Gisteren is mijn wereld ingestort, mijn lief maakte het na 1 jaar en 4 maand met me uit. We hadden elke week wel een discussie maar dat was altijd na een uurtje opgelost. De dag ervoor waren we nog naar de cinema gegaan en waren we nog naar een restaurant geweest, we waren allebei zo gelukkig, ik althans want uiteindelijk bleek dat hij ongelukkig was, ik vraag me af of alles gefaked is maar de reden daarvoor zullen jullie wel verder lezen in de rest van mijn verhaal. Toen we van de cinema kwamen was ik draaiierig en hij zei dat ik normaal moest doen want hij wou me zelfs niet ondersteunen, mijn ouders waren in een taverne iets gaan drinken terwijl ze wachtten op ons en de muziek stond daar redelijk luid dus zette ik me buiten op een bankje, mijn lief kwam bij me zitten en hij zei dat ik moest stoppen met zo luid te wenen omdat het genant was voor hem. En het enige waar hij aankon denken was uitgaan. Die avond hebben mijn ouders hem nog naar huis gebracht en heb ik hem zijn laatste kus gegeven. Toen ik ging slapen verwachtte ik een berichtje omdat we altijd slaapwel sturen naar elkaar, hoe ziek we ons ook voelden. Maar nu kreeg ik geen bericht en ik was zeer over mijn toeren omdat ik me ongerust maakte, na een tijdje ben ik in slaap gevallen. De volgende morgend stuurde hij een berichtje dat hij het wel normaal vond dat hij geen slaapwel stuurde. We hadden vorige week afgesproken dat hij die dag in de namiddag bij me zou komen want hij zou meer tijd voor me vrijmaken had hij beloofd. Maar toen kreeg ik een berichtje dat hij maar 10 minuutjes mocht blijven van zijn papa. Als ik dat zou te horen krijgen van mijn ouders zou ik al snel zeggen dat het onredelijk is maar hij deed dat niet, het kon hem niets schelen. Ik belde hem en zei dat ik zeer ontgoocheld was maar daarna had hij de telefoon neergelegd. Ik probeerde hem opnieuw te bellen maar helaas hij had zijn gsm op vliegtuigstand gezet zodat ik hem niet kon bereiken. Na een tijdje probeerde ik opnieuw en neemde hij op. Ik zei dat het voor mij niet meer hoefde als hij zo weinig tijd met me doorbracht. Want de cinema was een mirakel dat hij dat is met me deed. Hij wou trouwens alleen uitgaan zonder mij, na een discussie had hij toen gezegd dat hij ging wachten tot zijn 18 en dat we het dan samen een keer zouden proberen, dat was toen al opgelost. Terug naar het verhaal: Hij zei na dat ik zei dat het voor mij niet meer hoefde dat hij het oke vond en dat het gedaan is. Maar ik meende niet wat ik zei, ik meende niet dat het voor mij niet meer hoefde dus zei ik dat ook. Maar hij krabbelde niet terug en heeft gewoon de telefoon afgelegd. die dag moest hij zijn jas en boekentas nog komen halen bij me thuis, zijn zus en zijn schoonbroer waren erbij en hij kon me niet eens recht in de ogen kijken. In de avond had hij zijn facebook profiel uiteindelijk aangepast maar wat hij niet weet is dat ik zijn wachtwoord nog heb. Ik heb alles kunnen lezen wat hij zegt over mij. Hij is onmiddelijk vele meisjes beginnen toevoegen en is onmiddellijk met een meisje beginnen sturen over voorspel en seks. Ik voel me zo gebruikt, het lijkt alsof alles een leugen was. Ik ween constant, en ik weet zelfs niet waarom. Ik weet niet dat ik ween omdat ik hem mis of omdat ik zo verschrikkelijk gekwetst ben. Ik probeer me erover te zetten maar dat zal moeilijk gaan want hij zit bij me op school. Ik ben vandaag niet naar school geweest omdat ik hem gewoon nog niet kan. Vanavond ga ik een grote stap nemen en naar zijn huis rijden om mijn kleren te gaan ophalen, hij weet van niets. Ik weet echt niet wat me te doen staat, ik kan me op niets meer concentreren, ik kan niet meer eten, niet meer slapen omdat al die herinneringen die we samen hadden door mijn hoofd flitsen als een bliksem. Kan iemand met tips komen? Ik zie het gewoon niet meer zitten...