Ik had net de beslissing genomen niet meer met me te laten sollen, en haar geen seconde meer gedachten te geven.

Gisteren ben ik haar tegengekomen op café. We hebben veel gemeenschappelijke vrienden, en zaten uiteindelijk aan dezelfde tafel. Iedereen weet van de grote clash tussen ons, en het was wel een beetje een ongemakkelijke situatie. Werkelijk niemand durfde iets zeggen aan tafel. Ik was reeds een beetje dronken, en heb het ijs gebroken door tegen haar te beginnen spreken.

Wat later zat ik naast haar. Hebben toen klein gesprekje gehad over het gehele gebeuren. Heb haar gezegd dat ik nu wel wist dat ze een verdoken relatie had met haar rebound, en haar het beste gewenst. Ze begon weer alles te ontkennen (had niets meer met rebound en ze heeft nog steeds geen seks gehad zei ze). Heb geantwoord dat ik het toch m'n zaken niet zijn, en dat ik haar hierover toch niet meer kan geloven. Heb dan enkele lastige vragen aan haar gesteld.

Heb haar wel duidelijk gemaakt dat ik nog steeds dit gebeuren in schoonheid wou afsluiten, me aan de brief (zie blog) wou houden, maar dat ik slechts wou begrijpen waarom ze nu haar gevoelens voor mij had verloren, of ze mij heeft gedumpt voor de rebound, of de rebound heeft gebruikt om mij te verwerken. Ik heb haar ook gevraagd of ze zich schuldig voelde, wat ze niet zozeer had, waarop ik zei dat ik dat niet begreep na al wat ze mij had aangedaan. Ik heb haar uitgelegd dat haar vriendinnen haar hebben gemanipuleerd.

Achteraf bekeken had ik dat misschien allemaal niet moeten vragen, achja, het kan me vanaf nu toch niet veel meer schelen. Ben blij dat het er een keer uit is.

Heb haar ook heel duidelijk gezegd dat ik helemaal over haar heen was, en met volle teugen uitkeek om terug op mezelf te zijn, dat ik haar niet meer terug hoefde.

Wat deed dat deugd om dat tegen haar te kunnen zeggen!!!

Achteraf zat ze me uit te vragen over m'n dates, ze was er sterk geïnteresseerd in. Heb haar gezegd dat het eigenlijk haar zaken eigenlijk niet waren, dat het bij dates gebleven is... wat niet het geval is. Heb haar ook gezegd wie allemaal, waar ze vol interesse naar vroeg.

Wat later had ik haar nog eens gekruist en heb haar gevraagd "brief geldt nog steeds, are we good? ;)" en elkaar zo een vuistje-tegen-vuistje en een hug gegeven.

Wat later nog gevraagd of ze geen water of cola moest hebben, want ze was een beetje in slaap aan het vallen (was moe).

Geen afscheid meer toen ze wegging.

Ik voel me goed, sterk en genezen. Ik heb wel ergens nog een beetje de lastige ex uitgahangen (lastige vragen), maar al bij al een goed contact. Ik voel dat we terug ooit normaal tegen elkaar kunnen doen. Het was inderdaad zéér belangrijk om op gelijke voet/grond te komen staan, en dit is gelukt dankzij de brief die ik had opgestuurd, en de mentale klik in m'n hoofd dat ze vanaf nu ergens den boom in kan.

Ik ga haar respectvol blijven behandelen vanaf nu, en geen verdere lastige vragen blijven stellen.