Hallo iedereen ben net nieuw hier , want ik zocht paar dingen op en ik kwam steeds op deze site terecht, dus wil gewoon eens even mijn verhaal kwijt en misschien kunnen jullie me dingen helpen verklaren.

Ik was 1,5 jaar samen met mijn vriend(ex), we hadden echt een hele goeie relatie , waarin we over alles konden praten, we veel lol hadden en elkaar super graag zagen.
Dan was de overgang van middelbaar naar universiteit en hogeschool, we hebben er veel over gepraat en we gingen voor onze relatie vechten. want iedereen zei altijd dat maar 10% van de relaties die overstap overleeft..
Je kunt het al raden, hij had het heel moeilijk met het feit dat ik verder weg zat van hem, hij ging meer en meer op café en verwaarloosde zijn school.. Ik werd kwaad, we maakten ruzie maar het kwam uiteindelijk weer goed want de liefde was nog zo groot.
1maand ofzo geleden maakte hij het uit... Hij wou het geen kans meer geven dit was op een dinsdag. Dat weekend had hij mij gezegd dat hij al twijfelde aan zijn gevoelens en we hebben dan veel gepraat en hij wou er weer volledig voor gaan, we deden elk een wens en zijn wens was: om voor altijd met jou samen te mogen blijven. Eenmaal terug in onze studentenstad maaktehij het uit. Hij zei tegen mij, het is zeker niet voor iemand anders(want ik had wel dat voorgevoel).
2 dagen later was hij samen met iemand anders, ik was hier kapot van. En hij wou dan praten, dan hebben we even gebeld en hij meende dit meisje graag te zien en zo.. Dus ik zei oke, de dag erna stuurde ik nog dat ik het allemaal niet begreep en dat het zoveel pijn deed. ik kreeg sindsdien geen reactie meer, al de berichten erna die ik nog heb gestuurd om aub ng eens te praten of om mijn vragen te beantwoorden... alles werd genegeerd. Ik moest nog spullen hebben en hij ook nog spullen; dan hebben we elkaar 5 minuten gezien. Heb hem dan nog verschillende keren gevraagd hoe het met hem ging en of hij eens wou praten-> geen reactie. dan liet ik het maar zo... soms reageerde hij eens van laat het zijn of laat me met rust :s . op oudejaar kom ik te weten dat hij mij zou bedrogen hebben; ik stuur dit naar hem en hij reageert ; nee dat is geen waar blablabla... dan zei hij : ik hoop dat we later vrienden kunnen zijn , maar nu gaat dit niet, veel plezier vanavond en een gelukkig nieuwjaar. ik heb er niet veel op gereageerd. 2 dagen later stuurt hij dat hij m'n nr gaat blokkeren(ik had niets meer gestuurd) ik stuurde een vraagteken. Ik zei dan "okeja dan kunnen we geen vrienden meer zijn later , succes met je nieuwe vriendin en ik hoop dat ik je nooit meer hoef te zien" , de dag erna heb ik gestuurd succes met je examens toch. dit was ongeveer een week geleden. 2dagen geleden stuurt hij; je snapt echt niet dat ik je nooit meer wil zien of horen he laat me met rust. ik antwoord niet. ik stuur gisteren dan uiteindelijk terug van: waar hou jij je nu mee bezig, ipv zo'n dingen te sturen en mij af te breken zou je beter studeren en je aandacht aan je nieuwe vriendin geven.
Hij werd razend en ik was opeens een stalker(terwijl hij me met alles liet zitten en ik gewoon iets uit hem wou krijgen), hij had mij niets meer te zeggen, ik was een grote duts,...

Ik wil er graag bijzeggen dat hij in onze relatie altijd degene was die bezig was over trouwen en kindjes en blabla...
toen ik aan m'n vriendinnen en familie vertelde dat hij het uit had gemaakt dan konden ze dat niet begrijpen; het was altijd hij die zo aan mij hing. ik was volgens de mensen een godin voor hem. hij zei mij iedere dag wel 10000 keer hoe gelukkig hij wel niet met me was en hoe graag hij me wel niet zag.

Ik begrijp er niets meer van. natuurlijk ben ik er nog niet helemaal over, maar begrijp gewoon zijn manier van doen niet...

en jullie?