Zo voel ik me. Gekwetst, verdrietig, niet goed genoeg, aan de kant geschoven, bespeeld, beflikkerd,

Een tijdje geleden had ik afgesproken dat ik met mijn ex naar een festival zou gaan. Dit wou ik zo ontzettend graag samen met hem.
Ik heb hem meerdere keren gevraagd, wil je dit echt? Wil je echt samen gaan? En elke keer was het ja heel graag. Ik wil heel graag samen gaan.
Tot ik net zei dat ik een kaartje ging kopen. Zegt hij ineens dat hij heel graag met me wil gaan. Maar dat zijn vrienden ineens allemaal vragen of hij ook mee gaat en dat hij liever met hun mee gaat.
Omdat nog niemand, zelfs zijn ouders niet, weten dat hij überhaupt contact heeft met mij ben ik dus niet welkom. Ik wordt dus gewoon aan de kant geflikkerd en opzij gezet. Sorry jij bent er niet leuk genoeg voor, ik wil niet met jou gezien worden. Jammer voor jou.
Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Echt niet. Van binnen breekt mijn hart, ben ik zo verdrietig en zo boos eigenlijk en voel ik me zo genaaid.
Het zet me enorm aan het twijfelen of dit wel is wat ik wil..... Ik begin te twijfelen of zijn intenties wel oprecht zijn in deze relatie?
Schaamt hij zich daadwerkelijk zo voor mij?
Meent hij dan wel echt dat hij een toekomst met me wilt of is dat gewoon een mooi sprookje wat zich in zijn hoofd afspeelt maar wat als het erop aan komt nooit werkelijkheid zal worden?
Blijf ik voor altijd maar een geheim?

Dat wil ik niet. Ik wil iemand die trots op me is, iemand die met me pronkt van kijk dit is mijn vriendin. En ik snap dat het lastig is, maar ik zou willen dat hij met trots gewoon tegen iedereen zou kunnen zeggen, ja we zijn weer bij elkaar want ze is veranderd en doet ontzettend haar best met alles dus laat ik haar niet zomaar gaan.
Maar nee......... Ik ben een geheim. Ik ben iets waar niemand vanaf weet en waardoor hij zo weer weg kan lopen wanneer hij maar wilt.

Ik denk niet dat ik echt degene ben met wie hij wil zijn.