Zo zag ik m'n ex van een maand of 3 geleden (zie mijn vorige nogal jammerige blog waarin ik haar nogal ophemel), vorige week weer eens. Haar ontwijken is lastig genoeg in onze situatie en op een kort babbeltje na bleef het contact oppervlakkig.

Het ging gelukkig een stuk beter met me. Haar aangesproken en ik wilde graag even bijpraten, want dat hadden we na de breuk nog niet gedaan en ze stemde toe...

Ik zei na een tijdje iets dat ik al langer wilde zeggen: dat ik mijn beste vriendin van vroeger niet wilde kwijtraken (we waren jarenlang elkaars beste maatjes voordat we iets kregen) en hoopte dat we ooit weer bevriend zouden kunnen worden. Heel klef, maar wel de waarheid. Ik hoopte wel dat het initiatief dit keer dan vooral van haar uit zou gaan.

Ik had van te voren geen idee hoe ze zou reageren, maar ze dacht er gelukkig ook zo over en ze belde me diezelfde avond nog. Het werd een ouderwets lang en verhelderend gesprek. Deze week nog wat over en weer geapped. Ik was erg blij dat we dit weer konden doen.

Vanavond haar zelf geprobeerd te bellen, maar ze had ineens mijn nummer geblokkeerd?! Het bleek dat ze me eerder die dag een kort appje had gestuurd met de mededeling dat ze geen behoefte meer heeft aan contact en dat ze verder wil met haar leven... Deze zag ik dus echt niet aankomen.

Waarom niet op z'n minst even kort gebeld dat ze spijt heeft van het nieuwe contact? Ik had er nog begrip voor gehad ook. Maar ze kiest weer voor de makkelijke oplossing en zorgt er gelijk voor dat ik niet kan reageren.

Wat me zo zeer doet: tijdens de relatie was het bij haar al altijd zó vaak aantrekken en afstoten met haar borderliner gedrag en ik heb haar nukken al zo vaak moeten slikken dat een mens met wat meer eigenwaarde haar allang zat was geweest. En nu ik haar met lood in de schoenen weer benaderd heb en ze me in de waan laat dat we in ieder geval weer vrienden kunnen worden flikt ze het me nog een keertje.

Ik hoop dat ik boos op haar kan worden en haar in gedachten bij het grof vuil kan zetten en er voor mijn gemoedsrust nu definitief een punt achter kan zetten (ja, ik zal wel moeten). Maar ik ben nu alleen maar enorm teleurgesteld over haar gedrag. Ze kan en wil blijkbaar niet anders.