Hallo allemaal,

Het is alweer eventjes geleden dat ik hier gekeken heb.
Inmiddels is mijn relatie van 8,5 jaar alweer ruim een jaar voorbij. In dat afgelopen jaar zonder hem is er zoveel gebeurd. Ik heb me in het begin zo ontzettend verdrietig, bedrogen en in de steek gelaten gevoelt. Hierdoor ging het met mijn gezondheid ook een stuk minder en verloor ik veel gewicht.
Na een gesprek met een vriendin die van plan was om te gaan reizen, dacht ik eerst haar op te zoeken in de zomer. Na even overdenken besloot ik om samen met haar die reis te maken. In november deze beslissing genomen en op 12 februari stond ik dan op schiphol met 1 tas. Alles liet ik achter mij om ruim 4 maanden te vertrekken naar de andere kant van de wereld. Ik kan oprecht zeggen dat dit misschien wel de beste keus ooit is geweest! Alles achter je laten, alle ellende thuis laten en gewoon vertrekken. Op naar een nieuw avontuur, zonder hem. Ook besef ik mij heel goed dat wanneer ik nog steeds een relatie met hem zou hebben ik dit nooit gedaan had.
Deze 4 maanden heb ik de tijd van mn leven gehad down under. Slechts een enkele keer kwam hij voor in mijn gedachten maar naarmate de tijd vorderde werd dit steeds minder.

Maar aan al het goede komt een einde, dus ook aan het reizen. Ik moest weer terug naar nederland, terug naar het every day live. Juist dat every day live valt me zwaar, ik betrap me er op dat ik hem nog steeds niet los heb gelaten en nog vaak/bijna dagelijks aan hem denk.
Ik vraag me steeds vaker af wanneer ik een nieuwe relatie met iemand zou beginnen, zou ik hier volledig voor kunnen gaan of blijft die ex in mijn gedachten?

Vorige maand was ik jarig en keurig op de dag zelf ontving ik een handgeschreven kaart van mijn ex. Waarom?