Afgelopen dagen zijn zwaar...Nog steeds, zit even in de fase dat alles zo uitzichtloos lijkt.
Ben ook expres niet veel op de site te vinden, en mijn excuses dat ik even geen zin om op jullie blogs te reageren. Moet al mijn tijd en energie helaas op mezelf richten.

Vanmorgen half negen, mijn telefoon rinkelde. Een sms kwam binnen. Het was mijn ex met de letterlijke woorden: "Ron, wat mij betreft mag je N blijven zien, maar dan wel op mijn voorwaarden.
Indien je het daar niet mee eens bent dan zal de rechtbank moeten beslissen!"

En ik ken haar voorwaarden, maar al te goed. Geen stabiele omgangsregeling, nee enkel wanneer het mevrouw uitkomt.
Blij ben ik niet eens met die sms. Wat een trut, dacht ik bij mezelf. Het wordt je nu te heet onder je voeten, je voelt dat je straks toch zal moeten buigen, maar je probeert nog 1 keer een spelletje met me te spelen.
Je probeert alsnog de touwtjes zelf in handen te houden.

Maar zoals ik al eerder aangaf: de speeltuin is gesloten!! Voor altijd. Er worden geen spelletjes meer met me gespeelt, er wordt niet meer over me heengewalst, niets van dat alles!!
Het is te laat lieve ex. Ik heb je gesmeekt, liefgehad, maar jij was niet thuis. Je liet me staan, alsof ik een voorbijganger was.
Ik was volgens jij een tussenfase!
Je pakte mijn zoontje van me af, geheel ten onrechte!
Je hebt mij de afgelopen weken door een hel laten gaan!
Je hebt de afgelopen weken gedaan alsof ik niet bestond.
Je hebt mijn zoontje en mij verdriet en pijn gedaan!

En nu lok je me niet meer uit de tent. Ik zal ook niets terugsturen, alhoewel de verleiding groot is. Maar ik doe het niet. Kort geding komt eraan, en ik zal vechten!!
Vechten voor een normale en stabiele omgang met mijn zoontje.
Ik zal alles uit de kast halen, je tijd is op!
TE LAAT!

Sterkte allemaal.

Ron
x