Vandaag is het Valentijnsdag.
Lang geleden sinds ik je voor het laatst zag.
Ik ben je nog steeds niet vergeten.
Maar dat zul jij misschien nooit meer weten.

Ooit was je mijn droomvrouw.
Nu ben je mijn grootste rouw.
Ik heb veel van onze relatie geleerd.
Niet dat het jou nog interesseert.

Ik heb je al zo lang niet gesproken.
Toch blijf je door mijn hoofd spoken.
Hoe krijg ik je uit mijn gedachten?
Want het lijkt alsof ik nog steeds zit te wachten...
Te wachten op de terugkeer van jou
Te wachten op het einde van mijn rouw.

Ergens weet ik wel, dat je een droom bent.
Die vrouw in mijn gedachten heb ik nimmer gekend.
De werkelijkeid was veel minder mooi.
Af en toe een enorme teringzooi.

Jij kon zo'n ongelooflijke bitch zijn.
Jij deed me vaak bewust pijn.
Jouw kleingeestigheid gaf mij geen fijn gevoel.
Je had ook regelmatig een boze smoel.

Je werd soms boos over de kleinste zaken.
Of je zat mij af te kraken.
Alles wat ik deed was fout.
In elke wond strooide jij zout.

Eigenlijk was je een nachtmerrievrouw.
Dat is hoe ik je nu beschouw.
Een heks waar ik niet mee had kunnen leven.
Zonder heel veel van mezelf op te geven.

Ik hoop dat het slecht met je gaat.
En dat jouw leven uit ellende bestaat.
Ik gun je echt alle pijn.
Tijdens deze Valentijn.

Dag Bitch.