Bah, de feestdagen.....kerst doorstaan en nu pasen. Heb maar veel leuke dingen gepland. Afleiding helpt en leuke dingen afspreken met anderen helpt ook om mijn eigenwaarde weer op normaal nivo te krijgen, en mijn positieve kijk op de wereld. Gisteren bij twee goede vrienden geweest, een stel met twee kinderen. Altijd als ik bij hen ben, voel ik me happy. Ik weet, je moet een andermans relatie nooit idealiseren, maar zij zijn al meer dan vijftien jaar bij elkaar en bij hen voel ik me tenminste een normaal mens, met normale behoeften. En het gaf me een warm gevoel om lekker even "deel uit te maken van het gezin". Misschien had ik mijn ex meer kansen moeten geven, maar het gevoel dat ik er niets aan kon doen overheerst.

Ik zal nooit snappen dat hij mij heeft laten gaan, dat hij nu met een ander is. Wat hij tegen mij heeft gezegd in ons laatste gesprek doet nog steeds pijn, ik huil er nog steeds om. Het liefst slaap ik, want dan hoef ik niet na te denken. Het liefst rook ik eindeloos sigaretten om de pijn niet te voelen (ik rook eigenlijk liever niet).

Wat vooral steekt is, dat hij zo laconiek kan doen over ons. Hij nam het niet serieus genoeg. Dat doet enorme pijn. De gedachte dat hij nu met haar bv. een leuk weekend heeft gehad.....pijn! In bed heeft gelegen. dezelfde dingen tegen haar zegt als tegen mij, maar het dan meent....dan voel ik me zo minderwaardig.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb nu geen dip (ga zo weer iets leuks doen met mijn zus), maar dit zijn mijn gedachten.