Dag lieve lotgenoten.

Sinds eind vorig jaar heb ik weer contact met mijn ex. Door een onschuldige sms van mijn kant kwam het contact weer stillaan op gang. We begonnen weer stilletjesaan te mailen en het deed me deugd dat het contact terug kwam. Toen we nog samen waren deden we elke week aan spinning samen. Ik kom van de parking afgewandeld om binnen te gaan en ik zie een auto zoals zij er eentje heeft de parking oprijden. Het is er niet verlicht en ik kan niet zien wie er in de auto zit. Maar de auto lijkt er wel erg op. Er gaat even een gedachte door me heen, zou ze terug gekomen zijn ?
Ik installeer mij op mijn fiets en ik begin te fietsen en even later, jawel hoor, ze komt binnen. Jullie kunnen je wel voorstellen hoe ik schrok. Ze zit schuin voor me op een fiets en ik kan haar zo ongemerkt de hele tijd in het oog houden, wat ik natuurlijk doe. Het was geweldig, na zoveel maanden ze nog eens in alle rust kunnen bekijken. Tussenin haar eventjes kunnen spreken en dan al mijn moed bijeen geraapt en gevraagd als we nog eens konden praten. Ze stemde ogenblikkelijk toe. Iets wat mij sterk verwonderde. Morgen is het dus de dag. De dag dat ik haar weer eens exclusief zal kunnen spreken en dat na 3 maanden. Ik heb hier zo lang naar uitgekeken en nu kom ik op het punt dat ik niet meer weet wat ik haar allemaal moet zeggen. Ik wil haar ook niet afschrikken door te eomotioneel te worden. We zien wel hoe het zal lopen. Waar ik altijd naar gestreefd heb: terug vrienden worden, dat heb ik al en daar kan ik eigenlijk alleen maar blij mee zijn. Hopelijk komt het goed.

Groeten,
arend