Oh, wat zijn gevoelens toch vervelend soms ..
Vooral als ze bij beide nog aanwezig zijn. Je zit nu in de fase dat je allebei dondersgoed weet dat het niks zal worden meer, maar de momenten van contact zijn niet te peilen, er valt niets van te maken.
Er is nog steeds een sterke band, die door een van ons beide steeds word doorbroken, omdat mijn ex het gewoonweg niet meer wilt en ik zelf eigenlijk ook niet. Maar toch lach je om elkaars domme grapjes, duikt er af en toe een opmerking op die echt alleen wij 2 begrijpen en we elkaar dan even doordringend glimlachend aankijken.
De keren dat je elkaar op whatsapp spreekt vraag je elkaar van alles en vertel je elkaar van alles in 5 minuten tijd, ook van haar kant, want het mag niet te lang duren natuurlijk . Wel een groot verschil met een paar weken terug, toen alles werd genegeerd wat ik stuurde.

Afgelopen vrijdag nog een heel raar moment. Tijdens uitgaan elkaar tegengekomen tot 2x toe en met zijn allen besloten af te sluiten in dezelfde tent. Op het einde kwam een van mijn ex' favoriete nummers die ze woord voor woord kan meezingen. En ze heeft 4 minuten lang dat hele nummer voor me geplaybackt en bijna geen moment oogcontact verbroken, dan duren 4 minuten lang hoor. En de ene 'love' na de andere zat in dat nummer, volgens mij had ze het niet eens door . En met naar huis gaan liet ze ook wel even doorschemeren dat ze jaloers was dat ik zo dichtbij het centrum woon.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij met dit contact hoor, maar het voelt toch raar af en toe. Het voordeel en nadeel van een gezamenlijke vriendengroep. Hopelijk blijven we sterk, ook in de zwakke momenten, want ik heb het idee dat die 'zwakke' momenten op beginnen te duiken. Handig met carnaval voor de deur ...