Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
geen keuzes kunnen maken, dat het je leven opslokt
Goedemiddag LVDers,
Ik zit met een probleem wat mijn leven opslokt, zo erg dat ik niet kan functioneren, ik kan er met niemand echt goed over praten en heb het gevoel dat het van mijn hart moet zodat ik weer kan functioneren! Dus bij deze:
Ik heb een relatie gehad met een dame wat ongeveer 2 jaar heeft geduurd. Wij konden samen niet zo goed praten over standaard problemen waar wij tegenaan lopen in een relatie maar het was wel een hele prettige 2 jaar, geen fysieke klachten en een thuishaven. In die tijd was mijn werk veel te druk anderhalf jaar lang en de problemen stapelde zich wat op met mijn vriendin (zij wilde graag reizen en avontuur, ik kan niet zo goed tegen teveel spanning want dan krijg ik fysieke klachten, dus ik moet een "standaard" leven leiden en dan gaat alles oké) en we kwamen met praten niet verder met bepaalde problemen. Ik voelde daardoor een afstand ontstaan en zijn er in een halfjaar gevoelens ontwikkeld voor iemand anders, een goede vriendin die ik 5 jaar ken van zwemles die al 12 jaar een relatie heeft. Nu een halfjaar verder appte mijn vriendin dat ze t uit wilde maken en een dag later vertelde die goede vriendin van mij dat ze gevoelens voor mij heeft. Normaal zou je denken dat is leuk, maar toen klapte ik onderuit fysiek door teveel spanning. Ik heb eerlijk de waarheid gezegd tegen mijn vriendin dat ik het niet weet en is het uitgegaan. Ik ben daar een week ziek van geweest en daarna ging het beter omdat die goede vriendin met haar eigen relatie verder wilde. Toen ze vertelde dat ze uit ging maken met haar relatie werd ik weer opnieuw ziek. We bleven whatsappen maar telkens als ik een berichtje kreeg, kreeg ik een klap gevoel maar werd ik er ook ziek van (ik weet niet wat dat is, ik vind haar leuk, maar ik word er wel ziek van). Ik heb nu besloten om geen contact meer te hebben behalve op zwemmen, totdat ik lichamelijk hersteld ben en ik weet dat dat alleen gebeurd als ik mentaal rust heb. Maar ik mis haar wel enorm maar toch als ik iets van haar hoor of berichtjes krijg, krijg ik een flink verliefdheids gevoel maar toch ook protesteerd mijn lichaam en word ik er kotsmisselijk van. Hoe kan dat? Ben ik er nog niet klaar voor? is het teveel spanning tegelijk ookal is het "positieve spanning"? Moet ik echt even rusten? Zijn het schuldgevoelens? Ik ben radeloos!!
Kan iemand hier een heldere blik op werpen???
Alvast bedankt!
- blikjebier's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Re:
Als je na 5 jaar zwemles nog geen diploma hebt zou ik me toch bepaalde dingen gaan afvragen.....
Je bent verliefd en je onzekerheid roept fysiek ongemak op. Niks aan het handje.
Aan jou de keuze er iets mee te doen.
@blikjebier
Je valt met de deur in huis, laten we dat maar zeggen
Het valt me op dat je veelvuldig het woordje "ik" gebruikt , ook dat je verhaal chaotisch geschreven is ( wat mij betreft ) , een andere lezer kan daar heel anders over denken natuurlijk, maar het geeft mij te denken , hoeveel inzicht heb jij in je eigen persoon ,als je zo al alle kanten opschiet .
het roept bij mij de volgende vragen op: Wat zijn jou angsten.....? hoe zit het met jou verantwoordelijkheidsgevoel , benauwd je dat of heb je daar geen problemen mee ? Hoe ervaar jij samenwonen ? Wat maakt jou gelukkig ?
Hoe zie jij jezelf als persoon ? angstig of stabiel, kun je goed tegen kritiek , ben je avontuurlijk of zie je overal apen en beren ?hou je veel rekening met de wensen /gevoelens van de ander of ben je vooral veel met jezelf bezig ...?
Ik lees dat je via contact op whats app er ziek van wordt , maar haar zien bij het zwemmen je wel rust geeft ...? Dus virtueel is het te lastig voor jou qua gevoel, maar elkaar kunnen zien, heeft weinig invloed op je welbevinden. Je verlangt naar rust over de whats app....
De omgeving van het zwemmen voelt veilig voor je , je kan weglopen op elk moment wanneer het je uitkomt , maar die telefoon draag je altijd mee ....
Misschien voor jou een puntje ter overdenking wat jou comfortzone is , waar jou grens ligt tav van je "veilig voelen" , rekening moeten houden met een ander en grenzen durven te verleggen zonder bij voorbaat al ziek te worden van de gedachte aan.....
biertje?
blikjebier
Goedemiddag LVDers,
Ik zit met een probleem wat mijn leven opslokt, zo erg dat ik niet kan functioneren, ik kan er met niemand echt goed over praten en heb het gevoel dat het van mijn hart moet zodat ik weer kan functioneren! Dus bij deze:
Ik heb een relatie gehad met een dame wat ongeveer 2 jaar heeft geduurd. Wij konden samen niet zo goed praten over standaard problemen waar wij tegenaan lopen in een relatie maar het was wel een hele prettige 2 jaar, geen fysieke klachten en een thuishaven. In die tijd was mijn werk veel te druk anderhalf jaar lang en de problemen stapelde zich wat op met mijn vriendin (zij wilde graag reizen en avontuur, ik kan niet zo goed tegen teveel spanning want dan krijg ik fysieke klachten, dus ik moet een "standaard" leven leiden en dan gaat alles oké) en we kwamen met praten niet verder met bepaalde problemen. Ik voelde daardoor een afstand ontstaan en zijn er in een halfjaar gevoelens ontwikkeld voor iemand anders, een goede vriendin die ik 5 jaar ken van zwemles die al 12 jaar een relatie heeft. Nu een halfjaar verder appte mijn vriendin dat ze t uit wilde maken en een dag later vertelde die goede vriendin van mij dat ze gevoelens voor mij heeft. Normaal zou je denken dat is leuk, maar toen klapte ik onderuit fysiek door teveel spanning. Ik heb eerlijk de waarheid gezegd tegen mijn vriendin dat ik het niet weet en is het uitgegaan. Ik ben daar een week ziek van geweest en daarna ging het beter omdat die goede vriendin met haar eigen relatie verder wilde. Toen ze vertelde dat ze uit ging maken met haar relatie werd ik weer opnieuw ziek. We bleven whatsappen maar telkens als ik een berichtje kreeg, kreeg ik een klap gevoel maar werd ik er ook ziek van (ik weet niet wat dat is, ik vind haar leuk, maar ik word er wel ziek van). Ik heb nu besloten om geen contact meer te hebben behalve op zwemmen, totdat ik lichamelijk hersteld ben en ik weet dat dat alleen gebeurd als ik mentaal rust heb. Maar ik mis haar wel enorm maar toch als ik iets van haar hoor of berichtjes krijg, krijg ik een flink verliefdheids gevoel maar toch ook protesteerd mijn lichaam en word ik er kotsmisselijk van. Hoe kan dat? Ben ik er nog niet klaar voor? is het teveel spanning tegelijk ookal is het "positieve spanning"? Moet ik echt even rusten? Zijn het schuldgevoelens? Ik ben radeloos!!
Kan iemand hier een heldere blik op werpen???
Alvast bedankt!
Je zuipt teveel met je blikken bier. Natuurlijk protesteert je lichaam daartegen.
Stop met drinken. En laat dat kind met rust.