Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
eeuwig verdriet
Vijf jaar geleden ben ik gescheiden, niet op mijn initiatief. Tot op de dag van vandaag kan ik de scheiding niet accepteren en draag dit verdriet elke dag met mij mee. Ik woon samen met mijn twee puberzonen en werk vier dagen in de week. Af en toe ben ik echt opgebrand, dan komt mijn boosheid jegens mijn ex weer omhoog. Hij heeft het lekker makkelijk denk ik dan, woont lekker ver van hier, hoeft nergens aan te denken of voor te zorgen, terwijl ik het gevoel heb geen eigen leven meer te hebben. Ondanks mijn verdriet, boosheid enzovoorts enzovoorts hou ik nog steeds van hem. Hij heeft echter allang een andere vriendin. Ik kan er gewoon niet mee omgaan en weet niet waar dit moet eindigen. Ik heb het gevoel al vijf jaar dood te zijn........
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Patty67
Hoi Patty, ik ben zelf vorig jaar gescheiden, ook bij mij was het niet mijn keus. Na een huwelijk van 21 jaar en min of meer 26 jaar samen te zijn geweest, kreeg hij een midlife crisis en een depressie.
Hij liet ons achter (ook 2 pubers), kijkt niet meer naar zijn kinderen om en ook ik sta overal alleen voor.
Ook mijn ex is iemand anders tegengekomen en leeft alsof hij geen vader is.
Ik ben er zo goed als overheen (ben 2 jaar aan het rouwen geweest).
Ons leven gaat ook door net als hun leven en waarom zouden wij in het verdriet blijven hangen? Gun jij jezelf niet een fijn leven? Word maar lekker boos en vraag jezelf af of hij het waard is......Is hij al dat verdriet en wanhoop waard? Ik vind van niet.
Kijk ook eens op de site cambriana.nl, daar vind je misschien ook steun, net als ik heb gehad, voordat ik deze site vond.
Schrijf maar van je af en ik hoop dat je hier wat steun kunt vinden.
Hou je taai!
Hoi, bedankt voor je reactie.
Hoi,
bedankt voor je reactie.
Kijk ik weet het allemaal wel, maar het lukt me gewoon niet. Ik beleef nergens plezier aan. Ik doe mijn uiterste best om goed voor mijn kids te zorgen, maar als de oudste (15) dan zijn kont in de krib gooit, trek ik het af en toe allemaal niet. Ik denk ook nog heel veel terug aan vroeger, toen alles nog goed was. Ik vraag me vaak af hoe het allemaal zo fout heeft kunnen lopen. Het meest geïrriteerd ben ik, als ik besef dat mijn ex gewoon doorleeft. Alles in het leven kost me zoveel energie, dat ik echt blij ben dat ik 's avonds naar bed mag. Ik weet dat het fout is, maar denk ook vaak hoe het had kunnen zijn........
Mijn verleden laat me werkelijk niet los, heb nog steeds moeite met mijn verleden.
De site cambriana ken ik wel, daar heb ik ook wel eens het een en ander op gelezen. Ik ben nu nog steeds onder behandeling van een psycholoog en bij een therapeute om te leren ontspannen.
Nee ik ben er nog lang niet hoor......
@Patty67
Ik ga je nu een schop onder je kont geven, jij moet jezelf de kans geven om hier uit te komen.
Ga met je psych aan de slag en je zult zien dat het gaat lukken.
Ook ik heb een zoon met grote problemen en soms denk ik dat ik gek word. Maar het zal me lukken en jij kan dit ook!!!!!
Kom op!!!! Vecht voor jezelf en laat hem maar barsten en ik weet waar ik over praat want ik heb net als jij gezeten. Ik weet dat het moeilijk is maar het gaat om JOU en niet meer om hem, hij heeft gekozen, net als mijn ex. Het mooiste ga je nog krijgen.... de tijd dat het jou worst zal zijn hoe het met hem gaat.
Echt waar, dit gaat gebeuren en je zult rust vinden.