Eigen schuld

afbeelding van Carrie07

Ik heb hem zojuist uitgebreid gesproken. Waar ik zo bang voor was is waarheid geworden. Ik heb het allemaal aan mezelf te danken en weet niet hoe ik met mezelf moet leven. Hij zegt zelfs, volgens mij ben je niet eens meer gek op me, volgens mij wil je gewoon niet bij me weg vanwege de veiligheid die ik je kan bieden.

Hij vertelde mij dat ik sinds een jaar niet meer lief, niet meer de oude ik ben. Een jaar geleden heb ik te horen gekregen dat ik MS heb, ik kan hier niet makkelijk over praten omdat ik het niet kan accepteren. Niemand in mijn omgeving weet het, behalve mijn ouders, vriend en beste vriendinnen. Ik ben boos, boos op mijn lichaam, boos op het feit dat ik hier mee moet leven. Alleen ipv er met iemand over praten (wat heel normaal zou zijn als je 25 bent en MS hebt), kies ik ervoor om er nooit over te praten. Nooit. Maar wel ben ik boos. En dat uit ik op hem. Ik ben gemeen, hij doet niets goed in mijn ogen, en ik praat nooit over hoe dat komt. Ik ga gewoon soms vanuit het niets tegen hem tekeer, om niets, omdat hij verkeerde kaas heeft gekocht, of boontjes in plaats van doperwten, de stomste dingen. Mijn arts zegt altijd; je moet met een professioneel psycholoog praten over je ziekte, maar ik wil dat nooit, ik dacht er geen behoefte aan te hebben. En nu ben ik mijn vriend kwijt, omdat ik al 12 maanden een onuitstaanbaar kreng ben. en het doet pijn om te beseffen dat het allemaal mijn eigen schuld is.

En zelfs, nadat ik zo een trut ben geweest, wilde hij me geen verklaring geven omdat hij wist dat ik dan het gevoel zou hebben dat mijn ziekte nu ook mijn relatie kapot heeft gemaakt. Hij wilde me liever niets vertellen, en mij het gevoel geven dat hij een lul was. Helaas ben ik dat.

afbeelding van bjm

@carrie 07

wil hier eigenlijk niet zijn, wil niet meer reageren op blogs. maar wil je desondanks laten weten dat ik met je meeleef !
ms...een slopende ziekte..een ziekte waarbij je erg op jezelf moet letten, waarbij je je zelf in acht moet nemen, moet oppassen op welke momenten je je rust neemt...als je regelmaat weet in te bouwen dan kun je verder komen !
je hebt gelijk...die boosheid die ligt niet bij hem, die ligt bij jezelf ! diep van binnen in jezelf ! alles wat je projecteert op hem ligt in jezelf...het niet kunnen, het machteloos zijn, het weten dat alles wat je gaat werken je ziekte erger maakt...de toekomstdromen die aan diggelen gaan, hetgeen je afreageert op hem........ik kan mij er zo veel bij voorstellen !
(heb net mijn schoonzusje die ms heeft) en mijn zwager weer bij elkaar kunnen brengen.....zo herkenbaar jouw verhaal dan ook voor mij
daarom toch een reactie !
als je wilt mag je mij wel een prive berichtje zenden, en als je denkt dat jij en je vriend een toekomst hebben...laat mij dat dan weten...zal je met alle liefde willen helpen om hem eea uit te leggen........en jou ook hoe je om kunt gaan met jouw eigen boosheid...

groetjes en heel veel sterkte, wijsheid, kracht en voor zover als mogelijk gezondheid dat de ergste periode nog maar lang bij je weg mag blijven !
bjm

afbeelding van christi

Jeetje,lieverd! Ik geloof

Jeetje,lieverd!
Ik geloof niet dat je gemeen bent alleen je doet gemeen!

Maar... het is ook niet niks hoor! Als je25 jaar bent,te horen krijgt dat je MS hebt!
En ik denk(ik ben geen deskundige hoor!)dat èèn en ander met acceptatie te maken heeft! Hoe moeilijk dat ook is!
Je zult het moeten aanvaarden en er mee leren omgaan,doe je dit niet dan wordt je voorje naaste omgeving onuitstaanbaar!

Aan de andere kant zou jou vriend daar begrip voor moeten opbrengen,misschien deed hij dat wel maar is nu de grens bereikt! Jij moet hier deskundige hulp bij krijgen! Echt waar! Als jij dit accepteert en je laat het je (ex?) vriend weten valt er misschien nog wat te repareren!

Verder vind ik het heel knap van jou hoe je het probleem zelf hier neerzet! Jij ziet waar en waaromhet fout gaat! Doe daar wat mee!

Veel liefs en sterkte! Laat horen hoe het verder gaat okè!?