Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
geniet
Soms loopt liefdesverdriet uit de hand, of maken mensen zich onnodig zwaar depressief. Hoe kun je deze mensen helpen? Hoe nemen zij het leven weer in eigen hand. Ik zeg altijd maar je bent stuurman van je eigen leven, neem het roer in handen en vaar de goede richting in. Zie de leuke kanten van het leven en geniet met volle teugen. Tuurlijk is het klote als een relatie niet loopt of uit gaat, toch komt dat allemaal goed, met de tijd. Je versnelt het alleen door positief in het leven te staan en je niet op te stellen als slachtoffer. Neem het heft in eigen hand en je zult versteld staan welke mooie wegen je in slaat. Hopelijk ga je dat doen vriend, hopelijk snel. Ik maak me er weleens zorgen om, kies nu voor de goede weg. (1) wil (2) besluit (3) neem verantwoording.
Hvj Richard
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
wijze woorden
Met mn ex is het nou bijna 3 maanden uit, maar het gemis en het verdriet is er nog steeds, zij gaat verder met haar leventje, en heeft meteen al advertenties op datingsites gezet...
Ze moest eens weten hoe ik me nog steeds voel... wat kan je je soms toch in mensen vergissen.
3 maanden
Hi Wen.
Het is echt erg vervelend en ik weet precies hoe het kan voelen, kan alleen maar zeggen dat 3 maanden niet erg lang is. Je verdriet zal minder worden, maar een littekentje op je hart zal wel blijven. Maar zoals ook iedereen aangeeft (voorla de personen die langer op de site zitten) er komen weer betere tijden.
Take care,
reactie
Hoi,
leg vooral geen verwijten neer, ook niet bij je ex. Realiseer je dat het niet voor niks uit is gegaan waarschijnlijk. Wat vond je bijv. zelf niet leuk aan de relatie? Schrijf dat op, ook gevoelens waar je mee zat. Dat helpt echt. Geloof in jezelf en hou van jezelf, het verdriet krijgt vanzelf een plaats.
Ricahrd
aansluiten
Ik kan me hier alleen maar bij aansluiten, want dit heeft me voor nu weer even uit mijn dip gehaald waardoor ik waarschijnlijk net weer de avond haal en een feestje heb. Verder zou ik er graag nog het woordje eenzaamheid aan toe willen voegen, want dat is wat er bij mij ook bij komt, je maatje, elkaars steunpilaar is weg.
Wat zouden jullie allen doen als je alles kwijt bent, vrienden die een gezin hebben en er dus vanzelfsprekend niet weg kunnen en er dus alleen voor staat?
reactie
Mooi dat het berichtje je in ieder geval een positiever avond heeft bezorgd...Eenzaamheid hoort er natuurlijk ook bij, dat zijn die vertrouwde dingen die zijn weggevallen. Probeer weer structuur te vinden in het leven, deel het zo in dat je niet elke dag uren alleen op de bank hoeft te zitten, maar ga bijvoorbeeld naar een sportclub, bezoek een cafe of iets in die sfeer. In mijn ogen sta je er nooit echt alleen voor, ook niet als je alles kwijt zou zijn, de mensen op deze site bijv. zijn er ook voor je, misschien geeft dat je steun. Succes met verwerken,
Groeten,
Richard
Mooi verwoord!
Hoi Richard, bedankt voor deze blog! Ben het er dan ook helemaal mee eens. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb nu voor mezelf de 3 stappen ondergaan, 1 wil, 2 besluit en 3 neem verantwoording...
maar die laatste stap vind ik zelf erg lastig.
Ik doe van alles, heb plezier in de dingen die ik doe en onderneem (nieuwe woonruimte, leuke baan, gezellig stappen/uiteten met vrienden en vriendinnen, boswandeling maken, leuke kleren kopen etc etc). Maar toch mis ik iets, ik mis hem... en heb dan elke keer de drang om weer contact te zoeken. Wordt er moe van!
Hoe raak je die gedachte kwijt? Tis me een tijdje gelukt, maar het komt nu weer opzetten....
reactie
Hoi,
Je bent al op de goede weg, het gemis gaat natuurlijk niet zomaar in een keer weg en die stappen uitvoeren dat gaat ook niet in 2 weken of zo. Geef het ook de tijd, maar je zult zien dat het wel het verwerken versnelt. Dat gemis komt ook vooral door vertrouwde patronen, een gezin waar je vaak kwam, die lieve hond, de leuke uitstapjes, het vrijdagavond film kijken of het gewoon lekker op de bank hangen...Je bent nu waarschijnlijk bezig 'oude' patronen op te pakken of een nieuwe invulling te geven aan je leven. Naarmate er een structuur in komt (in de patronen) zul je zien dat het gemis minder wordt. Als tip kan ik nog zeggen, denk je veel aan je ex, pak de fietsen en ga even lekker fietsen (of op andere manier bewegen). Het bloed stroomt dan weer door heel je lichaam en blijf niet vooral in 't hersen gebied hangen (het gebied waar natuurlijk alle tijd van de wereld is waar je kunt nadenken over je ex). Succes met verwerken, je bent echt al op de goede weg.
Richard
@richard11 is niet gemakkelijk
Hoi richard11, is niet gemakkelijk, hef in eigen handen nemen. Vooral als er kinderen bij betrokken zijn. Ben zelf 18 jaar samen met mijn vrouw, 16 jaar getrouwd, en zij heeft nu haar ware gevonden, alles geprobeerd, niets hielp. Enige wat ik kon doen is leefbaar voor mezelf maken, zorgen voor de kinderen, zijzelf zit met haar hoofd en hart bij die ander. Is niet gemakkelijk, en gezin draaiend houden, en mezelf overeind houden, en ervoor zorgen dat de kinderen niet teveel schade lijden. Bovendien ook nog zorgen maken dat als die verliefdheid weg is, zij ook nog eens met liefdesverdriet zit, in een diep gat zal vallen. En daarnaast, 18 jaar samenzijn is niet gemakkelijk, enige wat ik kan doen is het een plekje geven, mooie herinneringen, en verder gaan met mijn leven. Maar neemt niet weg dat ik voor de rest van mijn leven geconfronteerd blijf met mijn verleden, door mijn contact met mijn kinderen, haar familie, haarzelf, ik voel me min of meer gevangen door haar keus. Ik kan niet zomaar een nieuw leven starten, wel een aanvulling zoeken.
Ach, wie zegt dat het leven gemakkelijk is?
Gr.
Mr Bean
reactie
Hoi,
ondanks dat jou situatie een stuk complexer zit (in het verwerkingsproces kom je namelijk steeds weer in contact met ex-vrouw en kinderen), is mijn advies denk ik toch een goede basis. In jouw sitautie kan ik ook zeggen (net zoals tegen Jelle), kijk ook naar jezelf. Waarom ben ik gescheiden? En wat waren daarvoor precies de redenen? Je zult idd altijd geconfronteerd blijven met je verleden, maar geniet daar dan ook juist weer van. Je kinderen pakt niemand van je af (er vanuit gaande dat jullie niet met ruzie uit elkaar zijn gegaan en er geen vreemde voogdijregelingen spelen). Geniet van die mooie momenten met je kinderen en maak je vooral niet druk over eventueel liefdesverdriet van je ex-partner (daar zal zei zelf uit moeten komen, daar ben je nou niet voor, zorg eerst voor jezelf). Hou van jezelf, je kinderen en je mag best houden van je ex-partner (maar geef het verlies een plaats). Ik vind het moeilijk hier echt goede tips te geven, want na 18 jaar samenzijn, klinkt dit wel makkelijk ja..toch blijf ik erbij dat je niet in slachtofferpositie moet gaan zitten. Neem het heft in eigen hand en leef. Elke dag somberen is zonde, het leven is al zo kort. Heel veel sterkte,
Groeten
Richard
helemaal mee eens!!
ik kan eigenlijk alleen maar 1 woord hier neer zetten en dat is: AMEN
het is zo belangrijk positief in het leven te staan.. maar dan bedoel ik ook echt positief.. niet te depri maar ook niet te positief.. eigenlijk meer realistisch
maar door een goede houding in het leven kun je klappen zoals uitgaan van relatie enz enz beter verwerken, ze komen iets minder hard aan inderdaad..
ik merk het zelf ook!! en wauw ik voel me zo fijn zonder hem.. wat ik eerst niet durfde denken..
toen ik merkte ik nog met hem geestelijk verbonden was zag ik maar 1 manier.. vergeving vragen en vergeving bieden. sinds ik dat heb gedaan, ben ik vrij van hem en leef ik MIJN weg..
ik vind het mooi een bericht als deze hier tussen te treffen.. dit is de essentie van het leven.. leer jezelf, leer van jezelf en hou van jezelf en vanuit die basis kun je het aan.. al kan het enorm pijn doen toch de kern raakt het niet
gewoon bedankt voor een goeie en wijze raad!!
liefss
reactie
Heel goed bezig ga vooral zo door en bedankt voor je compliment,
Groeten
Richard
Was het maar zo simpel
Na de breuk heb ik meer dan een jaar over mijn scriptie gedaan. Eindeloos eenzaam mezelf opsluiten om dat kloteding maar af te maken, mijn verdriet wegdrukken. Mijn echte vrienden hadden het druk of zijn verhuisd naar een andere stad en met mijn studiegenoten heb ik nooit een klik ervaren. Het is alsof er twee Jelles zijn: eentje die in de knoop zit, en eentje die heel erg zijn best doet om wat van zijn leven te maken. Als de laatste bezig is, dan wordt de eerste weggedrukt.
Ik ben het er niet mee eens, dat als je de verantwoordelijkheid over jezelf neemt, dat je dan gelukkig wordt en meer kunt genieten. Sommigen hebben niet de ruimte voor wat ze echt willen. Niet iedereen is vrij na een relatiebreuk.
Ik ben het er ook niet mee eens dat je zomaar de knop om kunt zetten naar 'genieten'. Rouwen is keihard werken om er weer bovenop te komen. Het is praten met mensen, nieuwe mensen ontmoeten, afleiding zoeken, je dagelijkse bezigheden niet loslaten en jezelf door de kutperiode heen breken. Het is hard, keihard werken no matter how you feel, in de hoop op betere tijden.
Jelle
P.S.: Ben jij dezelfde Richard11 die vroeger dit bericht heeft geschreven? Je toon klinkt heel anders.
reactie
Hoi Jelle,
Ik ben idd dezelfde Richard die 3 jaar geleden hier een brief heeft geplaatst. In die tijd dacht ik net zoals jij en voelde ik me waarschijnlijk ook net zo, ik heb zeker een jaar lang mezelf kut gevoeld na het uitgaan van de relatie destijds. Een aantal ontwikkelingsjaren verder kan ik zeggen dat dat toch wel degelijk sneller kon, dat verwerken, ik was er toen nog niet klaar voor of ik keek niet genoeg naar mezelf. Zelfreflectie is ook heel belangrijk na een relatiebreuk. Stel jezelf keer op keer de vraag: waarom is het uit? wat vond ik niet leuk aan de relatie? Maak vooral geen verwijten naar jezelf toe en ook niet naar je ex. Misschien ben je daar nu nog niet klaar voor, of misschien ligt het idd niet in je persoonlijkheid, maar probeer vooral de draad op te pakken, dat was mijn belangrijkste boodschap. Je kunt wel degelijk sturing aan je leven geven, door er met een positieve kijk in te gaan. Succes Jelle, het is cliché, maar ooit wordt het beter.
Richard