Ik volgde al een tijdje deze site en wou gewoon voor mijn gevoel ook even mijn verhaaltje kwijt. Het is een best lang verhaaltje, maar aangezien hier best veel mensen serieus op reageren kan ik misschien ook wel een beetje goeie hulp krijgen.

(ik had een relatie van 10 maanden en we waren voor elkaar beiden eerste relatie en eerste keer met alles etc etc. en geen 1 keer uit elkaar geweest of echt ruzie gehad met schelden en schreeuwen of wat dan ook.)

Het is paar weken terug, 17 oktober om precies te zijn uitgegaan met mn vriendin, omdat ze al blijkbaar 2-3 weken niets meer voor me voelde en ons meer als een vriendschap zag, alleen zag ik dit allemaal niet aankomen op de avond zelf, omdat we paar dagen daarvoor en in die afgelopen weken gewoon een aantal keren zijn wezen uit eten en naar pretpark etc en boswandeling met de honden en noem maar op en ze heeft daarnaast ook nog letterlijk in mn gezicht gezegd dat ze van me hield, dus ik zag het allemaal niet aankomen en het heeft ook echt pijn gedaan de eerste paar dagen en ik was helemaal verward enzo.. toen hebben we paar dagen later contact gehad maar dat was meer de vraag van 'hoe gaat het etc', ze was blij dat ze dr oude leven weer terughad: vriendinnen, stappen, sporten, zonnenbanken noem allemaal maar op, maar door school had ze daar nooit tijd voor en wij zagen elkaar maar amper 1-2 dagen per week, maar ik had haar nooit iets verplicht of dingen geclaimd ofzo. in die eerste week heb ik serieus de gedachte vol gehouden om nog haar aanbod van vriendschap te accepteren en al denken dat het me nog ging lukken..

daar kwam ik later die week achter dat dat dus mooi niet waar was en ik mezelf voor de gek hield. Ik ben nadat ik die gedachte had ook meteen gestopt met contact. Ik hoorde 2 weken niks van haar en zij niks van mij. toen op die avond van 8 November heb ik de keuze genomen haar maar van FB te gooien aangezien ik het te confronterend vond en ik voor mijn gevoel niet verder kon. op die avond van 8 november toen ik was stappen kreeg ik dus een vriendenverzoek op mn telefoon te zien van haar en toen ik FB keek zag ik dat 1 minuut later dr moeder op FB had gezet dat sommige mensen zielig zijn.., zij had hierop gereageerd met 'heeelemaal mee eens!', dus ik voelde me aangesproken.

Heb toen per direct die moeder mn verhaal uitgelegd en gewoon gezegd dat ik geen vrienden kon blijven zolang ik gevoelens had etc., ze snapte het wel maar begreep niet waarom ik haar niets liet weten (alsof ik nog verplicht ben rekening met haar te houden ofzo)
dag erop mn ex geappt met mn verhaal en dat ik t jammer vond dat ze dr moeder erbij moest betrekken etc.
Zij was het daar natuurlijk niet mee eens en toen ik zei dat er nu geen nut meer van vriendschap was aangezien ik het best beledigend vond dat ze me triest en laf en zielig noemde, antwoordde ze met 'Ik zag dat nut al heel lang niet, omdat je 2 weken niks liet horen etc en ze zij zelfs dat ze geen spijt had dat ze heeft uitgemaakt enzo. Dat was wel een harde klap voor mij moet ik zeggen en heb daarna maar gezegd het hierbij te laten voordat het uit de hand zou lopen en het ff beter was geen contact meer te hebben, want ik was er toen wel ff op zn minst een week klaar mee, omdat ik gewoon zo boos was op een of andere manier op haar, maar ik denk dat iedereen dat wel zou snappen. Maar goed na die week werd ik weer kalmer en begon ik het haar serieus te vergeven?! Ik snapte er niks van, maar ik miste haar gewoon weer.... en nu al sinds een aantal dagen heb ik weer zon behoefte naar contact met haar en hoe meer behoefte ik nu heb aan contact met haar (uit nieuwsgierigheid hoe het met haar gaat), hoe gekker ik van mezelf word. Ik weet geen raad meer met mezelf. Ik vraag me gewoon af of zij misschien op contact van mijn kant zit te wachten, maar aan de andere kant ben ik bang dat ze niks meer van me wilt en het gewoon een doelloos kortaf gesprek gaat worden, maar ik heb echt behoefte om haar te appen ofzo, ik weet gewoon eventjes geen raad meer met mezelf. Iemand tips????

Sorry voor dit lange verhaal, maar ik ben blij dat ik het ergens kwijt kan en ik hoop dat iemand iets weet wat mij zou kunnen helpen, want ik krijg haar maar niet uit mn hoofd en ik mis haar nog steeds, maar zij is al lekker verder met dr leven, althans zo komt het heel sterk over. alsof ik niet eens meer in haar hoofd rondspook...

Alvast Bedankt!!