Herkent iemand het gevoel dat je je ex werkelijk helemaal niks gunt? Ik hoop eigenlijk dat zijn nieuwe "relatie" hem kei hard dumpt zoals hij mij heeft gedumpt en dat hij dan ook die pijn voelt. Ik vind het heel erg dat ik die gevoelens heb, want ik ben normaal gesproken niet zo wraakzuchtig of jaloers. Ik heb ook af en toe dat liedje van Justin Timberlake in mijn hoofd, "what goes around comes around". Hij zingt daarin bijvoorbeeld: I know that you live in a lie. Dat is precies wat mijn ex doet, hij denkt dat hij het geluk weer gevonden heeft terwijl het gewoon een vlucht is. Ik vind het verschrikkelijk dat hij nou waarschijnlijk met haar is. Ik gun het hem gewoon niet. Dat hij nou dingen met haar doet die wij bijv afgelopen kerst ook nog gedaan hebben, samen eten, filmpje kijken, lachen. Hij is gewoon zijn leven verder gaan leven, maar dan met een ander. Ik vind het onbegrijpelijk dat hij mij gewoon maar vergeet, alsof ik niet in zijn leven voorgekomen ben. Zou hij dan nooit aan mij terugdenken en denken van: waar ben ik toch in godsnaam mee bezig? Nog geen twee en ene halve maand terug zat ik nog met een andere vrouw op de bank...
Het kan toch niet anders of hij kijkt in schaamte naar zijn eigen gedrag, hij zal toch wel WAT schuldgevoelens/schaamtegevoelens naar mij toe hebben?? Ik ben toch niet zomaar weg uit zijn hoofd? Dat KAN gewoon niet. Ook zon mooie zinnetjes uit You Oughtta Know van Alanis Morrissette:

"Cause the joke that you made in the bed that was me
And I'm not gonna fade as soon as you close your eyes, AND YOU KNOW IT!!!
And every time I scratch my nails down someone elses back I hope you feel it
OH CAN YOU FEEL IT???"

Wat een eikel, mijn ex. Wat een loser. Wat zielig voor het onschuldige slachtoffer dat hij nou weer heeft uitgekozen om zijn problemen te ontlopen.

Gisteren ben ik weer wezen stappen, heel leuk en weer mijn oude kennis, laat ik maar zeggen mijn nieuwe vlam tegen gekomen. Weer gezoend we hebben afgesproken dat we gaan daten. Hij wilde dat ik hem vandaag zou bellen dus dat ga ik ook doen, maar mijn God wat vind ik dat moeilijk. Als ik nog zulke haatgevoelens ten opzichte van mijn ex heb, hoe kan ik dat rijmen met de fijne gevoelens die ik voor die nieuwe man heb? Gaan die gevoelens wel samen, ben ik wel goed bezig? Een van mijn vriendinnen zei dat ik het een kans moest geven en er niet vanaf moet zien omdat ik nog maar net alleen ben. Misschien is het wel dè man voor mij die ik verdien en dan zou ik hem laten gaan voor zo'n idioot iemand als mijn ex.
Dus ik pak dalijk maar mijn telefoon en ga de nieuwe man bellen. Denk ik.