Lieve Roos,

Ja, ik ken dat gevoel natuurlijk ook en velen met mij.
Het is een ontzettend naar gevoel en het hoort ook bij het leven, het liefdesverdriet doet zeer. Auw! Auw!

Het lijkt alsof je zo in een cirkeltje rond blijft dolen, BREEK er uit schat.
Ga uit die wachtkamer en laat jouw "lot" niet in de ander zijn handen zijn.
Makkelijk gezegd ik weet het, met liefdesverdriet is het ook zo moeilijk om dingen uit te voeren, omdat je nog ''vastzit" aan de andere kant. Die binding die jij zo sterk ervaart. Spiegel dat eens, is het andersom ook zo?

Toch kan het wel met de oerkracht en zou ik als ik jou was naast je liefdesverdriet een nieuw leven gaan opbouwen voor jezelf, jij bent SUPER belangrijk.

Het uit zijn balans van een relatie, de HELE tijd maar wachten tot de ander eens antwoord gaat geven, zo hoort het niet te zijn. Uitstel, uitstel...en jij maar wachten...voor antwoord, eigenlijk kun jij zelf die antwoorden al invullen tot nu toe. Maar je gevoel wil daar vaak niet aan, omdat je er zelf anders instaat.

De mensen om je heen kijken er anders tegen aan dan jij zelf doet en willen jou omhoog trekken omdat ze van je houden. Jij bent HEEL belangrijk voor ze, HEEL belangrijk, lieve schat.
Wil jij zo doorgaan...zitten wachten...weer wachten...nee toch? Ga ondernemen, uit de wachtkamer, pak je leven op. Later zie je wel hoe alles uitpakt dan...zie het gewoon een beetje breder allemaal, je hebt zoveel keuzes vanuit jezelf, dat is mooi toch!
Kom op hoor, je bent een sterke vrouw die haar oerkracht nodig heeft om door te gaan.

Lieve vriendin, gun je zo het allerbeste in je leventje en het kan!
Onderga je liefdesverdriet op de juiste manier, kom uit het cirkeltje, het brengt je nergens tot nu toe.
Je bent een vrouw met veel keuzes in het leven en toch wacht je op dat ene seintje...had je allang behoren te krijgen.

Het levert jou stress, dit is niet die 100% hoe een mooie liefde behoort te zijn, 1000 keer je hart gebroken! Zo blijf je in de put...het is jouw lichaam en jouw hart, wees er zuinig op en ga er goed mee om.

Ik heb mezelf grenzen aangegeven, hoe ik het wil, misschien ook iets voor jou en ga vanuit daar verder...
Jouw geluk hangt van jou af, wat krijg jij toegespeelt, is het die 100%, of zijn het kruimels, geef jezelf de grens aan. Blijf dicht bij jezelf en dat is ook moeilijk in het liefdesverdriet omdat je elk woord en elk gebaar GROOTS vindt van je (ex)geliefde.
En dat is ook zo, dat vinden zovelen...stop ermee dat te vinden, je weet dat het zo niet behoort te zijn in de liefde. Je emoties praten op dit moment.

Nu even heel droog gezien...liefde die men voor de ander voelt maakt men zelf aan in het hoofd, die liefde komt toch uit jezelf...echt voor jezelf grenzen maken en probeer een leuke uitweg te zoeken, dit maakt je zo kapot anders. Het is ook echt een afkicken van een liefde. Als ik weer die liefde voel zeg ik tegen mezelf, je doet het zelf, komt uit jouw hersenen. Mij helpt dat goed, ik ben natuurlijk al verder...

Het is de pijn van het liefdesverdriet die jou in de weg zit om verder te gaan, zou jij anders dan niet gewoon verder gaan? Omdat jij niet krijgt wat je behoort te krijgen. Op deze manier zou je het voor niemand willen. Dit is zoooooo energievretend.
Als een liefde uit zijn balans is dan hangt het geluk van jezelf af, doorbreken of uitbreken de ander geeft het je niet om samen te smelten.
Ik ga even verder in een pb even privé.

xxx