):
http://www.terugsamen.com/de_breuk.16.html#12 (klik op de link strategie)

Heel veel sterkte!
Je wordt met de dag sterker, verzet jezelf tegen de herinneringen die je hebt aan hem of haar en ga leuke dingen doen!
Je verdiend het niet om je zo k*t te voelen! Niemand...

afbeelding van Daatje5

Ik zit sinds zondag alleen,

Ik zit sinds zondag alleen, ik ben kapot.. slaap slecht en voel me alleen..ik weet niet wat ik moet.
Dus ik voel me ook verdrietig, kapot en weet niet wat ik moet.