ik kan me niet uitspreken over de juridische kant van de zaak, want daar weet ik helemaal niks van af. Blijkbaar hangt het nu af van de goodwill van je ex of je je zoontje mag zien of niet, en die goodwill is er duidelijk niet. Ik vrees dat je inderdaad rustig zult moeten blijven, want als je in je wanhoop 'rare dingen' gaat doen (sorry dat ik het zo maar even uitdruk), dan wordt dat achteraf toch maar tegen jou gebruikt denk ik.
Ik weet wel dat er hier bij ons een soort vereniging is van gescheiden vaders die met hetzelfde probleem kampen. Misschien bestaat zo'n groep in Nederland ook en kun je daar steun vinden?
Sterkte nog,
Cornelia

Tjonge Ron wat erg voor je. Ik ken dat. Steeds weer die afspraken afbellen. Dat deed mij ex ook toen er nog wat te regelen viel. En dan altijd op het laatste moment afbellen als jij er al helemaal klaar voor bent. Ze hebben gewoon niet door wat je doormaakt. Want je zit je toch op te laden en voor te bereiden op alles. Het is nogal een confrontatie waar je elke keer mee te maken krijgt. Maar ooit zal ze er toch aan moeten. En dat is op dit moment je troost. De aanhouder wint en dat ben jij. Hou vooral de eer aan jezelf dan kan er nooit een met een vinger naar jou worden gewezen. Jij hebt altijd correct gehandeld en komt op die manier over als een betrouwbaar stabiel persoon. Je weet nooit waar dat later goed voor kan zijn als je bv je zoontje ooit bij jou wilt laten wonen. Als je het al zo mag zeggen staat het nu 1-0 voor jou want zij komt nu niet opdagen en belt ook nog eens op het laatste moment af! Dit heeft ze vorige week al kunnen weten.

Scheld haar huid maar hier vol. Wij helpen je wel dragen. kommaar kommaar kommaar Wij kunnen het wel hebben.

Heel veel sterkte.

Puk

Ron,

Ik kan niet anders zeggen, dan dat ik respect heb, voor hoe je alles 'handeld'.Ik vind het heel sterk van je dat je ondanks je eigen gevoel in deze,je kind voorop zet.Dat je de verleiding kan weerstaan om niet bij school te gaan staan, etc, etc of je ex wurgt...knap.
Dat je het geduld op kan brengen om alles op 'zijn pootjes' terecht te laten komen.Dat kost veel hartentranen..I know..(mother of three)
Ik wil je alleen maar zeggen dat je 'het' vertrouwen niet moet verliezen...omdat,..je niet k?ɬ†n verliezen.
Je ex mag nu misschien tegenspartelen en moeilijk doen, maar daar komt een eind aan. Zelfs z?ɬ¨j kan het niet tegenhouden d?ɬ†t er een zitting komt over een bezoekregeling. Jij bent zijn vader, gescheiden van zijn moeder. Er zal niet ?ɬ®?ɬ®n rechter zijn, die jou het zal verbieden je zoontje te zien.Minimaal 1x per maand een weekend is het minste!
Je verkeerd in de beste staat om je zoontje 'te ontvangen'.
Daar kan zij niks tegenin brengen...het is echt puur een kwestie van tijd. Maar jij GAAT leuke weekenden beleven met je zoon! Als is het misschien weinig, ik hoop het niet, wat je dan heb zal je koesteren.
De toekomst is aan jou...dalijk leg je die band met je zoon voor de toekomst...wanneer hij eigen keuzes kan maken.Je kan nu die deur al open zetten,en aan jou band werken met je zoon..jullie samen.
Nu moet dat nog 'formeel ' afgehandeld worden...But don`t lose Hart!
Het gaat gebeuren. Zij heeft geen enkele grond om een rechter er te van overtuigen dat dat niet zo is.
Dat je je zoontje in je armen kan sluiten is puur een kwestie van tijd...waar het meeste al van om is...de laatste loodjes...
Maarrrrr...houd er rekening mee in de toekomst, dat je ex misschien in het begin er alles aan zal doen om jouw band met je zoon te verstoren (gezien de geschiedenis). Zij zal je zoon ongetwijfeld na elk bezoekje aan jou 'uithoren' over hoe of wat.Zij zal misschien op elk slakkie zout kunnen leggen, of een 'regelement'mee geven wat 'strikt' na geleefd moet worden. Zij zal misschien enige 'jalousie' vertonen op jullie band en die ook willen ondermijnen. Houd het in ieder geval in je achterhoofd...
Tel tot tien als je voor het blok gezet wordt of ondermijnd...je zoon zal dit oppikken, en zijn 'voorkeur' zal groeien.
Je 'offergehalte' zal zeer zwaar op de proef gesteld worden, bereid je voor...
Maar wat jij plant in je zoontje zijn hartje, kunnen ze nooit en te nimmer afnemen...Liefde...
Nu heb je tegenslag en de road is zwaar, maar ook aan een zware weg komt een einde...net zoals een einde komt aan een weg vol voorspoed.
Zie het als een soort 'test' waarvoor je met vlag en wimpel zal slagen, omdat je alle 'ingredienten' in je hebt OM te slagen.
Denk alleen maar positief over wat er komen gaat...dan WORDT het ook positief....?ɬ®n visa versa!

Hang Inn There..dat is alles wat mij rest om te zeggen..it will pay off...

FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Vanmorgen met flinke koppijn opgestaan.
Vanuit mijn ooghoek kijk ik naar mijn pc, waar twee lege flessen cola, een lege fles vieux, en een driekwart leeg pakje shag de boosdoeners blijken te zijn.
Heb me helemaal laten gaan gisteravond. Ontroostbaar, radeloosheid.
Heb iets gedaan, wat ik nog nooit heb gedaan. Me bezat door verdriet.
Geen controle meer gehouden over mezelf. Hoe diep kun je gaan.

Daar zit ik dan, 37 jaar, en me verstoppen, me bedrinken omdat ik bljkbaar de eindstreep niet kan/wil halen.
Ik heb gisteravond alles verzonnen wat fout is. Heb gescholden, gevloekt, plannen bedacht om mijn zoontje op te halen.
En maar doorzuipen, sjappoo Ron!!

Ik ben dit geneuzel zat. Ik laat me niet kapotmaken, ook niet door mezelf!
Ik pak me vandaag weer op, en zal doorgaan. Ik laat de boel, de boel, en zal wachten tot de tijd daar is.
Ik heb mezelf eens flink op mijn donder gegeven vanmmiddag.
Beetje wegkwijnen en je verzuipen in de drank om vervolgens keihard weer te worden geconfronteerd met de dagelijkse gang van zaken.
Ze liggen er nu eenmaal, en ik zal moeten wachten tot mijn tijd daar is. Ik kan er nu niets aan doen, hoe graag ik het ook zou willen.
Schaam me voor mezelf dat ik me zo heb laten kennen gisteravond.
Maar ook een goede les om mezelf eens flink wakker te schudden, en jezelf af te vragen of dit nu zo verstandig was.

Ik zit er aan te denken om haar een kort mailtje te sturen. Of ik alsjeblieft mijn zoontje snel mag zien. Meer niet.
Ik twijfel, of ik het zal doen. Ik kan er alleen maar mee winnen.
Voor mijn zoontje doe ik alles, al moet het smekend.

Ron

Er is geen weg terug, je moet er verder doorheen!

Niet zo streng zijn voor jezelf! Ik denk dat het tafereel dat je net beschreef veel mensen bekend zal voorkomen... Als het geen patroon wordt, geeft het toch niet dat je jezelf een keer laat gaan? En snode plannen smeden in je hoofd, dat zal ook wel veel mensen bekend voorkomen, net als het vloeken en schelden. Het is gewoon een menselijke reactie, hoor. Dus zet het van je af! Spons erover! Je moet je hier nu ook weer niet slecht om zitten voelen, want je hebt al problemen genoeg.
Sterkte!
Cornelia